Μπορεί να ήσουν το Playstation ή του Nintendo 64. Μπορεί να ήσουν του Fifa ή του Pro. Μπορεί να προτιμούσες φλιπεράκια ή ξύλινο ποδοσφαιράκι. Όμως υπήρχε και κάτι στο οποίο δεν χωρούσαν οπαδικά. Gameboy αγαπούσες!

Σήμερα λοιπόν, έβαλα κάτω την “επίσημη αγαπημένη”, την εθνική ομάδα κάθε παιδιού που γνώρισε τα ηλεκτρονικά τις προηγούμενες δεκαετίες, για να μπορέσω σωστά κι ωραία να βρω τις 5 καλύτερες σειρές παιχνιδιών στην ιστορία της κονσόλα που όλοι είχαμε στην τσέπη μας. Ποια είναι τα 5 καλύτερα παιχνίδια του Gameboy;

Υ.Γ. Το Donkey Kong ας με συγχωρέσει, αλλά εφόσον υπάρχει αυτό που υπάρχει στο νούμερο 2, ε υπερβολή να σε βάλω κι εσένα βρε πίθηκα!

Tetris

Είναι πιθανότατα το πιο βαρετό παιχνίδι όλων των εποχών, αλλά είναι μαζί και το πιο διαχρονικό. Το “κομπολόι” του Ρώσου σχεδιαστή παιχνιδιών Αλεξέι Παζίτνοβ (το ‘φτιαξε για να περνάει την ώρα του), με λίγο από ελληνικά μαθηματικά (tetrα-) και λίγο από τένις (-is) στ’ όνομά του, είναι πιθανότατα το πιο πολυπαιγμένο παιχνίδι στις ηλεκτρονικές κονσόλες. Κάποιοι εθίζονται, άλλοι μιλάνε για το καλύτερο puzzle game όλων των εποχών, προσωπικά στηρίζω την απλότητα αλλά το απεχθάνομαι. Ωστόσο, τίμια, ντόμπρα και σωστά, το Tetris αξίζει τη θέση του στην τελευταία (μεν, αλλά) θέση του top 10.

Final Fantasy

Ήταν ένα “κύκνειο άσμα” ενός κάποιου Χιρονόμπου Σακαγκούτσι, μόνο που ο κύκνος του τύπου όχι μόνο δεν πέθανε αλλά… αναγεννήθηκε! Μια σειρά παιχνιδιών χωρίς κοινό ήρωα, χωρίς κεντρικό στόρι, χωρίς εμφανείς μεγάλες συνδέσεις, αλλά κι ο,τι καλύτερο έχουμε δει στο κομμάτι της “μεσαιωνικής” περιπέτειας. Ο Σακαγκούτσι χρησιμοποίησε άψογα το βασικό μοτίβο του Μεσαίωνα: ένας ήρωας που πολεμάει κόντρα στο δράκο, το τέρας, το απόλυτο κακό. Κάπως έτσι γεννήθηκε ένας μύθος των βίντεο-γκέιμ, που αντλεί την έμπνευσή του μέσ’ απ’ τους μύθους όλου του κόσμου.

The Legend of Zelda

Με έμπνευση βγαλμένη απ’ τις παιδικές “εξερευνήσεις” του μικρού Σιγκέρου Μιγιαμότο, ο “Μύθος της Ζέλντα” έγινε το σπουδαιότερο παιχνίδι περιπέτειας στην ιστορία της Nintendo. Όπως στο Fantasy, έτσι κι εδώ οι μεσαιωνικές ιστορίες είναι ξεχωριστές σε κάθε “κασέτα”, όμως αυτή τη φορά όλες συνδέονται μεταξύ τους. Μια σειρά περιπέτειες φαντασίας, η πριγκίπισσα λέγεται “Ζέλντα” απ’ τη Ζέλντα Φιτζέραλντ, ο ήρωας (Link) και η νεράιδα του τραβάνε έμπνευση απ’ τον Πήτερ Παν, και μες στα σενάρια βρίσκεις παντού… βασιλιά Αρθούρο! Άξια 3ο, μα δεν μπορεί να πάει ψηλότερα γιατί υπάρχει το…

Super Mario

Μην κοροϊδευόμαστε, ολόκληρη η ιστορία της Νintendo ίσως και να μην υπήρχε χωρίς δυο υδραυλικούς, μερικά μανιτάρια, μια πριγκίπισσα “Ροδάκινο” (ο Τομ Ρόμπινς θα ‘χε πολλά να γράψει!) και κάμποσους σωλήνες. Δεν είχε σημασία τι είδους παιχνίδια προτιμούσες, τι ηλικία είχες, αν ήσουν αγοράκι ή κοριτσάκι, αν σ’ άρεσαν ή όχι τα “ηλεκτρονικά”. Μάριο παίζαν όλοι! Το Μάριο το γούσταραν όλοι. Και μπορεί ΟΛΟΙ να προτιμούσαμε Λουίτζι, αλλά όπως και να ‘χει, η μεγάλη ψύχωση κάθε ανθρώπου που έβαζε αντίχειρα πάνω σε “σταυρό – Α Β”, χτυπούσε χελώνες, κάπνιζε μάζευε λουλούδια και πετούσε φωτιές.

Pokemon

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα anime, που έγινε παιχνίδι και άλλαξε για πάντα την ιστορία μιας μικρής, χεράτης κονσόλας. Υπήρξαν χρόνια που όλοι είχαν τουλάχιστον μια κασέτα Pokemon. Υπήρχαν άνθρωποι που πήρα game boy ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ μια κασέτα Pokemon. Υπήρχαν χρόνια που το να ‘σαι “κόκκινη ή μπλε”, ήταν σαν να ‘σαι Γαύρος ή Βάζελος, Γιουνάιτεντ ή Λίβερπουλ, Λέικερς ή Σέλτικς… Χωρίς αμφιβολία λοιπόν, αν το Gameboy έχει βασιλιά, αυτός κρατάει pokeball masterball και κυνηγάει το Ζάμπντος και το Αρτικούνο. Μπορείς να γίνεις ο καλύτερος εκπαιδευτής; Βγες απ’ το σπίτι, πάτα το χορτάρι, μίλα μ’ εκείνο τον περίεργο καθηγητή που εμφανίστηκε, και μια μεγάλη περιπέτεια μόλις ξεκίνησε…