Όλο το χειμώνα, ή μάλλον εδώ και δύο τρεις χειμώνες έκαναν και δήλωναν ότι μπορούσαν για να μας δείξουν ότι είναι κι αυτοί κανονικοί άνθρωποι και τους τσάκισε η κρίση. Ο ένας υπέφερε από ψωρίαση αλλά δεν είχε λεφτά για γιατρό. Η άλλη έδινε ληγμένο γάλα στο παιδί της γιατί ήταν απλήρωτη. Δεν πειράζει, ούτως ή άλλως γονιδιακά του έχει δώσει μάλλον ήδη ληγμένο μυαλό.

Κάποιος θυμήθηκε ότι στο παρελθόν άφραγκος είχε κοιμηθεί μέσα σε τάφο, κάποιες καταδέχτηκαν να φορέσουν δύο φορές το ίδιο φόρεμα από σεμνότητα. Καμιά τριανταριά celebrities σε ανεργία συμμετείχαν (επί πληρωμή φυσικά) σε talent show με φιλανθρωπικό σκοπό για να ξεμαλλιαστούν στο τέλος επειδή τους κόψανε και χάσανε το μεροκάματο. Οι κοσμικές υιοθεσίες διαφημιστική δαπάνη κόπηκαν μαχαίρι και γνωστή κοσμική κυρία καταδέχτηκε να φάει μαζί με την πακιστανή δούλα της αστακομακαρονάδα γιατί την είχε απλήρωτη και πήγε να της μείνει στα χέρια την ώρα που της έπλενε τα τζάμια.

Αυτά μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού. Γιατί το μπανιάρισμα στην Ψαρού και την ψωρίαση θεραπεύει, και τη δούλα τρέφει και γάλα γεννάει στο βυζί της δόλιας μάνας για το παιδί της. Αρκεί να είναι κοντά ένας παπαράτσι.  Ξαφνικά,  όλοι αυτοί οι σαν κι εμάς φτωχοί και δυστυχισμένοι ξεχύθηκαν στις αμμουδιές με μαλλί ανώμαλη (με styling) και το σώμα ποτισμένο με όσο λάδι μπορεί να βγάλεις ακόμα και από μια φάλαινα.

Πάνω στις ξαπλώστρες, κάτω από τις ξαπλώστρες, με μαγιό ή χωρίς, καλοκαιρινό ντύσιμο της ανέμελης που πάνω στην ανεμελιά της και το ριχτό, ξεχάστηκε και πέταξε πάνω της εφτά μαντήλια και δέκα χαϊμαλιά. Όλοι με το χαμόγελο της Colgate να φανεί και η λεύκανση και μαυρισμένοι ήδη από το Μάιο. Έ που να ‘χεις λεφτά να ταΐσεις το παιδί σου έρμη αφού τα έσκασες όλα στο σολάριουμ να σε πετύχουν με χρώμα χαβανέζας οι φωτογράφοι;

Αλλαγή και στις βαρυσήμαντες δηλώσεις. Από το «η κρίση μας έχει διαλύσει αλλά σαν λαός έχουμε δύναμη και θα επιβιώσουμε» στο «αυτή τη στιγμή δε θέλω να σκέφτομαι τα δυσάρεστα. Απολαμβάνω τη θάλασσα μαζί με τον άντρα μου και τον γκόμενο του άντρα μου, φορτίζω τις μπαταρίες μου και συζητάω για μια πολύ ενδιαφέρουσα συνεργασία το φθινόπωρο με το TV Bλαχοκερασίτσα γιατί είναι εναλλακτικό κανάλι και αισθάνομαι ότι η mainstream τηλεόραση με έχει φθείρει». Άσε που στη Βλαχοκερασίτσα δεν έχουν και ψηφιακό σήμα και κρύβονται καλύτερα οι ρυτίδες στην οθόνη.

Ο Ουμπέρτο Έκο είπε ότι το καλοκαίρι δεν υπάρχουν ειδήσεις. Λάθος, για τους επώνυμους δεν υπάρχει κρίση. Πιθανότατα επειδή δεν υπάρχουν πάνελ να τους καλέσουν να μιλήσουν για την κρίση και να εκθέσουν τον βαθύ προβληματισμό τους. Από χειμώνα και βλέπουμε. Αυτοί που έχουν καβαντζώσει δουλειά σε ένα σίριαλ θα μιλάνε για την κρίση για να προκύψουν συμπαθείς κι αυτοί που θα έχουν μείνει στην απ’ έξω, πάλι θα μιλάνε για την κρίση εστιάζοντας στο πόσο αχάριστα τους φέρθηκαν οι άλλοι που όταν δεν είχαν βρακί να φορέσουν τους χάριζαν μέχρι και στρινγκάκι.

Ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης έχω αρχίσει να υπερλατρεύω μολονότι είναι και το μόνο που δεν χρησιμοποιώ. Το Instagram. Όλη η γελοιότητα τη ελληνικής σόου μπιζ μαζεμένη εκεί, με το χαμόγελο της πεινασμένης λύκαινας που αντιμετωπίζει την αυτοπροβολή σαν κρέας. Σε στάσεις ζογκλέρ καταφέρνουν να φωτογραφίσουν μόνοι τους ακόμα και τον κώλο τους καθισμένοι οκλαδόν, για να μοιραστούν τις προσωπικές τους στιγμές με τους fan τους μαζί με ατακούλες ποιηματάκια του δημοτικού τύπου «Λόλα να ένα μήλο» (μάλλον ως μήλο θεωρείται ο κώλος της διασημότητας).

Λογικό, να μπαίνουν στον κόπο να αυτοφωτογραφίζονται γιατί πως θα πάει ο παπαράτσι με 500 ευρώ μεροκάματο στη Μύκονο; Και οι fan σαν ηλίθια αγέλη να κάνουν χιλιάδες like. Για έναν κώλο σε κρίση. Ενίοτε και ηλικίας. Για έναν κώλο που βγάζει σε ένα μήνα όσο οι fan θα βγάλουν μέχρι να βγουν και αν ποτέ βγουν σε σύνταξη. Κάνοντας οι ίδιοι, ουσιαστικά like στην κρίση. Η οποία ποτέ δεν ήταν ένα ζήτημα μόνο πολιτικό και οικονομικό. Αλλά κατά βάση, ηθικό και αισθητικό.