Όποιο γυναικείο όνομα κι αν δοκιμάσεις να γκουγκλάρεις, στάνταρ θα ‘χει γραφτεί κάποιο κομμάτι για πάρτη του. Δεν παίζει. Εκτός κι αν σε λένε Αφροξυλάνθη ή Νιόβη ξέρω ‘γω, επομένως μάλλον ατύχησες. Καλά εδώ που τα λέμε ίσως να ‘χει γραφτεί κάτι και γι’ αυτά τα ονόματα, οπότε το ξανατσεκάρω και σου λέω.
Επειδή όμως, θα ‘χεις κι εσύ την εντύπωση (όπως την είχα κι εγώ) ότι όλα αυτά τα τραγουδάκια με γυναικεία ονόματα είναι όλα για “αγκαλίτσες” και “ζουζουνίσματα”, πήρα την απόφαση να σου φτιάξω μια playlist με κομμάτια που όχι μόνο δεν είναι για έρωτες και τα ρέστα, αλλά είναι για να σου πάρουν το μυαλό και να στο στύψουν όσο δεν πάει.
Δυνάμωσε τα ηχεία σου και ξεκινάμε.
Ενδελέχεια – Εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία
Nα ξεκαθαρίσουμε ότι υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων. Εκείνοι που όταν ακούνε τ’ όνομα ‘Μαρία’ σκέφτονται “Γίνεται μια φασαρία για τα μάτια της Μαρίας…” και “Σπαααααστο ρε Μαράκι” και εκείνοι που στάθηκαν τύχεροι και άκουσαν “Ενδελέχεια” στα εφηβικά τους χρόνια και όταν ηχεί αυτό τ’ όνομα στα αυτιά τους σιγοτραγουδούν “Δεν ξέρω πώς σε λέγαν στη Ρωσία, εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία!” και η ψυχούλα τους μαραίνεται για λίγο. Λογικό, καθώς το κομμάτι μίλησε ανοικτά για το εμπόριο λευκής σαρκός σε εποχές που όλοι ήξεραν (και ξέρουν), αλλά κανείς δεν μιλούσε (μιλάει).
Χατ Τρικ – Ελένη
Η πανκ ‘Ελένη’ των “Χατ-Τρικ” τώρα, μπορεί να ‘χει την παρόμοια μοίρα με την ‘Μαρία’ των Ενδελέχεια, ωστόσο δεν λέει να το βάλει κάτω και τα βράδια ξυπνάει ιδρωμένη, παίρνει τους δρόμους με μια φαλτσέτα στο χέρι και της γειτονιάς ο νταβάς δεν ξέρει τι τον περιμέεεεεεεεεεενει!
Παύλος Παυλίδης & B-Movies – Η Μαίρη
Όκει, το δέχομαι ότι η Μαίρη του Παυλίδη είναι λίγο πιο “καψουρέ” song απ’ τα παραπάνω, όμως δεν θα το ‘λεγες και για αγκαλίτσες και φιλάκια. Όχι. Σε καμιά περίπτωση. Η ‘Μαίρη’ εδώ ονειρεύεται Σαχάρες και τον Δούναβη (χωρίς να έχει καπνίσει τίποτα…) και γενικότερα δεν γουστάρει να ζήσει τον έρωτα, όπως τον ζουν τα υπόλοιπα ζευγάρια. Έχει άλλα όνειρα η ‘Μαίρη’ κι εμείς την στηρίζουμε!
“Bonnie and Clyde έστω για βραδιά…”
Μίλτος Πασχαλίδης – Πηνελόπη
Δεν έχουμε στοιχεία για το αν ο Οδυσσέας ΔΕΝ κεράτωσε τελικά την Πηνελόπη τόσα χρόνια στα πήγαινέλα. Οι ιστορικοί μας είπαν πώς έμεινε τίμιος στη σχέση του (όπως και η Πηνελόπη), αλλά και αυτοί που τα ξέρουν όλα μωρέ; Κρατάμε μια πισινή για να ‘μαστε καλυμμένοι. Το μόνο που γνωρίζουμε στα σίγουρα εμείς, είναι ότι με αφορμή το στόρι του Ομήρου, ο Μίλτος έγραψε μια κομματάρα ΩΔΗ στην δική μας Ιθάκη και σε όλους αυτούς τους ξέμπαρκους που τους τρώει το σαράκι. Και το ‘γραψε και σε πρώτο πρόσωπο σαν να μιλάει ο ίδιος Οδυσσέας… Άψογο και πανέξυπνο.
Τζίμης Πανούσης – Σουζάνα
Την Σουζάνα του Πανούση από την άλλη, δεν θα την έλεγες και τόσο δα ρομαντική, αφού την ενδιαφέρει μόνο το σεξ, το φαί, τα σκατά, ο ύπνος, η εργασία, α και λίγο και η χαρά. Ε, έτσι είναι η π#$%^%Ζ η ζωή! Tι να τα κάνεις; Μες στη ρουτίνα! Ωστόσο, για την ιστορία, η Σουζάνα είναι διασκευή απ’ το “Suzana” των Art Company, αλλά οι ελληνικοί στίχοι του Πανούση είναι μακράν καλύτεροι. Υπόκλιση στον τεράστιο.
Taburo Bota – Μαριλένα
Ήθελες και χιπ χοπ στη λίστα; Δικό σου. “Tabulo Bota” λοιπόν. Μια γκρουπάρα που έτυχε να πέσω πάνω στο YouTube κι ένα κομμάτι που περιγράφει συνοπτικά (και με πάρα πολύ δυνατό στίχο) την ιστορία της Ελλάδας και όχι τα μάτια μιας random Μαριλένας. Μπράβο ρε παίδες, καθώς σε κάποια σημεία ανατρίχιασε λίγο και ο εγκέφαλος μας.
Τσοπάνα Rave – Κορνηλία
Μιλάμε, ουσιαστικά, για το πρώτο τραγούδι των “ιστορικών” Τσοπάνα Rave. Ω, ναι. Πολύ πριν το “Μου το ‘χα πει, μου το ‘χα πει αλλά δεν με άκουγα“. Το κομμάτι, που λες, έχει να κάνει με την ιστορία της μικρής τσοπάνας της Κορνηλίας που όμως ποτέ δεν μας την ολοκλήρωσαν οι Τσοπάνα Rave, αφού η Κορνηλία ΠΕΘΑΝΕ.
Η όμορφη μικρή τσοπααααααανα.
Δημήτρης Μητροπάνος – Ρόζα
Δεν ‘πα ν’ ακούς μέταλ, ραπ, σκυλάδικα ή ό,τι άλλο μπορείς να ‘ναι; Αν αγαπάς αληθινά τη μουσική, όταν παίζει η «Ρόζα» είσαι υποχρεωμένος πρώτα να βαράς προσοχή κι έπειτα παλαμάκια. Το ποίημα του Άλκη Αλκαίου, λοιπόν, η “Ρόζα”, που μελοποίησε ο Μικρούτσικος και εκτέλεσε ο Μητροπάνος είναι γραμμένο για την αγωνίστρια Ρόζα Λούξεμπουργκ (όπως λένε οι φήμες), γι’ αυτό και οι στίχοι του μυρίζουν “επανάσταση!”.
Χάρις Αλεξίου – Ελένη
Άλλη μια φορά που ο Θάνος Μικρούτσικος απέδειξε (ή απόδειξε, δεν ξέρω ποιο απ’ τα δύο είναι σωστά) ότι είναι ένας από τους κορυφαίους στο να μελοποιεί έντονους κοινωνικοπολιτικούς -και όχι μόνο- στίχους. Έτσι, λοιπόν, πήρε τα λόγια του Μπάμπη Τσικληρόπουλου για την δική μας “Ελένη”, τους έδωσε στην Χαρούλα Αλεξίου και το αποτέλεσμα; Μαχαιριά στην καρδιά.
