Αν κάποια στιγμή παίρναμε πίσω τα λεφτά που ‘χουμε σπαταλίσει σε Λούνα Παρκ (από της επαρχίας, μέχρι τα κυριλάτα της πρωτεύουσας), τώρα θα ‘χαμε σπίτι, εξοχικό iPhone και λίγες μετοχές στην Wall Street.
Βλέπεις, υπήρχαν παιχνίδια αδρεναλίνης (κάτι υπεργαμάτες ρόδες, κάτι τρενάκια του τρόμου και τα σχετικά), ωστόσο οφείλουμε να το παραδεχτούμε ότι τα περισσότερα γκαφρά τα σκορπούσαμε σε παιχνίδια που ξέραμε από πριν ότι δεν παίζει να βγούμε νικητές. Δεν είχαν ΟΥΤΕ ένα μικρό δωράκι, ενώ μερικά απ’ αυτά δεν είχαν ΟΥΤΕ ΛΙΓΟ σασπένς.
Ναι, ναι, μήπως τώρα αρχίζεις να καταλαβαίνεις για ποια παιχνίδια μιλάμε;
Δαγκάνες με κουκλάκια
Έφτασε ο καιρός να το παραδεχθείς. Στην πραγματικότητα πάντα σου ήταν άχρηστος ένας μεγάλος γουίνι ή κάτι μούφα handsfree ή ένας μεγάλο γουίνι να φοράει κάτι μούφα handsfree. Έπαιζες (και θα παίζεις) ΜΟΝΟ για τη νίκη. Αλλά κανείς δεν κέρδισε μέχρι σήμερα. Εκτός απ’ τους νταλικέρηδες και τα ταμπλό των φορτηγών τους. Γιατί εσύ μπορεί να ‘χες πιάσει τον αρκούδο και να ‘σουν βέβαιος ότι για πρώτη φορά θα γλεντούσες την “δαγκάνα”, όμως ο αρκούδος ποτέ δεν σου ‘κανε τη χάρη.
Πλέον, οι “δαγκάνες” για να γίνουν ελκυστικές μόνο ταξίδια στο Ντουμπάι δεν έχουν βάλει σαν δώρο, αλλά αυτό δεν μας πτοεί απ’ το να ‘μαστε χάπατα και να τους δίνουμε κάθε λίγο και λιγάκι το πολύτιμο μας ευρώ. Και μπράβο μας.
*ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!
Συγκρουόμενα
Στα συγκρουόμενα τώρα, βγάζουμε στο προσκήνιο των κάγκουρα Βιν Ντίζελ από το Μπραχάμι που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Από τα μικράτα μας μπαίνουμε μέσα σε φάση “θα σε λιώσω, τον ήπιες και τα ρέστα”, όμως στο τέλος όλοι μας φεύγουμε ναι μεν χαρούμενοι, αλλά ποτέ ικανοποιημένοι και με το αίσθημα της νίκης (ή της ήττας) μέσα μας. Νικητής έβγαινε μόνο ο ιδιοκτήτης που οι 10 στροφές με τα αμαξάκια του κόστιζαν όσο μια επιπλωμένη γκαρσονιέρα στην Κυψέλη.
Και στη ρόδα δεν υπάρχει νικητής, αλλά εκεί τουλάχιστον είσαι κάτι μέτρα πάνω από το έδαφος. Όχι πιο χαμηλά από το έδαφος.
Σουτάκια στην μπασκέτα
Πόσο κάψιμο; Πόσα πεταχτάρια; Πόσα λεφτά πεταμένα για την δόξα και για λίγα παραπάνω σουτάκια ακόμα; Μιλάμε, ουσιαστικά, για το πιο τίμιο παιχνίδι του λούνα παρκ (για τα αγοράκια βεβαίως, βεβαίως!) που ακόμα και ο Στεφ Κάρι να ήσουν, εεεεεεε κάποια στιγμή θα έχανες. Εκτός από κάνα δυο επαγγελματίες του Λούνα Παρκ, οι υπόλοιποι δεν είχαμε δεύτερο γύρο. Βασικά ψέματα, ο δεύτερος γύρος ήταν πάντα η διπλανή μπασκετούλα του διπλανού σου που έριχνες ένα σουτ δοκιμαστικά και μετά του έπαιρνες την θέση. Αλλά όχι, ούτε αυτό το παιχνίδι έβγαζε νικητή.
Αμαξάκια με κέρματα
Ό,τι πιο ψέμα έχει υπάρξει στην ιστορία των παιχνιδιών μετά από αυτό.
Ρε συ, μιλάμε για το παιχνίδι που μπορείς να το βρεις ακόμα και σε περίπτερα. Τι να λέμε τώρα; Δεν έχει το ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ενδιαφέρον. Ακόμα και ενός έτους να ήσουν πιο πολλές χαρούλες θα έκανες όταν σου έκαναν “αεροπλανάκι” το φαγητό του, παρά όταν έμπαινες μέσα σ’ αυτό το αίσχος. Σόρι για την κακία, αλλά ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΑ ΚΕΡΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΔΙΝΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΠΙΣΩ. Και πριν πεις για το “Καρουζέλ”, τουλάχιστον το “Καρουζέλ” ήταν όμορφο και στυλάτο. Και δεν είχε για θέα ένα περίπτερο.
*ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!
*Εσύ τώρα για πες; Σε ποιο παιχνίδι ΔΕΝ κέρδιζες ποτέ σου; 
