Για έναν ηθοποιό, οι βιογραφίες θέλουν κότσια. Βλέπεις, συνήθως οι άνθρωποι που έχεις να “ερμηνεύσεις”, δεν είναι καθημερινοί άνθρωποι. Κι ο κίνδυνος να γίνεις ρεζίλι είναι μεγάλος.

Οι βιογραφίες των μουσικών ωστόσο, είναι ακόμα πιο μεγάλος μπελάς! Γιατί εκεί οι περιπτώσεις είναι… περιπτωσάρες, και μάλιστα περιπτωσάρες με φανατικό κοινό. Οπότε σήμερα, με αφορμή το Bohemian Rhapsody (που αν δεν το ‘χεις δει, μπορείς να το κάνεις αποκλειστικά στη Nova) και τον κύριο Mάλεκ που φυσικά είναι υποψήφιος για Όσκαρ, σου ‘χω μαζέψει 10 ερμηνείες μουσικών που μας έκαναν να ζητάμε… encore στο σινεμά!

Υ.Γ. Τη βαθειά, ΤΕΡΑΣΤΙΑ συγγνώμη μου στοn Φ. Μάρεϊ Άμπραχαμ του Amadeus, στο Φόρεστ Γουίτεκρ του Bird, στον Τσάντγουικ Μπόσμαν του Get On Up, στην Άντζελα Μπάσετ του What’s Love Got to Do with It, στη Σίσι Σπέισεκ του Coal Miner’s Daughter και στο Λου Ντάιαμοντ Φίλιπς του La Bamba.

La Vie en Rose | Marion Cotillard

Η Κοτιγιάρ έβαλε ταλέντο. Η Κοτιγιάρ έβαλε ψυχή. Κι η Εντίθ Πιάφ της, όχι απλώς δεν έγινε καρικατούρα, μα έγινε κι ο πρώτος γαλλόφωνος ρόλος που παίρνει Όσκαρ. Και πώς να μην, εδώ που τα λέμε…

Ray | Jamie Foxx

Όταν ακούστηκε πως ο Τζέιμι Φοξ θα κάνει Ρέι Τσαρλς, κάποιοι χαμογέλασαν ειρωνικά. Όταν η ταινία βγήκε στις αίθουσες, έψαχναν το Φοξ, αφού στην οθόνη υπήρχε ο Ρέι αυτοπροσώπως (με την ακαμψία, το γέλιο, τη φωνή και τους δαίμονές του!). Κι όταν κατάλαβαν τι έπαθαν, χαμογελούσαν για να κρύψουν τη ντροπή τους…

Bohemian Rhapsody | Rami Malek

Την περιμέναμε πώς και τι. Ήρθε και σήκωσε… κουρνιαχτό! Άλλοι ενθουσιάστηκαν, άλλοι χαλάστηκαν, ΚΑΝΕΙΣ δεν βρέθηκε να διαφωνεί μ’ ένα πολύ συγκεκριμένο όνομα: Ράμι Μάλεκ! Ο άνθρωπος που ήρθε να “καλύψει” το κενό του (απαράδεκτου!) Σάσα Μπαρόν Κοέν, κατάφερε να χορέψει και να τραγουδήσει πιστά, πάνω στη σκηνή του καλύτερου (πιθανώς) τραγουδιστή όλων των εποχών. Μα περισσότερο κατάφερε και να μπει πίσω απ’ το μουστάκι και το χαμόγελο του Φρέντι Μέρκιουρι – στα καλά και στα ζόρια, στον άνθρωπο και το θρύλο.

Κι αν ψήθηκες να δεις αυτό το θρύλο στην πιο αμφιλεγόμενη ταινία της χρονιάς, τσέκαρέ τον σύντομα στη Nova, αποκλειστικά και σε ‘Α τηλεοπτική προβολή ή όποτε εσύ θέλεις με Nova On Demand.

I’m not There | Cate Blanchett

Σ’ ένα απ’ τα πιο πετυχημένα πειράματα του πρόσφατου σινεμά, ο Κρίστιαν Μπέιλ, κι ο Χιθ Λέτζερ, κι ο Ρίτσαρντ Γκιρ, κι ο Μπεν Γουίσοου, κι ο (καταπληκτικός) πιτσιρίκος Μάρκους Καρλ Φράνκλιν, είναι όλοι τους ο Μπομπ Ντίλαν. Κι ύστερα η Κέιτ Μπλάνσετ είναι ο Μπομπ Ντίλαν και ξεχνάς όλους τους άλλους. Κι ούτε ο Μπομπ Ντίλαν πια δεν είναι αρκετά Μπομπ για να σταθεί απέναντί της.

The Doors | Val Kilmer

Το Bohemian Rapsody της δεκαετίας του ’90, είχε Όλιβερ Στόουν πίσω απ’ την κάμερα, είχε αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα, είχε… νεκρανάσταση! Ο Βαλ Κίλμερ έγινε τόσο Μόρισον, που εγώ οι ίδιοι οι Doors δεν μπορούσαν πια να ξεχωρίσουν ποιος είναι ποιος. Χρειάζεται να πω κάτι άλλο;

Walk the Line | Joaquin Phoenix

Να πω την αμαρτία μου, τη Τζουν της Ριζ Γουίδερσπουν τη βρήκα απολαυστική μα ένα κλικ στην υπερβολή. Αλλά, ΤΙ ΤΖΟΝΑΡΟΣ ήταν αυτός ρε Χοακίν; Ο σκοτεινά παλαβός Φίνιξ τακιμιάζει με τη σκοτεινή παλαβομάρα του Κας, κι οποιος θελήσει πια να τραγουδήσει στην οθόνη του “Walk the line” θα ‘χει δυο βουνά ν’ ανέβει…

Sid and Nancy | Gary Oldman

Σκοτεινά παλαβός είπα; Εδώ κι αν είσαι! Ο Άλεξ Κοξ γράφει και σκηνοθετεί ένα πανκ σεξπηρικό δράμα, ο Ρωμαίος κι η Ιουλιέτα ακούνε Sex Pistols, κι ο Γκάρι Όλντμαν στον πρώτο μεγάλο ρόλο της καριέρας του, είναι ένας Σιντ πολύ, πολύ Βίσιους. Οι Pistols τον χειροκρότησαν, τα Όσκαρ αδιαφόρησαν, ποιος να ‘χε δίκιο λες;

Great Balls of Fire | Dennis Quaid

Θρασύς στο βλέμμα και τη στάση, δυναμίτης πάνω στη σκηνή, ο Ντένις Κουέιντ (που κανείς δεν του το ‘χε!) έκατσε πίσω απ’ το πιάνο και πήρε φωτιά. Ένας Λούις τέρμα Τζέρι Λι, κι αν δεν πιστεύεις εμένα δεν τη σκηνούλα παρακάτω. Καψ’ το, Τζέρι!

Love & Mercy | Paul Dano – John Cusack

Ο Μπράιαν Ντάνο κι ο Τζον Κιούζακ βάζουν ένα συναγωνιστικός μπρα-ντε-φερ. Το ένα χέρι ανήκει στον Μπράιαν Γουίλσον – έναν ονειροπώλο, χαμογελαστό, ψυχωτικό “Πολ ΜακΚάρντεϊ”. Το άλλο ανήκει στον Μπράιαν Γουίλσον – έναν καταθλιπτικό, μισοκατεστραμμένο “Αντρέα Μικρούτσικο”. Ο κάπτεν των Beach Boys στην αρχή και το “φινάλε” του, σε δύο υπέροχα πορτρέτα. Οι Χρυσές Σφαίρες διάλεξαν Ντάνο. Εγώ δεν θα διαλέξω.

The Buddy Holly Story | Gary Busey

Το να γίνεις ένα παλικάρι σαν τον Μπάντι Χόλι, είναι μια αποστολή επιπέδου Τζέρι Λι Λούις (κι ίσως ένα χαζοβιόλικο κλικ πιο δύσκολη). Όμως ο Γκάρι Μπιούσι (!), πριν γίνει ο σκληρόπετσος τύπος που έτρωγε κλοτσιές απ’ το “Φονικό Όπλο” (Μελ Γκίμπσον), είχε όραμα! Όχι μόνο έχτισε έναν απολαυστικό Χόλι, αλλά το ‘κανε τραγουδώντας και παίζοντας κιθάρα live. Παιχταράς!

Προσωπική Καψούρα: The Runaways | Kristen Stewart – Dakota Fanning

Τις κακολόγησαν, τις χλεύασαν, τις φάγανε. Στα… (Θα βρίσω! Να βρίσω; Ας μη βρίσω) στα παπάρια μας! Κιθάρα – φωνή, Κρίστεν – Ντακότα, τσ-τσ-τσ-τσ-τσ Τσέρι Μπομπ ρε μίζεροι!

Προσωπική Πίκρα: Born to Be Blue | Ethan Hawke

Αν είσαι δικός μας, αν όταν ακούς “μπλουζ” απαντάς Τσετ και στην κόντρα Μπέικερ-Μάιλς Ντέιβις σημειώνεις “άσσο ημίχρονο – άσσο τελικό”, τότε είχες ελπίδες όταν άκουσες: “Ίθαν Χοκ για Τσετ Μπέικερ”. Ο Ίθαν μπορούσε. Ο Ίθαν προσπάθησε. Ο Ίθαν δεν το ‘φτασε. Γιατί ρε Ίθαν; (Γυρίστε άλλη μία ρε, κρίμα είναι…).