Βέρα Νεοσμυρνιώτισσα, μοιράζει την καρδιά της ανάμεσα στον Πανιώνιο και τον Ολυμπιακό. Μερικές φορές συνοδεύει τον πατέρα της στο γήπεδο, αλλά τις πιο πολλές φορές του λέει «όχι», με εκείνον να αναρωτιέται «Γιατί δεν είσαι αγοροκόριτσο;».  Όταν τη ρωτάμε «γιατί δεν είσαι;», δεν χρειάζεται καθόλου χρόνου για να απαντήσει.

«Είμαι αγνό, καθαρό θηλυκό. Μεγάλωσα με Barbie και είμαι από μικρή πριγκίπισσα. Του μπαμπά μου. Αρχικά».

Ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρούμε κάτι που έχει γνωρίσει από τις επισκέψεις της στα γήπεδα όπου παίζει ο Ολυμπιακός, της ζητήσαμε να μας πει τι έχει μάθει. Με περισσή υπερηφάνεια στην αρχή, που μετατράπηκε σε δισταγμό στη μέση της πρότασης μας πληροφόρησε πως «οφσάιντ είναι όταν ένας παίκτης σουτάρει και η μπάλα χτυπά στο δοκάρι και πηγαίνει άουτ». Η συζήτηση είχε μπει σε ένα τέλμα, για αυτό και πήγαμε στο «γήπεδό της».

Ένα κόκκινο φόρεμα, girly, με φιογκάκια, κοντό και σέξι είναι το αγαπημένο κομμάτι που έχει στη ντουλάπα της. Μάλιστα, για πιο καυτές εμφανίσεις το συνδυάζει με μπότες και κάλτσα μέχρι το γόνατο. 

Αφού κολαστήκαμε για κάποια δευτερόλεπτα με τη σκέψη, μιλήσαμε για τα Χριστούγεννα, για να επανέλθουμε. Η περίπτωση να επισκεφθεί κάποιο σπίτι φορώντας το sexy κόκκινο φορεματάκι (κολαζόμαστε ακόμη) για να πει τα κάλαντα «δεν παίζει», αφού έχει σταματήσει να το κάνει από τα 12 της.

Τα ιδανικά Χριστούγεννα για εκείνη, θα ήταν σε ένα ιδιαίτερο εστιατόριο της Νέας Υόρκης, όχι ακριβό απαραίτητα. Μετά το φαγητό (που της αρέσει ιδιαίτερα), θα ξεχυνόταν στους δρόμους και θα κατέληγαν με την παρέα της σε ένα στυλάτο club. Βέβαια, στο Μεγάλο Μήλο, δεν θα έβρισκε πιτόγυρα, που τα τιμάει ιδιαιτέρως. Η τελευταία φορά που έφαγε ήταν…χθες! Απέφυγε να βάλει τζατζίκι, όμως, που της αρέσει ιδιαίτερα. 

Η πρώτη φορά που βγήκε έξω ήταν στα 15 της, αλλά δεν πήγε στο Venue, όπως ήθελε γιατί η μαμά φώναζε. Λίγα χρόνια μετά, θα το είχε βαρεθεί. Εκείνη την πρώτη φορά που βγήκε πήγε σε μια χοροεσπερίδα, σχολική συνάντηση, κοινώς.

Εκτός από τα ανόητα αλλά και καθημερινά κορναρίσματα και σφυρίγματα στους δρόμους, η Πένυ έχει να θυμάται ένα φλερτ όμορφο και ένα απαίσιο. 

– Γεια σου. Πώς σε λένε;

–  Πένυ. 

– Κοίταξε να δεις Πένυ. Σπίτι μου ή σπίτι σου; 

– Και στα δύο. Εσύ σπίτι σου, εγώ σπίτι μου.

Ο παραπάνω διάλογος, όπως εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς, είναι ο απαίσιος.

Ένα όμορφο φλερτ που θυμάται είναι σε κάποιο φανάρι, όταν ο οδηγός από δίπλα, κατάλαβε πως είναι το κορίτσι της διαφήμισης της Wind (ελπίζουμε να το καταλάβατε κι εσείς), που την κυνηγούσε ο μανιακός δολοφόνος με το πριόνι… «Θες να γίνω ο δολοφόνος και να τρέχουμε μαζί στα δάση;» τη ρώτησε κατεβάζοντας το παράθυρο. Εκείνη γέλασε. Δεν του άναψε βέβαια κανένα πράσινο φως, γιατί το είχε ήδη κάνει το φανάρι!