Ήταν μία συνηθισμένη μέρα του 1997 όταν ο ΑΝΤ1 αποφάσισε να προβάλλει το πρώτο επεισόδιο της σειράς “Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή”. Το σήριαλ που (μεταξύ μας) όλοι το ήξεραν ως “Ακάλυπτο”.

Δεν είχε τόσο να κάνει με το ότι οι υπόλοιποι δεν ήταν τόσο ενδιαφέροντες χαρακτήρες όσο εκείνος (που ισχύει), αλλά κυρίως με το ότι η συγκεκριμένη σειρά ήταν η πρώτη που μας παρουσίασε τόσο γλαφυρά την έννοια του Ελληνάρα.

Μην ξεγελιέσαι, μπορεί το “Εκείνες & Εγώ” να βγήκε έναν χρόνο πριν και να είχε μια εξίσου γαμάτη φιγούρα, αλλά ο Δόγκανος δεν ήταν Ελληνάρας με την ευρύτερη έννοια του όρου. Ο Δόγκανος ήταν ένα τυπικό δείγμα οπαδού του ΠΑΣΟΚ. Ο Ακάλυπτος όμως αποτελούσε το απόλυτο δείγμα καλτ υποψηφίου του ΠΑΣΟΚ των 90s.

Απατούσε τη γυναίκα του τακτικά και με πρόγραμμα αλλά ταυτόχρονα ζήλευε σε εξοργιστικά μεγάλο βαθμό και ανησυχούσε μήπως τον απατά η σύζυγός του. Χρωστούσε λεφτά σε όποιον μιλούσε (όχι απαραίτητα ελληνικά) αλλά δεν κόλλαγε και πολύ να πάει στα μπουζούκια και να χαλάσει καμιά τρακοσαριά χιλιάδες (ναι δραχμές). 

Κολλητός του Μάκη του κτηνίατρου οδοντίατρου, μαζί κατάφεραν να ενσαρκώσουν άψογα την παιδικότητα που αποπνέουν οι άντρες στα 35-40 τους, πόσο μάλλον όταν είναι παντρεμένοι και κερατώνουν τις γυναίκες τους κατά συρροή, βάζουν στοιχήματα μεταξύ τους, και ουσιαστικά ζουν τη ζωή του έλληνα της μεσαίας τάξης του 1997.

Ήταν τότε που οι ελληνάρες ταυτίστηκαν. Ψιλοέπαιζαν χρηματιστήριο, τσιμπούσαν κάνα δάνειο, είχαν ή θα ήθελαν να έχουν και μια πιτσιρίκα γκόμενα για να περνούν καλά και απλά έψαχναν τον τρόπο να πιάσουν την καλή χωρίς πολύ μεγάλο κόπο. Ας ήταν και ημιπαράνομα σαν τον Ανδρέα, αρκεί να γίνει η καλή και να βγουν τα φραγκάκια για να πάρουν το αυθαίρετο στους Αγίους Θεοδώρους. 

Δεν θυμάμαι τι αντιμετώπιση είχε από την πλειοψηφία ο Ακάλυπτος όταν παίχτηκε η σειρά για πρώτη φορά στην τηλεόραση. Φαντάζομαι ότι ο κόσμος θα τον έβλεπε ως μια απλή καταγραφή της καθημερινότητας, πασπαλισμένη με πολύ και καλό χιούμορ. Αυτό που φάνηκε με τα χρόνια όμως, είναι ότι εκείνη η εποχή ήταν σημαδιακή για την μετέπειτα εξέλιξη της Ελλάδας τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά και θα ήταν πολύ λογικό να έχουμε δαιμονοποιήσει έναν χαρακτήρα σαν αυτόν. 

Αντίθετα, έχουμε αναγάγει τον Ακάλυπτο σε έναν cult ήρωα που μας θυμίζει τα όμορφα χρόνια, τότε που όλοι είχαν λεφτά και καλή ζωή. Ο Ακάλυπτος μέσα από τη σειρά στην οποία μεγαλούργησε, κατάφερε να κάνει mainstream και συμπαθητική την πασοκική λαμογιά. Κατάφερε να μας κάνει να συμπαθήσουμε τον ελληνάρα που κρύβουμε μέσα μας, τον ελληνάρα που βλέπαμε στην τηλεόραση και μας θυμίζε αυτό που βλέπαμε στον καθρέφτη κάθε πρωί.

Αυτός ήταν. Το είδωλο του Ελληνάρα. Και αν δεν είχε την καθολική αναγνώριση, ήταν γιατί κάποιοι ντρέπονταν να ομολογήσουν ότι θαύμαζαν ή ζήλευαν τον Ακαλύπτο. 

 

*Σύμφωνα με όσα ανεπίσημα διαβάσαμε, ο ακάλυπτος επιστρέφει στην TV και μάλιστα με το ίδιο καστ. laugh