Εσείς το ξέρατε ότι είναι παράνομο να πλακώσεις κάποιον; Μόνο στην Ελλάδα αυτά.

Γι’ αυτό και δεν θα πάμε ποτέ μπροστά ως χώρα. 

Εμείς δεν το ξέραμε και γιατί είμαστε άκυροι από νόμους, συντάγματα κτλ, αλλά και επειδή δεν έτυχε ποτέ.

ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.

Δεν μαλώνουμε ποτέ και αν μαλώνουμε, τις τρώμε. Τίμια πράματα.

Ωστόσο, στο Μετρό καμιά φορά τα νεύρα μας δεν την παλεύουν με τους γύρω μας και περνάνε σκέψεις να κάνουμε άσχημα πραγματάκια.

Δες τι θα κάναμε στο Μετρό (και στην ηλεκτρικό), αν δεν μας τα απαγόρευε ο νόμος (και η συνείδησή μας).

1. Θα πλακώναμε αυτόν που ανοίγει το παράθυρο όταν κάνει κρύο και αυτόν που το κλείνει όταν κάνει ζέστη. (Συνήθως είναι το ίδιο πρόσωπο)

2. “Προχωρήστε πιο μέσα, αφού έχετε χώρο”. Και αυτόν τον τύπο.

3. Θα απαγορεύαμε την είσοδο στα 14χρονα, όχι τόσο επειδή ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΟΦΟΡΑ, ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΣΠΡΩΧΝΟΝΤΑΙ, αλλά γιατί στραβογεράσαμε και τα ζηλεύουμε.

4. Μπάνιο στον παραδίπλα καθήμενο (ωπ, δεν την περίμενες αυτήν την λέξη). Φίλε που μυρίζεις σαν μυζήθρα και ήρθες να απλωθείς στο μετρό σαν να είμαστε ο τραχανάς σου, σου ‘χω νέα: εδώ κατεβαίνεις.

5. Μονωτική ταινία στο στόμα του παππού που αρχίζει και μονολογεί “αχ Ελλαδίτσα μου πώς σε κάνανε” και ψάχνει παρέα για φωνακλάδικη συζήτηση, όπου όλοι θα του λένε “μπράβο, πες τα, έχεις δίκιο”. Το δελτίο δίνει 1,05 κάποια στιγμή να πετάξει κάτι σχετικό και με Παπαδόπουλο Γεώργιο εκ χούντας.

6. Υπάρχει λόγος που φοράς ακουστικά. Αν ήταν να ακούμε και εμείς Πάολα, μπορούσες να φέρεις ηχιάκια ρε χλιμίτζουρα, τι τσιγγουνιές είναι αυτές; Άντε χαμήλωσε τη μουσική ή χώσε τα ακουστικά πιο βαθιά στα αυτιά να μη ξεφεύγουν οι ήχοι από αριστερά δεξιά, να κολλάνε μόνο πάνω στο κερί των αυτιών σου σαν να είναι μυγοπαγίδα.

7. Όταν βγαίνω απ’ το βαγόνι, επιτρέπεται να μπαίνεις. Δεν επιτρέπεται όμως αυτό να συμβαίνει ταυτόχρονα ή ακόμα χειρότερα να επιχειρήσεις να μπεις πριν βγω. Αυτό θα δημιουργήσει διάφορες άσχημες καταστάσεις όπως το να πέσει ο ένας πάνω στον άλλον ή ακόμα χειρότερα, το να πέσεις ΝΕΚΡΟΣ.

8. Όλοι βαριόμαστε στο μετρό, γι’ αυτό και χαζεύουμε στο κινητό ή παίρνουμε κανά βιβλίο μαζί μας. Και αυτά είναι που μας κρατάνε μακριά από τον πάτο, δηλαδή απ’ το να παίζουμε με κομπολόι, μπεγλέρι, κλειδιά ή γερμανοπολύγωνο, αδιαφορώντας για το ωστικό κύμα νεύρων και δυστυχίας που δημιουργούμε. Σπάσιμο μία μία χάντρα με το κούφιο μας τακούνι την επόμενη φορά.

9. ΜΗΝ.ΤΡΩΣ.ΜΕΣΑ.ΣΤΟ.ΒΑΓΟΝΙ. Δεν είναι μόνο οι μυρωδιές, δεν είναι μόνο η λαδίλα ή η αναγούλα που μπορεί να προκαλέσει η άθλια μαγειρική σου. Είναι και η πιθανότητα ο τρελιάρης οδηγός να κάνει κανά περίεργο και να βρεθώ με την μπλούζα γεμάτη απ’ τις μουστάρδες σου. Αν δεν υπήρχε η φυλακή, το ταπεράκι σου θα ήταν ήδη στα σκουπίδια ΜΑΖΙ ΜΕ ΕΣΕΝΑ.

10. Τι; Νόμιζες δεν θα λέγαμε το νούμερο ένα πράμα που έχουμε όλοι στο μυαλό; ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΧΤΥΠΟΥΣΑΜΕ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ. ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ Ο ΕΛΕΓΚΤΗΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΕ ΤΟ ΜΕΝΟΣ ΜΑΣ. Ωστόσο, τα καταδικάζουμε κάτι τέτοια, εννοείται αυτό.

Εννοείται, έτσι;