Ξέρω ότι πονάει και ότι αφήνει ένα κενό που δεν αναπληρώνεται, αλλά πρέπει να προχωρήσεις.

Υπάρχουν δικαιολογίες που έχουν γίνει πια συνώνυμες της ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ ΣΟΥ, ακόμη και αν είναι 100% αληθινές.

Και αυτές πρέπει να τις αφήσεις πίσω. 

Δυστυχώς έχουν χάσει κάθε αξία, εξαιτίας της μισητής φυλής των ΨΕΜΑΤΟΥΡΗΔΩΝ, που τις έχουν κάνει λάστιχο.

Τσέκαρε τέσσερις απ’ αυτές και ψάξε για καινούργιες.

Μικρή η ζωή, μα προλαβαίνουμε… (σύνελθε ρε)

1. Έχω τη μέση μου
Ναι ρε άθρωπα, υπάρχει κόσμος που έχει θέμα με τη μέση του και δεν είναι πάνω από 95 ετών, ούτε κατά συρροή πορνοστάρ. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ συνηθισμένο, δημιουργείται από ένα εξωτικό και σπάνιο έπιπλο που ονομάζεται “Κ Α Ρ Ε Κ Λ Α” και που πάνω σ’ αυτό βρίσκονται εγκλωβισμένοι άνθρωποι για εκατομμύρια ώρες.

Αυτή η “ασθένεια”, λοιπόν, έχει από μόνη της ένα μεγάλο μείον:

ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ.

Δεν παίρνει γύψο, δεν εμφανίζει πληγές, δεν αναβλύζει πηκτό και νόστιμο πύον, τίποτα.

ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ.

(και άρα είναι δύσκολο γενικά να σε πιστέψουν)

Όταν, λοιπόν, εσύ ο αρχιφίδαρος για να μην πας στη δουλειά σου, παίρνεις τηλ το αφεντικό και του λες ότι σε πονάει το μεσουλίνι σου, ΓΕΛΑΕΙ. Και μαζί μ’ αυτόν γελάνε (και νευριάζουν) και όλοι οι υπόλοιποι που ξέρουν τι ύπνο θα ρίξεις εκείνη τη μέρα.

Έτσι, όταν κάποιος που έχει όντως θεματάκι με τη μέση του (εγώ) κάνει καμιά ταρζανιά, σηκώσει βάρη πχ και μείνει στον τόπο (εγώ εγώ εγώ), δεν τον πιστεύει κανείς.

ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ.

Καθόμαστε και σκεφτόμαστε άλλες δικαιολογίες, γιατί μας πήρες την αληθινή, την καλύτερη.

ΕΣΥ, Ο ΨΕΥΤΗΣ.

Ω αρχαία πνεύματα της ορθοπεδικής, κάντε αυτό το σάπιο κορμί καλά και στείλτε τους πόνους του σε όσους χρησιμοποιούν αλήτικα τέτοιες δικαιολογίες.

Ψεματούρηδες που χάλασαν αυτήν τη δικαιολογία:
Υπερβολικά κλαψιάρες θείες, Φίδια στον στρατό, Μάνατζερ Ράγκμπι

 

2. Πέθανε ο παππούς μου
Είχαμε όλοι εκείνον τον συμμαθητή που πέθανε ο παππούς του και δεν πρόλαβε να διαβάσει, έτσι;

Είναι σαν τον άλλον τον συμμαθητή, τον “είχαμε επισκέψεις χθες και δεν πρόλαβα να κάνω τις ασκήσεις”, μόνο που στον πρώτο συμμαθητή επισκέπτης είναι το φάντασμα του ίδιου του ΝΕΚΡΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΤΟΥ.

Τώρα που μεγαλώσαμε(;), αν μου πεις κάτι τέτοιο για να μην έρθεις στη δουλειά θα γελάσω, χωρίς ΚΑΝ να σκεφτώ ότι υπάρχει μία στο εκατομμύριο να λες αλήθεια.

Ακόμα και αν μου δείξεις πρωτοσέλιδο εφημερίδας που να γράφει “ΣΟΚ ΣΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ. ΝΕΚΡΟΣ ΜΕ 42 ΜΑΧΑΙΡΙΕΣ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ, ΝΑ ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ ΚΑΘΕΤΑΙ… ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΝΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΝΑ ΣΕ ΔΟΥΝΕ” και πάλι δεν θα σε πιστέψω.

Σόρυ, αλλά αν αυτή η δικαιολογία είχε πινακίδες κυκλοφορίας θα έπρεπε να τις έχει καταθέσει εδώ και χρόνια.

Δικαιολογία “πέθανε ο παππούς μου”, είσαι για απόσυρση.

Προχωράμε.

Ψεματούρηδες που χάλασαν αυτήν τη δικαιολογία:
Συμμαθητές-ζώα, Παππούδες που όλο ήταν στα τελευταία τους και όλο “επιστρέφανε”, Αφρικανοί ποδοσφαιριστές που έφευγαν για να παραβρεθούν σε κηδεία και γυρνούσαν 5 μήνες μετά.

 

3. Είχε κίνηση
Φυσικά και είχε. ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΕΙΧΕ!

ΟΛΗ Η ΑΘΗΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.

Γιατί δεν με πιστεύεις, καταραμένε; Δεν μπαίνεις εσύ σε αυτοκίνητο; Δεν μπαίνεις εσύ σε ταξί;

Δεν έχεις πετύχει ποτέ στη μέση του δρόμου την Μαρίνα Σάττι με το πλούσιο μπαλέτο της;

Ξέρω γιατί δεν με πιστεύεις.

Γιατί έχεις μεγαλώσει ακούγοντας αυτήν την δικαιολογία να βγαίνει μέσα από στόματα που έζεχναν ψέμα και υποκρισία.

Ωστόσο, είναι η αλήθεια.

Πόσες φορές έχεις ακούσει τον εαυτό σου να λέει “άργησα μία ώρα γιατί είχα κολλήσει στον δρόμο. Ήταν ένας τρελός μπροστά μου, που…” και εδώ συμπληρώνεις ό, τι παλαβό δεν θα μπορούσε να συμβεί ποτέ σε καμία κανονική χώρα…

Ωστόσο, όσο λες αυτήν την δικαιολογία στο αφεντικό σου εκείνος σε κοιτάει σαν τον Σταύρο Θεοδωράκη πάνω στη μπάλα γυμναστικής του, που απλά περιμένει έτσι κουλ και άνετος, να τελειώσεις, προκειμένου να σου εξηγήσει τα οφέλη της προσθήκης του λαδιού τρούφας στη διατροφή σου.

Ψεματούρηδες που χάλασαν αυτήν τη δικαιολογία:
Κλαρινογαμπρός που χτενίζεται μέσα στο αμάξι, Κλαρινογκόμενα που βάφεται μέσα στο αμάξι, Κλαρινοταρίφας που λέει ιστορίες σε αιχμάλωτους επιβάτες
 

4. Είμαι άρρωστος
Η κολώνα των δικαιολογιών. Ο Παρθενώνας της αναρρωτικής άδειας. Το άγιο δισκοπότηρο της ξάπλας και της σαπίλας.

Και δυστυχώς, είναι και η πλέον αληθινή δικαιολογία, ό, τι κι αν πιστεύουν οι πολλοί, αυτοί που χαϊδευτικά αποκαλούμε “πλέμπα”.

Έχεις παιδιά που φέρνουν απ’ το σχολείο ό, τι ιό έχει επιζήσει απ’ την εποχή των δεινοσαύρων;

Φέρνουν ιούς που διατηρήθηκαν ζωντανοί για χιλιετίες μέσα στους πάγους της Ανταρκτικής και που ο σατανικός μικρός Γιωργάκης που έχει το θράσος να σε αποκαλεί “μπαμπά” στους κολλάει;

ΔΕΝ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.

Είναι καταχείμωνο; Έχει 0 βαθμούς και στην πολυκατοικία περιμένετε τις έρευνες στο Αιγαίο για να βάλετε πετρέλαιο; Αρρώστησες εξαιτίας αυτού του εφιάλτη;

ΔΕΝ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΟΥ ΛΕΩ.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά εξαιτίας και των ψεματούρηδων που τη χρησιμοποιούν συνέχεια ως δικαιολογία για να μην πατάνε στο γραφείο, ντρέπεσαι και να την εκστομίσεις. Την λες και κοκκινίζεις. Λες “αφεντικό, είμαι άρρωστος” και ψάχνεις τους πιο απίθανους τρόπους για να μπορέσεις να αποδείξεις τον ισχυρισμό σου.

Στέλνεις φωτογραφίες το θερμόμετρο, στέλνεις βιντεάκι που τρέμεις και ψιθυρίζεις τις τελευταίες σου επιθυμίες μπροστά σε συμβολαιογράφο, παίρνεις τηλέφωνο για να ζητήσεις συγχώρεση για ό, τι άδικο έχεις κάνει και από μέσα ακούγεται παπάς να ψέλνει…

Και πάλι ΤΙΠΟΤΑ. Δεν σε πιστεύει κανείς.

Το αφεντικό σου θα πει ένα “καλά, καλά” και αν είναι και κομπλέ ανθρωπάκος θα πει από μέσα του κι ένα “δεν γαμείς. Άστον να κάτσει σπίτι, αφού δεν γουστάρει να δουλέψει σήμερα”…

Ποτέ όμως δεν πρόκειται να πει (και να το εννοεί) “πωωω κρίμα ρε, άντε περαστικά”.

Λυπάμαι. Πρέπει να ζήσεις μ’ αυτό.

Ψεματούρηδες που χάλασαν αυτήν τη δικαιολογία:
Υπάλληλοι της ΔΕΗ, Ταμίες σε τράπεζες, Συνάδελφοι που σε πρήζουν για το ερκοντίσιον