Διαβάζεις αυτές τις γραμμές άρα παίρνουμε ως δεδομένο ότι έχεις πάει σχολείο. Δεν έχει καμία σημασία αν ήσουν καλός ή όχι, αφού εδώ έχουμε μαζευτεί σήμερα για να συζητήσουμε άλλα πράγματα.

Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ για να θυμηθείς και να θυμηθούμε εκείνους τους καλούς -ή και όχι- καθηγητές που βαρέθηκες να βλέπεις στο σχολείο σου. Και μην νομίζεις ότι ο καθένας θα λέει το μακρύ του και το κοντό του. ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΗΤΑΝ. Και ήταν οι εξής 7…

Ο Χτυπημένος φορούσε πάντα εκείνα τα γυαλιά που ήταν λίγο μεγαλύτερα από τον πάτο της 5λιτρης Πελφετέρε που έχουν οι κλαρινογαμπροί στα κλαμπζζζ και τα καθάριζε με το πουλόβερ του. Συνήθως ήταν φιλόλογος, εθνόκαυλος που υποστήριζε ότι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ονομάστηκε έτσι για να φύγει η ελληνικότητα επειδή οι ξένοι δεν μας γουστάρουν. Ηδονιζόταν όταν μιλούσε για ιστορία, συμπαθούσε μόνο τον φύτουλα της τάξης και ήταν ο τύπος που όλοι οι υπόλοιποι καθηγητές ήθελαν να δείρουν. Και δεν το πολυέκρυβαν κιόλας. 

Ο Μπίχλας ήταν αυτός που βρισκόταν πιο κοντά στη σύνταξη από όλους. Θα ήθελε πάρα πολύ οι μαθητές να φορούσαν ακόμη ποδιές και να μπορούσε να ρίξει και καμία φάπα χωρίς να του την πει κανένας. Ο Μπίχλας μύριζε από το χιλιόμετρο, κάτι σαν ιδρωμένο κουνάβι που ξέρασε πάνω του αφού έκανε 16 απανωτά τσιγάρα. Άλλαζε ρούχα κάθε δεύτερη εβδομάδα, ενώ έκανε μπάνιο μόνο όταν έρχονταν οι γονείς για τους ελέγχους. Έλεγε συνεχώς μαλακίες και δεν άλλαζε γνωμή με τίποτα ακόμη και όταν καταλάβαινε ότι έχει άδικο. Έγινε καθηγητής γιατί είχε ένα ξαδερφάκι από το χωριό με κονέ στο ΠΑΣΟΚ.

Ο Καημένος ήταν στο 99% των περιπτώσεων εκείνος ο δύσμοιρος που μας έκανε θρησκευτικά. Καραφλός, με πολύ ψηλή φωνή και αρκετά μαλθακός για να αντιμετωπίσει τον Σατανά που είχε μπει στα σώματά μας. Τον γράφαμε επιδεικτικά στα παπάρια μας, προσπαθούσε μάταια να μας κάνει να ενδιαφερθούμε, και όταν τα έπαιρνε στο κρανίο και φώναζε (με αυτό που εμείς θα χαρακτηρίζαμε ψίθυρο) έλεγε “Συγγνώμη αλλά με φτάσατε στο αμήν”. Όταν τέλειωσες το σχολείο σχεδόν τον λυπόσουν, όταν κατάλαβες όμως ότι αυτός ο άνθρωπος πληρωνόταν για να κάνει ΚΑΤΗΧΗΣΗ, απλά χέστηκες.

Ο Τυπάρας ήταν ένας ωραίος τύπος που σου φαινόταν περίεργο ότι επέλεξε να γίνει καθηγητής αφού νόμιζες πως απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό ήταν να είσαι λίγο πιο βαρετός από το κρίκετ. Τα αγόρια τον συμπαθούσαν γιατί μιλούσε για μπάλα και έλεγε ανέκδοτα, τα κορίτσια γιατί ήταν ωραίος γκόμενος και οι γονείς γιατί ήταν καλός καθηγητής. Οι συνάδελφοί του ήθελαν να τον πλακώσουν στις μάπες επειδή χαλούσε την πιάτσα, αλλά εκείνος ζμπούτσατ. Ερχόταν πάντα μαζί στις εκδρομές και ήταν ο μόνος που μπορούσε να ελέγξει κάπως τους Ούνους μαθητές.

Η θεούσα δεν ήταν απαραίτητα θρησκευτικού, αλλά απεσταλμένη του Θεού στην τάξη, όποιο μάθημα κι αν υπηρετούσε. Φορούσε έναν σταυρό λίγο μεγαλύτερο από αυτόν που κουβαλούσε μια ψυχή στον Γολγοθά, η φούστα της ήταν πάντα κάτω από το γόνατο ενώ το πιο χρωματιστό ρούχο που τίμησε ποτέ ήταν ένα φωτεινό γκρι ταγεράκι. Κάθε δεύτερη Πέμπτη μας έφερνε το τιμημένο “ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ” και όποιος το αγόραζε φυσικά δεν έπαιρνε απόδειξη. Φώναζε χωρίς λόγο γιατί ΕΤΣΙ, και μασούσε τσίχλα την ίδια που απαιτούσε από εσένα να τη φτύσεις. ΟΥΣΤ!

Ο Γύπας ήταν πάντα ο γυμναστής. Συνήθως πάνω από τα 50, που φορούσε κάτι νάιλον φόρμες σαν του Αλέφαντου και το έπαιζε σκληρός ενώ όλοι ήξεραν ότι ήταν γατάκι. Στο 99% των μαθημάτων έλεγε “πάρτε μια μπάλα και παίξτε” ενώ όταν τον έπιανε η σκληράδα του, το έπαιζε λοχαγός των ειδικών δυνάμεων και μοίραζε απουσίες επειδή ήσουν αγυάλιστος στην πρωινή αναφορά. Τα αγόρια τον προκαλούσαν να παίξει μπάλα, αλλά εκείνος δεν ψηνόταν, ενώ αντίθετα έπαιζε μια χαρά μπαλίτσα με τη μπροστόβαρη συμμαθήτριά σου…

Η Ρίκα ερχόταν στα μισά της χρονιάς σχεδόν από σπόντα επειδή κάποιος άλλος καθηγητής έσπαγε το πόδι του ή τον έδερνε κανένας τραμπούκος γονέας. Έπαιρνε τη θέση του στην τάξη, αλλά ποτέ στη συνείδηση των γονέων. Ήταν ωραίο γκομενάκι, τα αγόρια τη γούσταραν (και την τιμούσαν – αν με εννοείς), εκείνη το καταλάβαινε αλλά προσπαθούσε να κρατήσει τα προσχήματα. Από την πρώτη μέρα το έπαιζε λίγο μπιτς, και δικαιολογημένα, αφού έπρεπε να επιβιώσει μέσα σε όλες τις μπαμπόγριες που ευχαρίστως θα την πλάκωναν στις μάπες απλά και μόνο επειδή ήταν νέα και όμορφη.

Και τώρα η σειρά σου να μας πεις ποιους ξεχάσαμε…