Λαμπάδες, πασχαλινά αυγά, κινητά, ρούχα, τάμπλετ, επιτραπέζια, ακριβά αυτοκίνητα. Αν είσαι Νονός -ή Νονά-, τότε θα κατάλαβες αμέσως ποιο κεφάλαιο θ’ ανοίξουμε σήμερα. “Βαπτιστήρια τριγύρω πολλά, παρά πολλά, αλλά ποτέ ποτέ δεν είναι αρκετά…” 

Που λες, το να είσαι νονός εκτός απ’ το ότι είναι τεράστια ευχαρίστηση, είναι συνάμα και μια τεράστια υποχρέωση. Κι αν θες να σε συμπαθήσει το βαπτιστήρι σου και να σου σκάσει κάνα χαμόγελο, πρέπει να ‘σαι και ‘απίκο’ στις υποχρεώσεις σου. Και όπως είναι λογικό, κάποιοι τις τηρούν και κάποιοι όχι.

Εδώ στο Provocateur τώρα, βρήκαμε μερικούς νονούς που κυκλοφορούν εκεί έξω την Μεγάλη Εβδομάδα και στους παρουσιάζουμε.

Για τσέκαρε.

O Συνομήλικος

Ο συνομήλικος σε πέταξε στην κολυμπήθρα, επειδή οι γονείς σου και οι γονείς του έπρεπε με οποιοδήποτε τρόπο (και κόστος) να γίνουν κουμπάροι. Ο συνομήλικος σου ρίχνει 6 με 7 χρονάκια, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει απ’ το να φωνάξει μπροστά στον κόσμο “τον βλέπεις αυτόν τον λεβεντάκο, είναι το μικρό μου το βαπτιστηράκι”. Ακόμα κι αν φαίνεσαι μεγαλύτερός του. Αφού εσύ έχεις μούσια (αυτός δεν έχει) και εσύ δεν έχεις ακμή (αυτός έχει!). Στα θετικά τώρα, είναι ότι ξέρει τι σωστό δώρο να σου πάρει, καθώς ό,τι ψωνίσει για πάρτη του θα το πάρει και σ’ εσένα.

Ο Δήμαρχος

Έχει 15 -τουλάχιστον- βαπτίσεις στο ενεργητικό του. Μ’ όποιον άνθρωπο κάνει παρέα πάνω από δυόμιση ώρες του βαπτίζει και τα παιδιά. Τον oνομάσαμε ‘δήμαρχο’, γιατί στα γενέθλια και στις γιορτές σου λέει απλά ένα τυπικό ‘Χρόνια Πολλά’ -ή λέει τα Χρόνια Πολλά στη μάνα σου να στα μεταφέρει και ταυτόχρονα να του φύγει η υποχρέωση-, ενώ όταν σε πετύχει στο δρόμο αρχίζει τις δημοσιοσχετίστικες αγκαλιές, τα ουρλιαχτά και τα φασώματα.

Ο Άφαντος

Τον άφαντο τον είδες μόνο στην εκκλησία, όταν βρισκόσουν στην τρυφερή ηλικία των 12μηνών. Έπειτα εξαφανίζεται. Δεν σου παίρνει ποτέ δώρο. Οι γονείς σου δεν ξέρουνε τίποτα γι’ αυτόν. Στέλνεις πακέτα στην Χατζηβασιλείου για να τον βρει, αλλά και απ’ αυτήν λαμβάνεις αρνητική απάντηση. Κοιτάς φωτογραφίες απ’ την βάπτισή σου, όμως η φιγούρα του νονού σου είναι θωλή και σκουριασμένη. “Μήπως μπήκα μόνος μου στην κολυμπήθρα;”, συλλογίζεσαι τριάντα χρόνια μετά την βάπτισή σου…

Ο Κουβαρντάς

Δεν παίρνει ποτέ λαμπάδα, δεν μπαίνει ποτέ σε διαδικασία να διαλέξει ρούχα για το βαπτιστήρι και ποτέ δεν ψάχνει για δώρα. Πετάει κάνα 200€ στο πιτσιρικά και λέει με καπιταλιστικό ύφος μπροστά στους γονείς του “να μωρέ, δεν είναι τίποτα, έτσι για να πάρει καμιά σοκολάτα ο μικρός”. Απλός, δωρικός και τίμιος. Ξέρει τις αρμοδιότητές του και μπράβο του. Καρδούλες πολλές.

Ο Κακόγουστος

Αν είσαι κοριτσάκι θα σου πάρει λαμπάδα ‘Παικταράς’ κι αν είσαι αγοράκι ‘σετ μαγειρικής’ (ναι, είμαι μισογύνης!). Ο κακόγουστος νονός αν φοράς small θα σου πάρει large κι αν περιμένεις σοκολατένιο αυγό με ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΓΑΛΑΚΤΟΣ θα σου πάρει με υγείας. Μιλάμε, ουσιαστικά, για τον άνθρωπο που σε θυμάται πέντε λεπτά πριν την ανάσταση και η τσάντα που θα σου ‘χει βάλει τα δώρα είναι σίγουρα απ’ το συνοικιακό από Σούπερ Μάρκετ.

Ο Συγγενής

Απλά, τελείωσαν οι εναλλακτικές (ήσουν και το 4ο παιδί της οικογένειας βλέπεις) και σε βάπτισε ο θείος. Ή ο τριτοξάδελφός σου. Όλο αυτό σου προκαλεί σύγχυση, αφού μία τον λες θείο και μία νονό. 

Εννοείται ότι περιμένω στα σχόλια να μου γράψεις ποιον νονό (ή νονά) ξέχασα…