Τόνοι πανηγυρικοί, χαμόγελα και σφιχταγκαλιάσματα, κοσμοσυρροή στο «Ακροπόλ». Άνθρωποι ετερόκλητοι που προσπαθούν να αποφύγουν τη μπόρα, στέκονται κάτω από την ομπρέλα της Κεντροαριστεράς, καλώντας με τη σειρά τους να τους ακολουθήσει και ο απλός κόσμος.
Από τον Ευάγγελο Βενιζέλο έως τον Νίκο Μπίστη και από τον Κώστα Σημίτη έως τον Γρηγόρη Ψαριανό, οι άνθρωποι που πήραν τα φλας και αναφέρονται στα ρεπορτάζ είναι βγαλμένοι από μια άλλη εποχή. Η αλήθεια είναι πως αν κάνεις ένα flash back πίσω, μια δεκαετία περίπου, θα δεις τα ίδια πρόσωπα να πρωταγωνιστούν.
Δεν είδαμε ανθρώπους που είναι αποκλεισμένοι από τα media, που λένε κάτι που δεν ακούσαμε, που φέρουν κάτι από τον αέρα του νέου. Ακούστηκαν τα προφανή. Ούτε κάτι ρηξικέλευθο, έως αδύνατο, που θα μπορούσε να γίνει case study. Έστω να πάει την πολιτική σκέψη δύο μέτρα πιο πέρα.
Ο κεντρικός ομιλητής, Γιάννης Βούλγαρης, μίλησε για την ανάγκη «συγκρότησης της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης με συναινέσεις, διαφάνεια, χωρίς ηγεμονισμούς». Να δημιουργηθεί «ένας τρίτος πόλος αναφοράς για μελλοντικές συνεργασίες, όχι ένα κόμμα μπαλαντέρ». Άρα, αυτό είναι το ζητούμενο; Ένα νέο «όχημα» με κεντροαριστερούς επιβάτες που τώρα είναι αποκομμένοι από το… «μαντρί» του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ;
«‘Έχουμε μπροστά μας μία εξαιρετική ευκαιρία τώρα, μία ευκαιρία διπλή: των δημοτικών εκλογών, μπορούμε να στηρίξουμε τα πρόσωπα των τοπικών κοινωνιών, τα πιο προοδευτικά και δημιουργικά. Και έχουμε, φυσικά, και τις ευρωπαϊκές εκλογές. Όλοι μπορούμε να συστρατευτούμε στο μεγάλο ψηφοδέλτιο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, του οποίου μέλος βέβαια είναι, εδώ και χρόνια, το ΠΑΣΟΚ» δήλωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μεταξύ άλλων.
Γιατί χρειάζεται ένα νέο σχήμα, όμως, όταν ο ίδιος είναι πρόεδρος κόμματος; Μήπως αυτοακυρώνει το κόμμα του με την αποδοχή πως δεν μπορεί να εκφράσει το σύνολο της Κεντροαριστεράς; Γιατί δεν μαζεύει όλα αυτά τα προοδευτικά και δημιουργικά πρόσωπα των τοπικών κοινωνιών με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ;
Η γενιά των 30 πού είναι; Ίσως να υπήρχε κάποια ταμπέλα στην πόρτα «λείπουμε στο εξωτερικό». Ακόμη και οι 25αρηδες θα πρέπει να έχουν θέση. Αν έχουμε κάνει λάθος και υπάρχουν, παρακαλούμε να μας διορθώσουν. Πόσο καινοτόμο μπορεί να είναι ένα νέο σχήμα που βρίθει από μυαλά που κυβέρνησαν, πρωταγωνίστησαν στις εξελίξεις, διαμόρφωσαν πολιτικές και στο τέλος… αποσύρθηκαν; Φυσικά και «δεν σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν». Αλλά η σοφία του μάγου είναι να συμβουλεύει το νέο αρχηγό.
Το θλιβερότερο όλων, είναι πως ακόμη και αυτοί που δεν ήταν πολιτικοί, μπαίνουν στο στίβο πολιτευόμενοι με όρους προ κρίσης. Από αυτά που έμαθαν οι άλλοι. Πλέον, είναι άγευστη η «καραμέλα της αοριστολογίας». Ποιοι είναι αυτοί οι Κεντροαριστεροί που όταν έρχονται στα πράγματα κυβερνούν ως «κεντρώοι»; Εφαρμόζοντας α λα καρτ, αυτά που πρεσβεύει η Κεντροαριστερή παράταξη, μόνο λίγο πριν τις εκλογές.
Δίπλα στον Κώστα Σημίτη, άνετα θα μπορούσε να καθόταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Από το ιστορικό κέντρο προέρχεται και εκείνος. Θα ήταν η λογική συνέχεια της δεξιόστροφης φωτογραφίας, ξεκινώντας από τον Γρηγόρη Ψαριανό, συνεχίζοντας με τον Νίκο Μπίστη, στη συνέχεια τον Κώστα Σημίτη. Ναι, η συνέχεια είναι αυτή, αν λάβουμε υπ’ όψιν την πολιτική κλίμακα πηγαίνοντας από την Αριστερά πως το Κέντρο… Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Η απαίτηση του κόσμου που εκφράζεται από τον κόσμο της Κεντροαριστεράς για ένα νέο σχήμα είναι έντονη. Το πρόβλημα εντοπίζεται αλλού. Όχι μόνο στις ιδέες, αλλά κυρίως στα πρόσωπα.
