Δεν υπάρχει χρονιά που στο άκουσμα των υποψηφιοτήτων των Όσκαρ, να μην μας έχει αφήσει η Ακαδημία με το στόμα ανοιχτό με παραλείψεις και αστοχίες. Οι ψηφοφόροι της μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιους είδους «αιφνιδιασμούς». Φέτος βέβαια… ξεσάλωσαν! Μεταξύ της πλούσιας λίστας των εκπλήξεων που μας επεφύλαξαν τα μέλη της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ήταν η υποψηφιότητα Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για το «Alone , Yet Not Alone» από την ομώνυμη ταινία που… κανείς δεν άκουσε κανείς δεν είδε, κι όμως βρέθηκε να φιγουράρει  σε μία περίοπτη κατηγορία.

Σε μία σπάνια κίνηση, ανακοινώθηκε τελικά ότι ακυρώνεται η υποψηφιότητα του συγκεκριμένου τραγουδιού. Κάτι που έπρεπε να έχει γίνει ήδη από την επομένη της ανακοίνωσης των υποψηφιοτήτων καθώς αυτή η συμμετοχή ήταν τόσο σκανδαλώδης ώστε εταιρία δημοσίων σχέσεων που είχε αναλάβει την προώθηση δυνατού «αντίπαλου» τραγουδιού που δεν μπήκε στα υποψήφια, ανέθεσε την υπόθεση σε ιδιωτικό ερευνητή!

Μέσα στις επόμενες μέρες βγήκε στη φόρα το γεγονός ότι η σύνθεση ανήκει στον Bruce Broughton, πρώην μέλος του διοικητικού της Ακαδημίας και επικεφαλής του μουσικού τμήματος από το 2003 μέχρι το 2012. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι έστειλε demo με το τραγούδι στους ψηφοφόρους «για να το μάθουν» και ότι δεν είχε σκοπό να επηρεάσει την διαδικασία. Κι αν εκείνες τις μέρες δεν ακολούθησε ο σχετικός ντόρος , αποδείχτηκε τελικά ότι το θέμα δεν έμεινε έτσι, με την σημερινή ανακοίνωση αποκλεισμού του «Alone, Yet Not Alone» από την κούρσα των Όσκαρ και την κατηγορία της αντικανονικής, ανάρμοστης προώθησης.

Η Ακαδημία δεν φαίνεται διατεθειμένη να παραχωρήσει την κενή θέση σε κάποιο άλλο κομμάτι και μάλλον τελικά, θα μείνουμε στα τέσσερα τραγούδια που θα διεκδικήσουν το Όσκαρ. Κι από την άλλη αναρωτιόμαστε, άντε ο Broughton προσπάθησε να κάνει τη «λαδιά» του αλλά οι επαγγελματίες ψηφοφόροι τόσο πια εντυπωσιάστηκαν, τόσο τους πλημμύρισε το χριστιανικό τους αίσθημα με το κομμάτι μιας ευαγγελικής ταινίας γεμάτη χριστιανικές κορώνες, που δεν άκουγαν τίποτα άλλο; Που είναι ο «Υπέροχος Γκάτσμπυ» με το πραγματικά υπέροχο soundtrack; Που είναι το «Inside Llweyn Davis», μία κατεξοχήν μουσική ταινία; Ή το λιτό, συγκινητικό «I see fire» από το «Χόμπιτ 2: Η Ερημιά του Νοσφιστή»;

Κι αυτή δεν είναι η μοναδική φορά που η Ακαδημία προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Το «ένδοξο» σκανδαλώδες παρελθόν των Όσκαρ περιλαμβάνει κι άλλες θεαματικές γκάφες και κωλοτούμπες αλλά και… πονηριές υποψηφίων προκειμένου να κοσμήσουν τη δουλειά τους με την πολυπόθητη στάμπα του «οσκαρικού»!

1931: Η Ακαδημία αποκλείει χωρίς εξηγήσεις την υποψηφιότητα της μικρού μήκους «Stout Hearts and Willing Hands» λίγο πριν ξεκινήσει η τελική ψηφοφορία και το φιλμάκι αντικαθίσταται από το «Scratch-As-Catch-Can».

1942: Η υποψηφιότητα για εφέ της ταινίας «Dive Bomber» αποσύρεται για λόγους που ποτέ δεν εξηγήθηκαν και αντικαθίσταται από το «The Sea Wolf», του ίδιου στούντιο παραγωγής.

1954: Αποσύρεται η υποψηφιότητα σεναρίου της ταινίας «Hondo» από τον ίδιο τον παραγωγό και τον σεναριογράφο καθώς βασιζόταν σε προϋπάρχον short story, κάτι που οι δημιουργοί της παρέλειψαν να αναφέρουν στα credits. Η υποψηφιότητα δεν αντικαταστάθηκε και τελικά τέσσερις ταινίες διαγωνίστηκαν στην συγκεκριμένη κατηγορία εκείνη τη χρονιά.

1956: Η ταινία «High Society» του William Beaudine συμπεριλαμβάνεται στην ψηφοφορία για την διαμόρφωση της πεντάδας των υποψηφιοτήτων καλύτερου σεναρίου …κατά λάθος! Τι είχε συμβεί; Μπέρδεψαν τις ταινίες λόγω ίδιου τίτλου καθώς έπρεπε να λάβουν υπόψη το «High Society» του Charles Waters με Bing Crosby, Grace Kelly και Frank Sinatra! Προς τιμήν τους οι σεναριογράφοι της «Υψηλής Κοινωνίας» του Beaudine, αναγνώρισαν ότι η δική τους υποψηφιότητα ήταν λανθασμένη και αποσύρθηκαν με δική τους πρωτοβουλία που έγινε δεκτή από την Ακαδημία.

1968: Το ντοκιμαντέρ «Young Americans» κερδίζει το Οσκαρ στην 41η απονομή της 14ης Απριλίου του 1969. Τρεις εβδομάδες αργότερα, στις 7 Μαΐου, η Ακαδημία παίρνει πίσω το βραβείο καθώς αποκαλύπτεται ότι το «Young Americans» είχε ήδη προβληθεί τον Οκτώβριο του 1967, κάτι που αντιβαίνει στους κανονισμούς. Στις 8 Μαΐου του 1969, το Χρυσό Αγαλματάκι απονέμεται στο αμέσως επόμενο ντοκιμαντέρ με τις περισσότερες ψήφους, που ήταν το «Journey into Self».

1972 : Η υποψηφιότητα του Nino Rota για την θρυλική μουσική του θρυλικού «Νονού» ανακαλείται με την αιτιολογία ότι ο συνθέτης χρησιμοποίησε μέρος του μουσικού θέματος στην κωμωδία του 1958 «Fortunella».

Λογικό μέχρι εδώ αφού η μουσική θα πρέπει να είναι πρωτότυπη και να μην έχει χρησιμοποιηθεί, παράλογο το ότι ξαναψήφισαν για τους φιναλίστ συμπεριλαμβάνοντας την επένδυση του «Νονού» και τον Rota, μόνο για να τον αποκλείσουν ξανά. Οι αμαρτίες και των δύο πλευρών ξεπλύθηκαν με τη νίκη του Rota για την επένδυση του «Νονού 2».

1992: Η υποψηφιότητα της Ουρουγουάης στην κατηγορία της Ξενόγλωσσης με το «A Place in the World» ανακαλείται καθώς γίνεται γνωστό πως η ταινία ήταν στο σύνολό της αργεντίνικη παραγωγή και ο καλλιτεχνικός έλεγχος από πλευράς της χώρας υποβολής -Ουρουγάη- ήταν ανεπαρκής ώστε να θεωρείται ότι το φιλμ πληροί τις προϋποθέσεις για να είναι κατάλληλο για υποψηφιότητα.

2011: Το μικρού μήκους «Tuba Atlantic» είναι υποψήφιο στην απονομή του Φεβρουαρίου του 2012. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς η Ακαδημία ακυρώνει την υποψηφιότητα στερώντας την τιμή να φέρει το φιλμάκι το credit του Oscar Nominated καθώς ενημερώνεται ότι ενάντια στους κανονισμούς, είχε προβληθεί στη νορβηγική τηλεόραση το 2010.