«Μερικές φορές οι νεκροί μπορεί να είναι πιο χρήσιμοι από τους ζωντανούς» λέει ο Joe, με άνετο ύφος, έχοντας ένα πούρο στο στόμα και το χέρι του έτοιμο να τραβήξει το όπλο του. Και η αλήθεια είναι πως για τον Sergio Leone οι νεκροί, αλλά και οι πολλές σκληρές σκηνές βίας, του ήταν πολλοί χρήσιμοι. Άλλωστε αυτοί ήταν που τον έκαναν έναν από τους γνωστότερους σκηνοθέτες του πλανήτη, τις ταινίες του επιτυχίες και τα «σπαγγέτι-γουέστερν» must στον χλιδάτο κόσμο του Hollywood.
Γεννήθηκε στη Ρώμη στις 3 Ιανουαρίου 1929 και αμέσως μαγεύτηκε από το επάγγελμα του πατέρα του, που ήταν ένας από τους πρώτους σκηνοθέτες στην Ιταλία. Μπήκε στον κινηματογραφικό χώρο στα 18 του και σταδιακά άρχισε να βλέπει την καριέρα του να απογειώνεται. Δούλεψε ως βοηθός σε υπερπαραγωγές, όπως «Κβο Βάντις» και «Μπεν Χουρ», το 1959 έκατσε στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Έστω και κατά λάθος.
Ο βασικός σκηνοθέτης της ταινίας «Οι τελευταίες ημέρες της Πομπηίας» αρρώστησε και ο 30χρονος Leone κλίθηκε να τον αντικαταστήσει. Ωστόσο σταδιακά οι ιστορικές ταινίες άρχισαν να μην έχουν πολύ ενδιαφέρον και το 1964 ο Sergio δοκίμασε κάτι νέο: ένα χαμηλού προϋπολογισμού γουέστερν που άγγιζε τα όρια του b-movie: το «Για μια χούφτα δολάρια».
Αμέσως έγινε επιτυχία, ο κόσμος λάτρεψε τη βία και τους σκληρούς ήρωες, ενώ με αυτό το φιλμ ο Clint Eastwood μετατράπηκε σε σταρ. Ήταν η αρχή μιας απίστευτης πορείας για τον Sergio Leone. Στα χρόνια που ακολούθησαν δεν γύρισε πολλές ταινίες, αλλά οι δουλειές του έμειναν στην ιστορία.
Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εκτός από γουέστερν, αυτός βρισκόταν πίσω από το γκανγκστερικό έπος «Κάποτε στην Αμερική». Ένα 4ωρο φιλμ που χρειάστηκε περίπου 10 χρόνια για να ολοκληρώσει – και για να το πετύχει απέρριψε μέχρι και την πρόταση να σκηνοθετήσει τον «Νονό»!
