Ήταν μοιραία εξέλιξη. Το Casa de Papel έπιασε, το Casa de Papel έγινε viral, το Casa de Papel θα έχει και 3η σεζόν. Απόφαση που πάρθηκε μάλλον με λάθος κίνητρο (να βγάλουμε χρήματα στην πλάτη μιας μεγάλης επιτυχίας), αλλά τέλος πάντων η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, οπότε μπορεί κανείς να ελπίζει πως με όποιο κίνητρο, θα δούμε 10 καλά επεισοδιάκια ακόμα, το 2019. Για να γίνει αυτό όμως…

…πρέπει καταρχάς να γλυτώσει αυτή η 3η σεζόν από 5 κακοτοπιές που μπορούν να σκοτώσουν την ελπίδα μια και καλή, απ’ τις πρώτες κιόλας σκηνές. Όσο προλαβαίνω λοιπόν, σου παρουσιάζω (σ’ εσένα και στους σεναριογράφους του Casa de Papel) 5 σενάρια που ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ στην 3η σεζόν.

Και ξεκινάμε απ’ το προφανές:

1. ΟΧΙ στην ανάσταση του Μπερλίν

Καθαρά πράγματα. Κι εγώ τον πάω, κι εσύ τον πας, και όλοι τον πάνε. Ο Μπερλίν μπορεί να ήτανε λίγο καθίκι, κι άλλο λίγο καθίκι, και λίγο ακόμα καθίκι με τάσεις μεγαλομανίας, αλλά ήταν ωραίος τύπος και πολύ θα γούσταρα να τον έχουμε μαζί μας στα νέα επεισόδια. Θα γούσταρα, αν δεν ΤΟΝ ΓΑΖΩΝΑΝ με “όλα όσα είχαν” οι ματατζήδες της Ισπανίας (παρόλο που κανείς δεν τον πέτυχε στο κεφάλι…). Κι αν ο αρχηγός τους αφού πήγε από πάνω του, δεν επιβεβαίωνε: “Ο Φονογιόσα είναι νεκρός“. Διότι τώρα, μια “ανάσταση” του Μπερλίν σημαίνει ότι εκεί στη σειρά παραδέχονται ευθέως: 1ον πως δεν τηρούνται πια ούτε λίγο τα προσχήματα του ρεαλισμού, και 2ον ότι η ισπανική αστυνομία δεν πετυχαίνει ελέφαντα στα 2 μέτρα. Και δεν ξεχωρίζει νεκρό από ζωντανό. Και γενικά, άσ’ το, δεν πάει…

2. ΟΧΙ στην εκδίκηση της Ρακέλ

Το ξορκίζω γρήγορα-γρήγορα. “Η Ρακέλ” λένε, “πήγε στα εξωτικά παραθαλάσσια κι έψαχνε φορτιστή, όχι για να μελώσει με τον καθηγητή, αλλά για να τονε συλλάβει. Κι ύστερα να τονε χώσει στην ψειρού, ώστε στην 3η σεζόν να μαζευτούν όλοι οι άλλοι” (όσοι μείνανε τέλος πάντων) “και να οργανώσουν σχέδιο για να τον σώσουν”. Πιασάρικο το στόρι, δεν λέω, όμως αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Καταρχάς, η Ρακέλ είχε 40 ευκαιρίες να τον συλλάβει το λεβέντη και στο τέλος κατέληγαν πάντα κρεβατωμένοι. Τώρα που την πήγε διακοπάρες στις αμμουδιές θα ξυπνήσει ο νόμος μέσα της; Κι έπειτα, να ‘μαστε λίγο σοβαροί: απ’ την ομάδα πέθανε ο Μόσκου, πέθανε ο Μπερλίν, μια Ναϊρόμπι μόνη της έμεινε να ‘χει μυαλό μες στο κεφάλι. Ποιοι θα φτιάξουν σχέδιο για να τον βγάλουν απ’ τη στενή; Ο Ντένβερ, ο Ρίο κι η Τόκιο; Που και οι τρεις μαζί έχουν iq 120;

Α, και μια που είπα Τόκιο…

3. ΟΧΙ στην απελευθέρωση της Τόκιο

Όχι. Όχι! Ο-Χ-Ι. Απ’ το να δω μια ολόκληρη σεζόν “Prison Break” με στόχο να βγει απ’ τη φυλακή η Τόκιο (που ΣΤΑΝΤΑΡ θα τη μπουζουριάσουνε), χίλιες φορές να δω “House MD” και να παλεύει 10 επεισόδια ο ίδιος ο Χάουζ να θεραπεύσει το λύκο του Αρτουρίτο. Δηλαδή τι άλλο πρέπει να γίνει για να το πάρετε χαμπάρι ότι η Τόκιο πρέπει είναι Ο ΚΑΚΟΣ της σειράς και δεν μας απασχολεί το μέλλον της; Να θυμίσω τη σκηνή που μας “έβγαλε στους δρόμους” να πανηγυρίζουμε την περασμένη σεζόν; Ε, ας τη θυμίσω…

4. ΟΧΙ στο πρίκουελ

Κοίτα τι παίζει. Γενικά δεν είναι κακή ιδέα. Το Casa de Papel τελείωσε με τέτοιο τρόπο που κάνει δύσκολη την όποια “ανάλογη” συνέχεια, οπότε ένα πρίκουελ θα έλυνε τα χέρια του σεναριογράφου και θα ‘χε ψωμάκι. Ο πατέρας του Προφεσόρ, ο “αδερφός” του (;) ο Μπερλίν, το παιδί της Ναϊρόμπι, ο γκόμενος της Τόκιο, η μάνα του Ντένβερ, γενικά έχει μπόλικα πράγματα να δείξεις, αλλά. Μη γελιόμαστε, το (άψογο τεχνικά και αξιοπρεπέστατο ερμηνευτικά) Casa de Papel, είχε διαλόγους “σαπουνόπερα” γεμάτους μελούρες, αλλά σε κρατούσε “στην τσίτα” μέσα απ’ το σασπένς και την άγνοια για το τελικό αποτέλεσμα. Πιο απλά: έβλεπες Casa de Papel για να μάθεις “τι θα γίνει στο τέλος”. Στο πρίκουελ δυστυχώς ξέρεις ήδη το τέλος. Που πάει να πει… σκέτη σαπουνόπερα, γεμάτη μελούρες και (αναγκαστικά) με μειωμένο σασπένς. Όχι ρε μάγκες, “μεξικάνικο” θα καταντήσει…

 

5. ΟΧΙ στον Άνχελ

Παίζει πολύ σαν ιδέα και είναι ΠΟΛΥ ΚΑΚΗ ιδέα! Δεν θέλουμε να δούμε τον Άνχελ να το παίζει Τζέιμς Μποντ στις 5 ηπείρους για να συλλάβει τον Προφεσόρ και να κερδίσει το κορίτσι. Το κορίτσι δεν τον θέλει. Ο Προφεσόρ “τον έχει στο σκάκι”. Και γενικά είναι σαν να φτιάχνεις “Απαράδεκτους” που ο διαχειριστής προσπαθεί να τη φέρει στο Μπονάτσο. Ούτε γίνεται, ούτε και θέλει να το δει κανείς! Ας μείνει ο ένας πλούσιος κι ο άλλος τροχονόμος. Kι όλα καλά…