Η επιστημονική φαντασία κάποτε ήταν ανέκδοτο. Ένα πρόχειρο είδος για συγκεκριμένους “πυροβολημένους” ανθρώπους. Κανείς δεν την έπαιρνε στα σοβαρά. 

Όμως αυτό δεν μπορούσε φυσικά να συνεχιστεί για πολύ. Τουλάχιστον όχι στον κινηματογράφο. Βλέπεις, όταν την πήραν σοβαρά άνθρωποι όπως ο Φριτζ Λανγκ, ο Κιούμπρικ, ο Ταρκόφσκι κι ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, ποιος θα μπορούσε πια να την αμφισβητήσει. Κι ωστόσο, κάποιος την αμφισβητεί ακόμη και σήμερα. Ποιος; Η Ακαδημία Κινηματογράφου των ΗΠΑ. 

Ούτε ένα Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Ούτε ένα! Κι απ’ τα υπόλοιπα “σοβαρά” αγαλματάκια, λίγα πράγματα. Απαράδεκτο. Και για του λόγου το αληθές, ιδού: 8 ταινίες που τα Όσκαρ τους γύρισαν προκλητικά την πλάτη. Σε αντίθεση με τη Nova που ξέρει να εκτιμάει, κι έτσι μπορείς να βλέπεις τις καλύτερες βραβευμένες (ή και όχι!) ταινίες, στα κανάλια της.

Υ.Γ. Αυτό το άρθρο αποτελεί άτυπη συνέχεια αυτού εδώ, με έναν χρόνο καθυστέρηση. Μην γκρινιάζεις μαν, το καλό το πράγμα…   

Ο Πλανήτης των Πιθήκων

Πιθανότατα το καλύτερο σενάριο που είδε ποτέ η φαντασία των επιστημόνων. Ίσως ένα απ’ τα καλύτερα σενάρια που είδε ποτέ ο κινηματογράφος. Ένα ταξίδι στο διάστημα, ένας “άγνωστος” πλανήτης, ο Δαρβίνος, το εξελιγμένο είδος, όλοι οι προβληματισμοί που θα ‘πρεπε να έχει ένας άνθρωπος μαζεμένοι. Αποτέλεσμα: 2 υποψηφιότητες σε τριτοτέταρτες κατηγορίες, κι ένα “τιμητικό” βραβείο. Ε τώρα, μεταξύ μας, είστε λίγο πίθηκοι στην Ακαδημία…

  

Ο Πόλεμος των Άστρων (Star Wars, you know…)

Ο,τι και να πεις, πολύ λίγο θα ‘ναι. ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ γαλαξιακό έπος όλων των εποχών. Είδε τους ήρωές του να γίνονται pop icons, την αισθητική του να σημαδεύει ολόκληρες γενιές, τη μουσική του να μπερδεύεται σε απίθανα ρεμίξ και το όνομά του να παίρνει διαστάσεις θρύλου. Αποτέλεσμα: Πήρε μεν 6 βραβεία, έχασε όμως όλα τα σημαντικά. Χρειάστηκε να περάσουν 23 χρόνια για να πάρει την εκδίκησή της η ποπ κουλτούρα με τον τρίτο “Άρχοντα των Δαχτυλιδιών”.

Inception

Όταν όλοι με κλειστά τα μάτια ονειρεύονταν το μέλλον, ο Νόλαν μπούκαρε μες στα όνειρά τους. Με κάποια δόση αμετροέπειας μεν, αλλά και με τεράστια προσοχή στις λεπτομέρειες, ο τύπος έστησε ένα κατασκοπικό διαμάντι γεμάτο προβληματισμούς για την αξία της (σκληρής ίσως) πραγματικότητας. Κι όλα αυτά, πάντα, χωρίς τη χρήση CGI. Μερακλής! Αποτέλεσμα: 4 Όσκαρ της πλάκας – το αγαλματάκι για τον Νόλαν παραμένει ακόμη… όνειρο.

Σολάρις

Η επιστημονική φαντασία του Ταρκόφσκι. Πάμε πάλι: Η επιστημονική φαντασία ΤΟΥ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ. Ο αδικοχαμένος δάσκαλος της σοβιετικής σχολής, το 1972 άφησε για λίγο τα ανθρώπινα δράματα κι αποφάσισε να διδάξει τους δυτικούς πώς γίνεται η δουλειά με το διάστημα. Εσωτερική ατμόσφαιρα μυστηρίου, πανέξυπνα πλάνα, αφηγηματικός ρυθμός. Ο ιδιοφυής σκηνοθέτης υπέγραψε ένα ακόμη αριστούργημα, που μοιραία απέτυχε να το επαναπροσδιορίσει ο Στίβεν Σόντερμπεργκ το 2002. Αποτέλεσμα: Όσκαρ – Σοβιετικός – τη δεκαετία του ’70… δύσκολο. Όμως αυτό δεν το κάνει λιγότερο λάθος. Κι ύστερα ήρθε το Στάλκερ και το λάθος επαναλήφθηκε! Στο σινεμά παιδιά, ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΟΠΑΔΙΚΑ. 

Η Άφιξη

Πριν του αναθέσουν το γύρισμα του (υπέροχου τελικά) “Blade Runner 2049”, o Ντενί Βιλνέβ είχε καταθέσει τα διαπιστευτήριά του με την “Άφιξη”. Οι εξωγήινοι ήρθαν, όμως σε αντίθεση με τις φασαριόζικες εισόδους που συνήθιζαν ως τότε, αυτή τη φορά ήρθαν ήσυχα κι η άφιξή τους βούτηξε στο μυστήριο. Λεξιλογική αναζήτηση, αγωνία δωματίου, υπέροχη αισθητική και χρήση των εφέ. Αποτέλεσμα: Η Ακαδημία εκτίμησε μονάχα τον… ήχο της. Όμως η Nova (ευτυχώς για σένα) την εκτίμησε συνολικά, κι έτσι μπορείς να τη δεις, μαζί με άλλες βραβευμένες ταινίες, όποια στιγμή σ’ αρέσει στο Nova On Demand.

 
Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου
 
Ένας τύπος που προσπαθεί να σε πείσει ότι υπάρχουν εξωγήινοι εδώ κοντά, είναι προφανώς τρελός. Είναι; Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, μετά τα “Σαγόνια του Καρχαρία” έρχεται να κάνει ξανά το θαύμα του. Εφέ χιλιόμετρα μπροστά απ’ την εποχή τους, εύκολη μα καθόλου “φτηνή” ταινία, ακόμη ένας τίτλος που έγινε σλόγκαν. Αποτέλεσμα: Την ίδια χρονιά με το “Star Wars”, Λούκας και Σπίλμπεργκ έχασαν και οι δύο απ’ τον (υπέροχο) “Νευρικό Εραστή” του Γούντι Άλεν. Ε, μάλλον προτιμούσαν άλλους είδους “στενές επαφές” στα Όσκαρ.

O Πόλεμος των Κόσμων

Το βιβλίο του Χ.Τζ.Γουέλς που όταν έγινε ραδιοφωνικό δράμα ανάγκασε χιλιάδες Αμερικανών να βγουν απ’ τα σπίτια τους με τον φόβο πως οι εξωγήινοι έκαναν ΣΤ’ ΑΛΗΘΕΙΑ επίθεση στη γη, το 1953 ήρθε στη μεγάλη οθόνη. Απίστευτα ρεαλιστική (στην αναλογική εποχή της), ένα απ’ τα πρώτα δείγματα πραγματικού επαγγελματισμού σε ταινίες του είδους, φυσικά ουδείς “ακαδημαϊκός” της έδωσε σοβαρή σημασία. Αποτέλεσμα: Όσκαρ εφέ (προφανώς!) αλλά ως εκεί. Κι αυτό σηκώνει πόλεμο!

 
Γουολ – Υ
 
Το ξέρω ότι σας τα ‘χω κάνει τσουρέκια με το Γουόλ – Υ, αλλά ψήνομαι να συνεχίσω γιατί είναι ένα μικρό τεράστιο διαστημικό ΕΠΟΣ ρομαντισμού, οικολογίας κι ελπίδας. Αυτά. Αποτέλεσμα: Φυσικά πήρε το βραβείο “Κινουμένων Σχεδίων”, όμως άξιζε ακόμη ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ το σεναρίου.