1. Νταράβι, Ινδία
Το Νταράβι είναι μια από τις μεγαλύτερες παραγκουπόλεις στον κόσμο –η μεγαλύτερη στην Ασία έως πρόσφατα. Εδώ, στη σκιά της αναπτυγμένης Βομβάης, περισσότεροι από μισό εκατομμύριο άνθρωποι στεγάζονται σε καμαρούλες μια σταλιά, χωρίς νερό και αποχέτευση, χωρίς φυσικό φως και αέρα αφού η δυσωδία από τα σοκάκια διεισδύει παντού. Κύρια πηγή εισοδήματος τους είναι το ξεδιάλεγμα και η επεξεργασία των απορριμμάτων των 21 εκατομμυρίων κατοίκων της ινδικής μητρόπολης.
Το Νταράβι έγινε γνωστό διεθνώς από την ταινία «Slumdog Millionaire» -από τα βρωμερά σοκάκια του οι παραγωγοί αλίευσαν τους μικρούς πρωταγωνιστές της ταινίας. Σήμερα, στα σοκάκια μπορεί κανείς να δει, εκτός από τα ξυπόλυτα παιδιά, ομάδες τουριστών με ξεναγούς που περιφέρονται ανάμεσα στα σκουπίδια και στις παράγκες. Για περισσότερες πληροφορίες http://realitytoursandtravel.com/slum-tour.php.
2. Ρόμπεν Άιλαντ, Νότιος Αφρική
Το νησί που πήρε το όνομά του από τους πρώτους «κατοίκους» του –Ρόμπεν Άιλαντ σημαίνει στα ολλανδικά νησί της φώκιας- λειτούργησε από τα τέλη του 17ου αιώνα και ως το 1991 ως φυλακή υψίστου ασφαλείας για πολιτικούς κρατούμενους. Χιλιάδες άνθρωποι εκτοπίστηκαν, βασανίστηκαν και άφησαν τα κοκαλάκια τους εκεί, όμως τη διασημότητά του το νησί την οφείλει στον Νέλσονα Μαντέλα ο οποίος εξέτισε μεγάλο μέρος της ποινής του (17 χρόνια περίπου) εκεί.
Σήμερα τα παλιά κρατητήρια λειτουργούν ως μουσείο: Το τουρ περιλαμβάνει ακτοπλοϊκά εισιτήρια, ξενάγηση στη φυλακή και περιήγηση στο νησί. Για περισσότερες πληροφορίες http://www.robben-island.org.za/.
3. Μνημείο των θυμάτων της γενοκτονίας, Κιγκάλι, Ρουάντα
Ανάμεσα στους μαζικούς τάφους όπου αναπαύονται 250.000 περίπου από τα θύματα του φονικού εμφύλιου που σπάραξε τη Ρουάντα το 1994 ένα λιτό κτίριο στεγάζει σήμερα τα υλικά λείψανα της τραγωδίας: Έγγραφα, ηχητικά και φωτογραφικά ντοκουμέντα, βίντεο, ταυτότητες, ρούχα και παπούτσια των θυμάτων, όπλα. Τα ανατριχιαστικά ντοκουμέντα παρουσιάζονται τοποθετημένα μέσα στο ιστορικό πλαίσιο της μετα-αποικιακής Ρουάντα, με αναδρομές στον χρόνο, στις «ευτυχισμένες» εποχές όταν Χούτου και Τούτσι –οι θύτες και τα θύματα- συνυπήρχαν ειρηνικά.
Το μνημείο όπου στεγάζονται τα αρχεία βρίσκεται στην συνοικία Γκαζάμπο, τρία χιλιόμετρα από το κέντρο του Κιγκάλι, της πρωτεύουσας τα Ρουάντα, και είναι επισκέψιμο. Για περισσότερες πληροφορίες https://www.facebook.com/kigaligenocidememorial.
4. Η ρόδα στο λούνα παρκ του Πριπιάτ, Ουκρανία
Η μοίρα του Πριπιάτ, της μικρής συνοριακής πόλης της Ουκρανίας που δημιουργήθηκε εκ του μηδενός τη δεκαετία του ’70 για να στεγάζει τους εργαζόμενους στο πυρηνικό εργοστάσιο που χτίζονταν και τις οικογένειές τους. Πενήντα χιλιάδες ψυχές έφτασαν να κατοικούν στο Πριπιάτ τις ημέρες της δόξας του που τέλειωσαν δραματικά την 26η Απριλίου του 1986 όταν ο αντιδραστήρας νούμερο τέσσερα εξερράγη απελευθερώνοντας τεράστιες ποσότητες ραδιενέργειας στην ατμόσφαιρα, στο έδαφος και στο νερό.
Την επομένη της καταστροφής ο πληθυσμός της πόλης ήταν μηδέν. Η περιοχή εκκενώθηκε σε ακτίνα χιλιομέτρων και επιτρέπονταν μόνο η πρόσβαση ειδικού προσωπικού, θωρακισμένου με ειδικές στολές και μάσκες. Σήμερα, η περιοχή παραμένει απαγορευμένη για κατοίκηση όμως η είσοδος επισκεπτών για περιορισμένο διάστημα, με οδηγό πάντα, επιτρέπεται. Οι ταξιδιώτες μπορούν να κόψουν τις βόλτες τους ανάμεσα στα ξεδοντιασμένα σπίτια, να δουν τους σκελετούς των σχολείων όπου κάποτε έπαιζαν παιδιά και να κοιτάξουν με θαυμασμό τη ρόδα του εγκαταλελειμμένου λούνα παρκ που υψώνεται στον ουρανό με όλα τα σημάδια της φθοράς σαν ένα μνημείο στην ανθρώπινη ματαιοδοξία. Για περισσότερες πληροφορίες http://www.lupinetravel.co.uk/chernobyl-tours-and-holidays.html.
5. Άουσβιτς, Πολωνία
Εβδομήντα χρόνια από την απελευθέρωση του στρατοπέδου από τον σοβιετικό στρατό, η πληγή που άνοιξε η λειτουργία του στη συλλογική συνείδηση του ανθρώπινου γένους δεν έχει κλείσει. Και πώς άλλωστε; Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν εδώ και η μυρωδιά από την καμένη ανθρώπινη σάρκα, λένε οι επισκέπτες, διαπερνά ακόμα τους τοίχους και το μυαλό.
Σήμερα δύο τομείς του στρατοπέδου είναι ανοιχτοί για επίσκεψη ενώ στο χώρο στεγάζονται αρχεία και πραγματοποιούνται εκδηλώσεις και σεμινάρια. Για περισσότερες πληροφορίες http://auschwitz.org/en/museum/news/.
6. Μνημείο των θυμάτων των Ερυθρών Χμερ Τουόλ Σλενγκ, Πνομ Πενχ, Καμπότζη
Ένα σχολείο στην πρωτεύουσα της Καμπότζης μετατράπηκε το 1975 σε κρατητήριο αντιφρονούντων και τόπο εκτέλεσης από τους Ερυθρούς Χμερ. Στα τέσσερα χρόνια της λειτουργίας του –το 1979 η κυβέρνηση των Ερυθρών Χμερ ανατράπηκε- περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι φιλοξενήθηκαν στα κελιά του υπό απάνθρωπες συνθήκες, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν, ανάμεσά τους και άνθρωποι που το μοναδικό αμάρτημά τους ήταν ότι φορούσαν γυαλιά, γεγονός που κρίθηκε ένδειξη δυτικότροπης συμπεριφοράς και αστικοποίησης.
Σήμερα το σχολείο λειτουργεί ξανά όμως ως τόπος προσκυνήματος και δέους. Για περισσότερες πληροφορίες http://www.capitoltourscambodia.com/index.php?page_id=59.
7. Πομπηία, Ιταλία
Δεν υπάρχει άλλο μνημείο στον κόσμο όπου ο θάνατος να παρουσιάζεται τόσο ασεβώς –χωρίς τη στοιχειώδη αιδώ με την οποία τον περιβάλλουν ο πολιτισμός και η θρησκεία. Άνθρωποι κάθε ηλικίας που τους βρήκε ο θάνατος την ώρα που απολάμβαναν το γεύμα τους ή ασχολούνταν με τα καθημερινά έργα τους αφήνονται ανυπεράσπιστοι στα βλέμματα των επισκεπτών που περιέρχονται τον αρχαιολογικό χώρο. Το θέματα θα ήταν αποτρόπαιο αν δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό και δε αναφέρονταν στο τόσο μακρινό παρελθόν – η έκρηξη του Βεζούβιου που έθεσε τέλος στην τριφηλή ζωή των κατοίκων της πόλης της ιταλικής χερσονήσου συνέβη το 79 μ.Χ.
