Συνήθως ο σκοπός του μαθητή είναι να ξεπεράσει το δάσκαλό του. Συνήθως ο σκοπός του (καλού) δασκάλου είναι να τον ξεπεράσει ο μαθητής του. Ένας κοινός σκοπός που… σπάνια επιτυγχάνεται!

Υπάρχουν όμως και φορές που κάτι τέτοιο γίνεται. Ή, τέλος πάντων… μπορεί και να γίνεται. Το Provocateur κι η αφεντιά μου, σήμερα σου δίνουν εδώ από κάτω 7 ζευγάρια “δάσκαλου – μαθητή” και παίρνουν θέση. Έγινε ή δεν έγινε; Διάβασε και μην ξεχάσεις ν’ απαντήσεις!

Υ.Γ. Αν έχεις κι άλλα ζευγάρια “δάσκαλου – μαθητή” που δεν υπάρχουν εδώ μέσα, ρίχ’ τα στα σχόλια για επόμενο άρθρο.

Σωκράτης vs Πλάτωνας

Το δάσκαλο τον ξέρουμε, επειδή έγραψε γι’ αυτόν ο μαθητής. Ο μαθητής έχτισε όνομα, πάνω στο λογοτεχνικό χαρακτήρα του δασκάλου. Είναι πολύ, πολύ δύσκολο να τους συγκρίνεις, μα είναι ακόμα δυσκολότερο να τους διαχωρίσεις με ασφάλεια! Όπως και να ‘χει, απ’ την μια (;) η “μαιευτική μέθοδος”, ο “επαγωγικός συλλογισμός”, τα “καινά δαιμόνια” κι η πιο σπουδαία “Απολογία” της δικαστικής ιστορίας, απ’ την άλλη (;) μπόλικοι “διάλογοι”, ο “έρωτας”, η “ψυχή”, μια “σπηλιά” και μια “ιδανική Πολιτεία”. Δυο γίγαντες της σκέψης, θα διαλέξω αυτόν που ζει στο έργο του άλλου: ΣΩΚΡΑΤΗΣ

 

Πλάτωνας vs Αριστοτέλης

Ο,τι χρειάζεσαι για το pre-game των δύο μεγάλων “γραφιάδων” της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας, μπορείς να το βρεις κοιτάζοντας απλά τη “Σχολή των Αθηνών”. Ο Ραφαήλ τα ζωγράφισε όλα: ο γέρο-Πλάτωνας που δείχνει προς τον ουρανό, ο νέο-Αριστοτέλης που τον προσγειώνει στη γη. Ο ιδεαλιστής δάσκαλος με το “όλα είναι ιδέες”, κι ο ρεαλιστής μαθητής με το “υπάρχει ο,τι υπάρχει”. Ο ένας οραματίζεται το ιδανικό, ο άλλος οραματίζεται το εφικτό. Η λογική μας, φωνάζει Αρίστο. Η ψυχούλα μας γουστάρει Πλάτωνα! Ας πλύνουμε χεράκια: ΙΣΟΠΑΛΙΑ

 

Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν vs Τζ. Ρ. Ρ. Μάρτιν

Το ματς των δύο μεγάλων της μεσαιωνικής φαντασίας, το ‘χουμε αναλύσει ενδελεχώς εδώ μέσα. Χωρίς άλλες φλυαρίες, λοιπόν: ΤΟΛΚΙΝ

 

Καρλ Μπαρκς vs Ντον Ρόσα

Απ’ τη μια, ο άνθρωπος που ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ το Σκρουτζ Μακ Ντακ! (Και τους Μικρούς Εξερευνητές, τον Κύρο, το Γκαστόνε, τη Μάτζικα, τους Μουργόλυκους…). Απ’ την άλλη, ο τύπος που έγραψε τον ΑΠΟΛΥΤΟ “Βίο και Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ”. Απ’ τη μια ο σχεδιαστής που πρώτος έμπλεξε τα παπιά σε μεγάλες επικές περιπέτειες. Απ’ την άλλη ο δημιουργός που τους χάρισε πραγματική λογοτεχνική γραφή και σκίτσο μες στη λεπτομέρεια. Απ’ τη μια ο θείος Καρλ, κι η “Χρυσή Περικεφαλαία”, το “Μυστικό του Παλιού Πύργου”, η “Φιλοσοφική Λίθος” και το “Άγγιγμα του Μίδα”. Απ’ την άλλη ο Ντον “(D.U.C.) Kένο” Ρόσα και οι “Χάρτες του Κολόμβου”, το “Γράμμα από το Σπίτι”, το “Στέμμα των Σταυροφόρων” και το “Νησί στην Άκρη του Χρόνου”. Και τελικά;

Η πελώρια φαντασία του καταπληκτικού θείου, έχει δημιουργήσει σχεδόν ο,τι ξέρουμε από χαρακτήρα του παπιόκοσμου. Όμως ο Ρόσα υπογράφει την πιο σπουδαία βιογραφία στην ιστορία των Μακ Ντακ. Υπογράφει την καλύτερη ιστορία με πάπιες, σύμφωνα με τον “οδηγό αγοραστών κόμικ” (Οι Φύλακες της Χαμένης Βιβλιοθήκης). Υπογράφει την καλύτερη ιστορία με πάπιες, σύμφωνα με την αφεντιά μου (Γράμμα από το Σπίτι). Και μας έμαθε ιστορία μέσα απ’ τις περιπέτειες της οικογένειας Ντακ. Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά: ΝΤΟΝ ΡΟΣΑ

 

Άρθουρ Κόναν Ντόιλ vs Άγκαθα Κρίστι

Ο πρώτος δάσκαλος σ’ ετούτη τη σειρά διδασκαλίας, είναι ο Έντγκαρ Άλαν Πόε κι ο σπουδαίος Ντυπέν του. Είπα να μην τα μπλέξω. Ντόιλ vs Κρίστι λοιπόν, ή αλλιώς: ο Σέρλοκ κόντρα στον Πουαρό και η “τέχνη του συμπεράσματος” ενάντια στα “γκρίζα φαιά κύτταρα”. Η Άγκαθα δεν το ‘κρυψε ποτέ ότι το πατρόν στις ιστορίες της είναι ο Κόναν Ντόιλ. Μόνο που πάνω σ’ αυτό το πατρόν, η “βασίλισσα του εγκλήματος” στήνει το δικό της μοτίβο, το μυστήριο παζλ με τους υπόπτους συγκεντρωμένους και τον Πουαρό να κερδίζει πρώτα και κύρια, ΠΑΝΤΑ τον ίδιο το θεατή. Πιο απλά: καλύτερες ιστορίες, δυσκολότερα μυστήρια, παιχνίδι με τον αναγνώστη. Για μένα είναι εύκολο: ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΙ

 

Σίγκμουντ Φρόυντ vs Καρλ Γιουγκ

Ο άνθρωπος που έφερε στον κόσμο μας την ψυχανάλυση, κι ο νεαρός που μας σύστησε την αναλυτική ψυχολογία. Ο θεωρητικός του “όλα είναι σεξ”, κι ο μέγας λάτρης των μύθων και των θρησκειών. Ο πατέρας κι ο γιός, σε μια ιδιόμορφη ακαδημαϊκή σχέση. Το “οιδιπόδειο σύμπλεγμα” κι ο “φθόνος του πέους”, τα όνειρα, τα αρχέτυπα και το “συλλογικό ασυνείδητο”. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ο Φρόυντ κέρδισε την ποπ κουλτούρα, όμως ποιος ήταν στ’ αλήθεια ο πιο σπουδαίος ψυχαναλυτής; Συμπαθώ πιότερο το Γιούνγκ, μα η αλήθεια είναι απλή: Δεν ξέρω, δεν απαντώ. Οπότε: ΙΣΟΠΑΛΙΑ

 

Ντούσαν Ίβκοβιτς vs Ζέλικο Ομπράντοβιτς

Ο Ντούντα το ‘χει δηλώσει καθαρά: “Ο Ζέλικο είναι με διαφορά ο καλύτερος Ευρωπαίος προπονητής“. O Zοτς τον ονομάζει ξεκάθαρα “δάσκαλο”.  Ο “Γκαστόνε” έχει ένα παγκόσμιο με τη Γιουγκοσλαβία και 9 ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΕΥΡΩΛΙΓΚΕΣ. Ο “Σοφός” έχει ένα παγκόσμιο με τη Γιουγκοσλαβία, 2 Ευρωλίγκες, αλλά κερδάει τον Ομπράντοβιτς στα μεταξύ τους. Ο ένας γουστάρει λύσεις, προσωπικότητες, ρόστερ “γεμάτα”, τα οποία μπορεί να κουμαντάρει χωρίς να χάνει τα αποδυτήρια (και με τεράστιους παίκτες να εκτελούν στη λεπτομέρεια τις εντολές του). Ο άλλος έχει καταφέρει “θαύματα” με πιτσιρίκια, με αουτσάιντερ, είναι ο απόλυτος προπονητής των cinderella stories. Κυρίες και κύριοι, οι δύο ΤΙΤΑΝΕΣ των ευρωπαϊκών πάγκων, κι από μένα είναι φυσικά: ΙΣΟΠΑΛΙΑ