Δεν έχω πάει ποτέ σε ψυχολόγο. Το κλισέ πάντως λέει ότι πηγαίνοντας σε έναν ψυχολόγο το πρώτο πράγμα με το οποίο ασχολείται είναι τα παιδικά σου χρόνια. Και αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Τα παιδικά μας χρόνια βρίθουν άσχημων αναμνήσεων, αλλά για κάποιο λόγο οι περισσότεροι από εμάς επιλέγουμε να κρατάμε μόνο τις όμορφες στιγμές. 

Αυτά αλλού. Εδώ δεν ωραιοποιούμε καταστάσεις. Εδώ μόνο αλήθειες.

Καλές οι όμορφες στιγμές αλλά αυτές που μας καθόρισαν είναι οι δύσκολες. Και ειδικά όταν είσαι παιδί και τα βιώνεις όλα εντονότερα υπάρχουν μνήμες που δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από το πίσω μέρος του εγκεφάλου σου. Και ακριβώς αυτές θα ανασύρουμε από το χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Η μπάλα κάτω από το αυτοκίνητο

Προσπαθώ να σκεφτώ κάτι πιο σπαρακτικό από τη στιγμή που ετοιμάζεσαι να κάνεις τακουνάκι, δεν βρίσκεις καλά τη μπάλα κι αυτή η ρουφιάνα πάει και καρφώνεται ακριβώς κάτω από τη μέση του παρκαρισμένου αυτοκινητού. Και δεν πονάει μόνο η δική σου καρδούλα, πονάει η καρδούλα όλων, συμπαικτών και αντιπάλων. Ώσπου εμφανιζόταν εκείνος ο ήρωας που με αυταπάρνηση βούταγε στη λασπουριά όλο του το σώμα για να πιάσει το αντικείμενο του πόθου. Αν είσαι πιτσιρίκος που έμαθες τη μπαλίτσα στα 5χ5 και στα γηπεδάκια του σχολείου σου, πρέπει να σε πληροφορήσω ότι κάποιοι μεγαλώσαμε παίζοντας μπάλα στους δρόμους και τις αλάνες και το σκηνικό που διάβασες ήταν σχεδόν καθημερινό. 

Όταν σου έφερναν δώρο βιβλίο

Όταν είσαι μπόμπιρας είναι πολύ λογικό να μην μπορείς αντιληφθείς τη σημασία που έχει ένα βιβλίο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα σου. Όταν κατακλύζεσαι από διαφημίσεις με πλέιστέισον και πλέιμομπιλ και άξιον μαν σταυροφόρο, είναι απόλυτα θεμιτό να περιμένεις ένα τέτοιο δώρο. Όταν ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και σκάει η νονά και ο νονός με ένα μικρό σακουλάκι ενώ εσύ περιμένεις να δεις δώρο σε μέγεθος ερπυστριοφόρου, απελπίζεσαι. Και τη στιγμή που ανοίγεις το σακουλάκι και βλέπεις βιβλίο ή ρούχο, θέλεις να τους σκοτώσεις όλους. Και κάπως έτσι καταλήγεις serial killer, αλλά με φιλοσοφικές ανησυχίες. 

Οι αργίες που πέφτουν Σάββατο

Ντάξει προφανώς αυτό σε ενοχλεί και σήμερα αν δεν δουλεύεις τα Σάββατα. Αλλά όταν είσαι παιδί είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα. Περιμένεις μία αργία για να μην πας στο σχολείο και να κάτσεις να λιώσεις στα κινούμενα σχέδια αντί να κάθεσαι και να σκοτίζεις το κεφάλι σου με προπαίδειες, και αυτή πάει και πέφτει Σάββατο, λες και σου κάνει πλάκα το ημερολόγιο. Είναι δεδομένο ότι κάθε νέα σχολική χρονιά οι μαθητές κοιτάζουν ημερολόγιο να δουν τι μέρα πέφτει η γιορτή, τα γενέθλια και όλες οι μέρες που δεν έχουν σχολείο. 

Όταν σου αλλάζουν κανάλι

Ένα από τα δυσκολότερα πράγματα της παιδικής σου ηλικίας είναι ότι ο λόγος σου δεν έχει καμία βαρύτητα μέσα στο σπίτι. Εκεί λοιπόν που έβλεπες κινούμενα σχέδια χωμένος κάτω από την κουβέρτα στο καναπέ, υπήρχε εκείνη η διαολεμένη στιγμή που ερχόταν ο πατέρας σου και τελείως νταβατζιλίδικα άλλαζε κανάλι “για να δούμε ειδήσεις – καίγεται ο κόσμος”. Όχι ρε πατέρα, να μη δούμε ειδήσεις γαμώ την τρέλα μου. Δεν θα σβήσει η φωτιά του κόσμου αν τη μάθεις μισή ώρα αργότερα. Το γεγονός ότι είμαι 6 χρονών δεν θα έπρεπε να είναι ο λόγος που μπορείς νόμιμα να με τραμπουκίζεις. Άντε μπράβο. 

Το φιλί της θείας με το μουστάκι

Το έχουμε ζήσει όλοι και αυτό ίσως είναι ένα από τα μεγαλύτερα συλλογικά παιδικά τραύματα των πολιτών αυτής της χώρας. Αρκετές φορές τον χρόνο οι γονείς σου σε έτρεχαν σε κάποιο συγγενικό σπίτι που δεν ψηνόσουν καθόλου να επισκεφθείς, αλλά δεν είχες και επιλογή. Σε αυτό το σπίτι υπήρχε πάντα ο μαλάκας θείος που μπεκρούλιαζε και παπαρολογούσε ασυστόλως και η γυναίκα του που ΠΑΝΤΑ είχε μουστάκι λίγο μεγαλύτερο από του θείου. Η θεία αυτή για κάποιο λόγο πίστευε πως έπρεπε να σε φιλήσει με το ζόρι για να καταφέρει δύο πράγματα: να σου τσιμπήσει το δέρμα με τις γαϊδουρότριχές της και ταυτόχρονα να αφήσει ένα σεβαστό δείγμα από το DNA της πάνω στο μάγουλό σου μέσω των σάλιων που θα σκουπίσεις ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΑ γιατί έτσι της αξίζει.