O Μίκαελ Φασμπέντερ γίνεται ο 10ος (επίσημος) Μάκβεθ του κινηματογράφου, κι εμείς θυμόμαστε τους πιο προβοκατόρικους Σαίξπηρ που έσκασαν ποτέ μύτη στη μεγάλη οθόνη.

1. Romeo + Juliet (Ρωμαίος και Ιουλιέτα)
Ο Μπαζ Λούρμαν ρισκάρει διατηρώντας ατόφιο το κείμενο αλλάζοντας όμως… όλα τα υπόλοιπα! Οι οικογένειες γίνονται συμμορίες, τα “σπαθιά πιστόλια”, το μπαλκόνι πισίνα… Το μόνο που μένει ίδιο είναι το αποτέλεσμα: αριστούργημα!

2. The Lion King (Άμλετ)
Ο Σκαρ σκοτώνει τον Μουφάσα, ο Σίμπα αυτοεξωρίζεται κι ύστερα επιστρέφει… Αυτά τα ξέρετε. Αυτό που ίσως δεν ξέρετε, είναι πως πίσω απ’ την ιστορία του μικρού λιονταριού κρύβεται ο Άμλετ και το βασίλειο της Δανιμαρκίας. «To be or not to be», όπως λέμε… «Xακούνα Mατάτα»!

3. Coriolanus (Κοριολανός)
Ίσως στα Βαλκάνια, ίσως στο σήμερα, σίγουρα με το ίδια λόγια που έγραψε ο μεγάλος ποιητής. Ο Ρέιφ Φάινς σκηνοθετεί κυνικά και πρωταγωνιστεί εμφατικά σε μια ταινία σκληρή και άγρια. Όλο το πνεύμα του έργου μπήκε στο φιλμ, κι ενώ η ποιητική γλώσσα εδώ μοιάζει να ενοχλεί, τόσο ο Φάινς όσο και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές (Τζέραλντ Μπάτλερ, Βανέσσα Ρεντγκρέιβ) κινούνται επιδέξια γύρω της.    

4. Much ado for nothing (2012) (Πολύ κακό για το τίποτα)
Οι περίφημες 12 μέρες του σκηνοθέτη των Avengers. O Tζος Γουέντον μάζεψε στο εξοχικό του (!) ένα μάτσο συνεργάτες, κι έκανε διακοπές γυρίζοντας ένα ασπρόμαυρο διαμαντάκι, ανάλαφρο, αστείο, διακριτικά στυλιζαρισμένο, την καλύτερη ίσως εκδοχή της σαιξπηρικής κωμωδίας.

5. Loves labours lost (Αγάπης αγώνας άγονος)
Ο εμμονικός με τον Σαίξπηρ, Κέννεθ Μπράνα, μας έδωσε αυτό το ευχάριστο «κάτι σαν μιούζικαλ», με νεο-ρετρό ύφος και βασική πρωταγωνίστρια τη τζαζ του Γκέρσουιν και του Κόουλ Πόρτερ. Δροσερή ατμόσφαιρα Κύκλου των χαμένων ποιητών και παιχνιδιάρικη διάθεση, ταμάμ στη χαμογελαστή ειρωνεία του τίτλου.

6. Forbidden planet (Τρικυμία)
«The most provocative adventure film you ‘ve ever seen», δηλώνει η ΜGM. Πώς να τ’ αφήσεις απ’ έξω; Η μαγεία γίνεται επιστήμη, τα πνεύματα ρομπότ, και το θαλασσινό ναυάγιο είναι εδώ ναυάγιο στο διάστημα. Δώδεκα χρόνια πριν τον Πλανήτη των Πιθήκων και είκoσι ένα πριν το πρώτο Star Wars, ο Ξεχασμένος Πλανήτης κερδίζει το παιχνίδι των εφέ, και κλείνει το ηλεκτρονικό του μάτι στον Ουίλιαμ.  

7. My own private idaho (Ερρίκος ο ΄Δ)
Πριν γίνει ο σκηνοθέτης των εξαιρετικών Good Will Hunting, Elephant και Milk, ο Γκας Βαν Σαντ είχε παρουσιάσει τη δική του πλευρά της ελευθερίας. Ο μακαρίτης Ρίβερ Φίνιξ κι ο Κιάνου Ριβς πρωταγωνιστούν σ’ αυτή την τολμηρά ομοφυλόφιλη εκδοχή του Ερρίκου του 4ου, περιγράφοντας άψογα μια δεκαετία που ακόμη δεν γνώριζε καλά καλά τον εαυτό της.    

8. 10 things i hate about you (To ημέρωμα της στρίγκλας)
Ο αδικοχαμένος Χηθ Λέτζερ και η Τζούλια Στάιλς, «μανούλες» και οι δύο σ’ αυτού του είδους τις κωμεντί, δίνουν λυκειακό αέρα κι εφηβικό εγωισμό στη στρίγκλα που γίνεται… αρνάκι. Με άγνοια κινδύνου και την ταμπέλα της «σιγά και τι έγινε» εφηβικής κωμεντί, το αποτέλεσμα είναι διασκεδαστικό, δροσερό, αστείο αλλά καθόλου «της πλάκας».

9. Ο (Οθέλλο)
Σιγά το αριστούργημα, θα πει κάποιος. Ορθόν. Αλλά… Μπασκετάκι έχει, Τζος Χάρτνετ έχει, Οθέλλο είναι, πώς τ’ αφήνεις έξω; Και μεταξύ μας, κάτι η (δες παραπάνω) Τζούλια Στάιλς, κάτι η (έστω και επιδερμική) αναφορά στη σχέση πατέρα-γιού που εξηγεί τα κίνητρα του «κακού» Ιάγου, κρατάνε την ταινία πάνω απ’ το επίπεδο ενός σαιξπηρικού High School Musical. 

10. Scotland, PA (Macbeth)
O Mάκμπεθ γίνεται… MακΜπεθ, δουλεύει σε φαστφουντάδικο, οι τρεις μάγισσες είναι εδώ τρεις… μαστουρωμένοι χίπηδες, κι ο κόμης Μακντάφ μετατρέπεται σε χορτοφάγο ντετέκτιβ. Κατά τα άλλα, το πιο «μαύρο» έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, γίνεται μια φλεγματική μαύρη κωμωδία, αστεία μέχρι… το κόκκαλο! Ο καλύτερος αντι-Μακβεθ για να χωνέψει κανείς το βαρύ δράμα του Φασμπέντερ.