Κάθε φορά που ετοιμάζομαι να κάνω ένα ταξίδι με το αεροπλάνο, σκέφτομαι όλη αυτή την παράνοια που επικρατεί στα αεροδρόμια σχετικά με τους κανόνες ασφαλείας. Δικαιολογημένα, θα μου πεις. Δικαιολογημένα, ναι. Αλλά ρε διάολε, λυπηθείτε και εμάς λίγο, που κάθε φορά που μπαίνουμε σε αεροπλάνο μας ψάχνουν λες και παίζουμε στο “Εξπρές του Μεσονυκτίου”.

Κάθε φορά σκέφτομαι πόσο λάθος είναι όλη αυτή η φάση, πόση υποκρισία βρίσκεται καλά κρυμμένη πίσω από κάθε έλεγχο ρουτίνας. Πόσο αστείο είναι που ο έλεγχος είναι σχεδόν πάντα τυχαίος, αλλά αν “τυχαία” έχεις τη δική μου φάτσα (δεν τη λες και αθώα) θα περνάς από σωματικό έλεγχο κάθε φορά και θα βλέπεις στα μάτια του μπάτσου-σεκιουριτά, όλη εκείνη την απέχθεια που αρμόζει σε έναν τρομοκράτη σαν και του λόγου σου.

Γενικά η φάση με τους κανόνες ασφαλείας είναι λίγο ακραία. Ειδικά όμως, 4 είναι τα πραγματάκια που εξοργίζουν έναν κανονικό ανθρώπινο εγκέφαλο. 

Τα ml των υγρών στις αποσκευές

Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, ίσως να μην υπάρχει μεγαλύτερη ΜΑΛΑΚΙΑ από αυτό που συμβαίνει με τα μπουκαλάκια στα αεροδρόμια. Μαζεύτηκαν διάφοροι τύποι από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αποφάσισαν ότι τα περισσότερα ml που μπορείς να κουβαλήσεις είναι 100. Μπούρδα ακούγεται αλλά οκ, το συμφώνησαν. Και μπαίνεις εσύ στο αεροδρόμιο και σου μετράνε μέχρι και το γαστρικό υγρό στο στομάχι να μην ξεπερνάει τα 100ml για να μπορέσεις να μπεις στο αεροπλάνο. Και αφού περάσεις και τον τελευταίο έλεγχο, μένει το τελευταίο τσεκάρισμα των εισιτηρίων σε μια διαφορετική αίθουσα. Πριν μπεις εκεί όμως, παίζουν τα DUTY FREE όπου μπορείς να αγοράσεις 16 λίτρα κολώνια Κάλβιν Κλάιν και να τη βάλεις στην χειραποσκευή σου χωρίς να σε ελέγξει κανένας. Γιατί με φόρο παίρνεις τα 100ml, χωρίς φόρο, γιόλο. Άστο να καεί το αεροπλάνο, δεν γαμιέται, θα πάρουμε άλλο. 

Η αστειότητα με τις χειραποσκευές

Τα τελευταία χρόνια είναι σχεδόν απίθανο να πληρώσεις για τις αποσκευές σου στο αεροδρόμιο. Λίγο με τις low cost αεροπορικές, λίγο με τις προσφορές, η συντριπτική πλειοψηφία των επιβατών πηγαίνουν στα αεροδρόμια με χειραποσκευές συγκεκριμένων διαστάσεων που δίνει η κάθε αεροπορική. ΝΑΙ ΚΑΛΑ. Παίρνεις εσύ τη χειραποσκευή σου, αφήνεις απ’έξω τα μισά ρούχα που θέλεις να πάρεις μαζί σου, για να χωρέσει ολόκληρη η προίκα της κυρα Μαρίας από δίπλα. Γιατί η κυρα Μαρία φίλε μου, θα πάρει μια τσάντα λίγο πιο μεγάλη από την Ελλάδα και θα την περάσει για χειραποσκευή χωρίς να της πει κανείς κουβέντα. Κάτσε εσύ να μετράς με τον χάρακα μήπως ξεπερνάς τα χιλιοστά.

Η επίδειξη των αεροσυνοδών 

Ρε φίλε αεροσυνοδέ σε νιώθω. Ξέρω πολύ καλά πως αισθάνεσαι (και είσαι) συγκλονιστικά γελοίος όταν κάθεσαι να κάνεις όλη αυτή την επίδειξη μπροστά στον κόσμο που σε ποσοστό 99% σε έχει γραμμένο στα καμπανέλια του. Επιβεβαιώνω. Δεν σου δίνει κανείς σημασία. Αλλά ας υποθέσουμε πως όλοι οι επιβάτες σε κοιτάζουν με κομμένη την ανάσα περιμένοντας εναγωνίως την επόμενή σου κίνηση. Ειλικρινά ρε σεις, τι στο διάολο πιστεύετε ότι θα κάνουμε αν φουντάρει το αεροπλάνο; Θα έχουμε όλη μας την ψυχική ηρεμία να φορέσουμε σωσίβιο και να κάνουμε όλα όσα μας περιέγραψες; Πας καθόλου καλά ρε; Στην καλύτερη περίπτωση να αρχίσω να σκέφτομαι ότι ντάξει, δεν είναι και τόσο κακή ιδέα να φας ανθρώπινο κρέας, τόσοι κανίβαλοι, κάτι θα ξέρουν. 

Η ομιλία του πιλότου

Ο πιλότος υποτίθεται πως παίρνει το μικρόφωνο για να μας ενημερώσει για τον καιρό, να μας κάνει χαρούλες και γλυκουλιές και να μας πει σε πόση ώρα θα φτάσουμε στον προορισμό μας. Σωστά; Σωστά. Σόρι, αλλά έχει καταλάβει ποτέ κανείς τι λένε οι πιλότοι; Βουτάει ο μάγκας το μικρόφωνο και νομίζεις ότι ακούς τραγουδιάρη σε σκυλάδικο στο 29ο χιλιόμετρο Αμαλλιάδας-Τριφυλλίας να τσακώνεται με τον μπουζουξή για τα πρίμα και τα μπάσα. Ακούγεται κάτι σαν “ΧΧΧΧΧΧΧΦΑΑΑΑΖΖΑΑΣΣΚΞΦΚΞΦΦΞΦΞΦΞΦΦΦΦΦΦΦΦΧΧΧΧζζζζεντζόι γιορ φλάιτ” και εσύ από όλο αυτό πρέπει να πεις και ευχαριστώ και να ακούσεις και τις προσφορές για τις κολώνιες. Ε άστα διάλα ρε.