“Η πένα είναι πιο δυνατή από το ξίφος.”, είχε πει ένα φεγγάρι ο Άγγλος συγγραφέας Έντουαρντ Μπούλβερ-Λύττον και πόσο δίκιο είχε θα προσθέσουμε εμείς. Πόσο μάλλον δηλαδή, όταν η πένα γράφει ποίηση. Σου πιάνει το μυαλό και στο πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα φίλη Προβοκατόρισσα και φίλε μου Προβοκάτορα. Σε ταξιδεύει, σε προβληματίζει και σε πιάνει από το χέρι για να πάτε παρέα σε δύσβατα, αλλά συνάμα πάρα πολύ ωραία μονοπάτια.

Στο θέμα μας και πάλι. Τα ποιήματα που ‘χουν μελοποιηθεί είναι αρκετά. Ίσως και δεκάδες. Τα περισσότερα γνωστά. Όμως θυμάσαι ποια απ’ αυτά που μελοποιήθηκαν έγιναν τρελές ροκιές και όταν τ’ άκουσες “χτυπήθηκες” για τα καλά μαζί τους; Με ποια απ’ αυτά ξέχασες για λίγα λεπτά τις σκοτούρες σου, ακόμα κι όταν εκείνα σου μιλούσαν ωμά για θάνατο και απώλεια;

Εμείς σου μαζέψαμε μια (τίμια) δεκάδα κι αν ξεχάσαμε κάποιο να μας σχωράς, και ρίξε το στα σχόλια. Ξεκινάμε;;;

Μωρά στη Φωτιά – Ο Χαμαιλέων

Στον δίσκο “Θεατρίνοι” (ομώνυμο ποίημα του Γιώργου Σεφέρη) ο Στέλιος Σαλβαδόρ και η παρέα του, έβαλαν στα ηχεία (και στα σπίτια) μας τον υπέροχο Οδυσσέα Ελύτη μ’ ένα απ’ τα ομορφότερα και ταξιδιάρικά του ποιήματα.

“Δεν είμαι Μωαμεθανός / ούτε και ανήκω κανενός / σ’όσους και να πάω τόπους / ίδιους βρίσκω τους ανθρώπους.”

Θανάσης Παπακωνσταντίνου – Ήμερος ύπνος

Μπορεί να μην είναι τόσο ροκ κομμάτι, όπως είναι τα υπόλοιπα που υπάρχουν στη λίστα, ωστόσο ο κύριος Θανάσης “κολλάει” άσχημα και εδώ. Πώς να το κάνουμε δηλαδή;;; Σε ποίηση Χρήστου Μπράβου, λοιπόν, ο Παπακωνσταντίνου έφτιαξε μουσική και μες στη δισκάρα “Βραχνός προφήτης” χώρεσε και αυτούς τους υπέροχους στίχους.

“Χιόνι, σεντόνι τρυφερό για του φιδιού τον ύπνο / χιόνι και πένθιμο σκυλί / βραχνός προφήτης.”

Μωρά στη Φωτιά – Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο

Α, και για να μην το ξεχάσουμε. Εκτός από τον Χαμαιλέων, τα Μωρά στη Φωτιά έχουν μελοποιήσει και Καρυωτάκη με μεγάλη επιτυχία και τεράστιο σεβασμό στο έργο του ποιητή.

“Οι ορίζοντες θα μ’ έχουν πνίξει / σ’ όλα τα κλίματα, σ’ όλα τα πλάτη / αγώνες για το ψωμί και το αλάτι, έρωτες, πλήξη.”

Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Ένας νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί

Προσωπικά, ο “Σταυρός του Νότου” είναι ένας απ’ τους αγαπημένους μου δίσκους (όχι ότι σε νοιάζει ιδιαίτερα, απλά ήθελα να το πω). Ο Θάνος Μικρούτσικος πήρε τα στιχάκια του Νίκου Καββαδία, τους έδωσε πνοή και ο Βασίλης (ένας είναι ο Βασίλης!) ερμήνευσε τον Γουίλι τον μαύρο τον Θερμαστή απ’ το Τζιμπουτί, με τέτοια δόση ροκιάς που θα ‘κανε ακόμα και τον Γουίλι να νιώθει καμάρι από ‘κει ψηλά!

“Μια μέρα τον αφήσαμε στεγνό απ’ τον πυρετό / πέρα στην Άπω Ανατολή να φλέγεται να λιώνει / θεέ των μαύρων, τον καλό συγχώρεσε Γουίλ / και δώσ’ του εκεί που βρίσκεται λίγη απ’ την άσπρη σκόνη.” 

Magic De Spell – Εμένα οι φίλοι μου

Να ‘ναι καλά οι Magic De Spell παίδες (και ο Σωκράτης φυσικά) που πήραν το εν λόγω ποίημα της Γώγου και (μας) το έμαθαν και σ’ αυτούς που δεν θα ‘μπαιναν ποτέ στη διαδικασία να διαβάσουν κάποιο βιβλίο της Κατερίνας. “Τρία Κλικ Αριστερά”, και τα λόγια της Κατερίνας βιδωμένα για τα καλά στο μυαλό μας. Αφού εκεί είναι ο στόχος, βρε!

“Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά / εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα.”

Δραμαμίνη – Ο Μιχαλιός

Μαυρίλα, απώλεια, θάνατος και στη μέση ο δόλιος ο Μιχαλιός που τον επήρανε στρατιώτη. Ένα συγκλονιστικό ποίημα του Καρυωτάκη, που από όποια πλευρά και να το πιάσεις ρε αδελφέ, σου βγάζει μια καταθλιψάρα από ‘δω μέχρι την Πρέβεζα. 

“Κι ο Μιχαλιός επέθανε στρατιώτης / τον ξεπροβόδισαν κάτι φαντάροι / μαζί τους ο Μαρής κι ο Παναγιώτης / απάνω του σκεπάστηκεν ο λάκκος / μα του αφήσαν απ’ έξω το ποδάρι: / Ήταν λίγο μακρύς ο φουκαράκος…”

Γιάννης Αγγελάκας – Έχει καλώς

Νομίζω ότι πλέον δεν υπάρχει θέμα μας με τραγούδια που να μην έχει μέσα κάτι από Αγγελάκα. Στο σημερινό μας θέμα, λοιπόν, ο Αγγελάκας τραγουδάει/απαγγέλει το “Έχει καλώς” του Μπέρλορτ Μπρεχτ (αυτό είναι ένα από τα 5 κομμάτια που είπε για την θεατρική παράσταση ”Ο καταποντισμός του εγωιστή Γιόχαν Φάτσερ”) και παίζει με τις συνειδήσεις μας. 

“Πλούσιοι, φτωχοί, δουλικά κι αφεντάδες / από πάντα υπήρχαν μα δεν πρέπει για πάντα να υπάρχουν / έχει καλώς, έχει καλώς, έχει καλώς.”

Υπόγεια Ρεύματα – Πολύμνια

Ντάξει, τελευταίο του Καρυωτάκη, αλλά δεν γινόταν να μην το βάλουμε στη λίστα. Τα Υπόγεια Ρεύματα, το 1999 (για το δίσκο “Εικόνες στα σύννεφα”), μελοποίησαν ένα απ’ τα πιο δύσκολα ποιήματά του, και το αποτέλεσμα; Ε, όπως το φαντάζεσαι μωρέ. Ένα καθαρό ροκ, με φιλοκαταθλιπτικά αισθήματα και αντισυμβατικό.

“Ψεύτικα αισθήματα ψεύτικοι κόσμοι / μα το παράξενο φως του έρωτός μου / φέγγει στου σκοτεινού δρόμου την άκρη / με το παράπονο και με το δάκρυ.”

Πάνος Κατσιμίχας – Πάμε όμορφή μου

Στον ίδιο δίσκο (“Πάνω Κάτω η Πατησίων”) που συναντήσαμε και το “Εμένα οι φίλοι μου”, συναντάμε και το ποίημα της Κατερίνας “Πάμε Όμορφή μου”. Αυτήν τη φορά όμως, με την κλασική και συγκλονιστική φωνή του Πάνου Κατσιμίχα.

“Πάμε όμορφή μου εκεί που χαράζει στις κορφές…”

Αριστοτέλης Ρήγας & the G-SPOT EXPERIMENT – Θούριος

Και για το τέλος; Σας κρατούσαμε το καλύτερο. Τον Αριστοτέλη Ρήγα να ροκάρει τον Θούριο με μουσική απ’ το Ace of Spades των Motorhead. Πώς το ‘κανε αυτό; Ένας θεός ξέρει… Καμάρωσέ τον!

“Ο ΘΟΥΡΙΟΟΟΟΟΟΣ, Ο ΘΟΥΡΙΟΟΟΟΟΣ, Ο ΘΟΥΡΙΟΟΟΟΟΟΟΣ”