Είμαι ένα από τα παιδιά που μεγάλωσαν στη δεκαετία του θριάμβου. Η δεκαετία του ’90 ήταν ένα τεράστιο τεχνολογικό πάρτι τόσο στην χώρα μας όσο και τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτή η δεκαετία ήταν που μας πήγε πολλά και απότομα βήματα μπροστά: Κινητά, υπολογιστές, διαδίκτυο και τα πρώτα γκατζετοειδή κάθε μορφής έκαναν την εμφάνιση τους, δίνοντας απλόχερη χαρά στους καταναλωτές (και απλόχερα χρήματα στους κατασκευαστές…).
Πάμε να δούμε μερικά από αυτά…
- Το Limewire. Κατέβαζες και κατέβαζες και κατέβαζες τραγούδια… Είχαν περάσει μόλις τέσσερις ώρες και είχες κατεβάσει 2 ολόκληρα τραγούδια!
- Η dial-up σύνδεση. Που αν
χτυπούσε το τηλέφωνο έπεφτε ακαριαία και στην εκκίνηση έκανε τον υπέροχο ήχο που ακολουθεί…
- Η θήκη του Νόκια 5210. Που απέπνεε τη στάση ζωής του ιδιοκτήτη της χάρη στα χρώματα και τα σχέδια που είχε πάνω της. Μαγεία!
- Το μήνυμα που έστελνες σε κάποιο τετραψήφιο για να σου στείλει πίσω το ringtone του “Let’s get loud” (ή το έγραφες μόνος σου αφού είχες βουτήξει στα μουλωχτά τη Σούπερ Κατερίνα της αδερφής σου που είχε στην προτελευταία σελίδα οδηγίες για να το κάνεις. Το ορκίζομαι δεν το έχω δοκιμάσει, ένας φίλος μου μου το είπε…)
- Τα walkman με κασέτα. Που μετά έγιναν discman με cd. Που μετά έγιναν mp3. Που μετά έγιναν i-pod. Ξεκίνησαν με πολύ μικρά ακουστικά και τεράστια συσκευή και όσο εξελίσσονταν συνέβαινε το ακριβώς αντίστροφο. Έτσι σήμερα έχουμε μια “ψείρα mp3” με τριαξονικά ακουστικά.
- Τα furby. Είχαν ψυχή. Ήταν ζωντανά. Για κάποιους… είχαν και το σατανά μέσα τους.
- Το στιλό 5 σε 1 που προσπαθούσες (μέχρι να το σπάσεις) να γράψεις και με τα πέντε χρώματα.
- To Viewmaster για όποιον ήταν λίγο μικρότερος. Το παιδικό ντοκιμαντέρ της εποχής, με λίγα λόγια…
- Το Gameboy. Χωρίς πολλά πολλά: Η καλύτερη παιχνιδομηχανή που εμφανίστηκε ποτέ. Και η καλύτερη από όσες θα εμφανιστούν στο μέλλον. Όλα αυτά σε mini-size. Ομορφιά!
