Κυριακή βράδυ και σεργιανίζοντας στα κανάλια, μαγνητίζομαι από το χρώμα της θάλασσας και της παρέας των γυναικών που μιλάνε έχοντας στην μέση την εξαιρετική δημοσιογράφο Κατερίνα Αντωνοπούλου που με το «Πρώτο Πλάνο», η εκπομπή της που μεταδίδεται από την συχνότητα του ΑΝΤ1, με έχει «ταξιδέψει» ούτε μία, ούτε δύο…
Αυτή την φορά, όμως, το αποτέλεσμα των γυρισμάτων της δημοσιογράφου με την ομάδα της με έκαναν να νιώσω ακόμη πιο απίθανα συναισθήματα. Η εκπομπή ήταν αφιερωμένη στα Μάταλα. Η παρέα των ηλικιωμένων γυναικών που κουβέντιαζαν με την δημοσιογράφο-παρουσιάστρια, αφορούσε παλιές ενοίκους των σπηλιών. Τότε που ο έρωτας ζούσε ελεύθερος και απενεχοποιημένος, τότε που το μπικίνι το θεωρούσαν σύμβολο επανάστασης, τότε που οι νέοι σ’ όλο τον κόσμο καταδίκαζαν τον πόλεμο του Βιετνάμ, τότε που παγκόσμιο σύνθημα ενός κοινωνικού κινήματος που ήθελε ν’ αλλάξει τον κόσμο της βίας, ήταν το “Κάντε έρωτα όχι πόλεμο!”.
Εμβληματικός τόπος συνάντησης των hippies της δεκαετίας 60-70, τα Μάταλα. Μια περιοχή που είχε κατοικηθεί από την αρχαιότητα ως επίνειο της Φαιστού.
Οι σπηλιές στα Μάταλα έμειναν χιλιάδες χρόνια άδειες, μέχρι που περιπλανώμενοι χίπιδες τις κατοίκησαν και ταύτισαν το κίνημα της εποχής με τους συγκεκριμένους βράχους. Την περίοδο της Χούντας με αίτημα του Μητροπολίτη Γορτύνης, διώχτηκαν οι τουρίστες από τα σπήλαια.
Κοντά στις σπηλιές ήταν και είναι ένα ψαροχώρι… Η συνύπαρξη των χίπιδων και των ντόπιων αποτέλεσε ένα ακόμη θέμα της εκπομπής καθώς η Κατερίνα Αντωνοπούλου είχε εξασφαλίσει καταπληκτικές μαρτυρίες από χωριανούς που εξιστορούσαν τις παιδικές ή τις εφηβικές τους μνήμες για την εποχή που ο ήχος της θάλασσας πριν «σκάσει» στους βράχους, «έντυνε» τις συνθέσεις του Μπομπ Ντίλαν, της Τζάνις Τζόπλιν και του Κατ Στίβενς. Μύθοι του κινήματος της ροκ μουσικής μετέτρεψαν τις σπηλιές σε παγκόσμιο καταφύγιο του δικαιώματος στην ελευθερία έκφρασης. Οι εμπειρίες των ανθρώπων που μιλούσαν στην κάμερα, μοναδικές. Τα πλάνα «μπέρδευαν» τα νεανικά κορμιά των κοριτσιών και των αγοριών με τα μακριά τότε μαλλιά, με τις δυσκίνητες σοβαρές κυρίες που τότε κοιμόντουσαν μέσα στους αρχαίους τάφους κάνοντας έρωτα… Σήμερα δυσκολεύονται να περπατήσουν στους βράχους που «σφράγισαν» ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά και κοινωνικά κινήματα του 20ου αιώνα. Έβλεπα, άκουγα, ένιωθα και αντιλήφθηκα για μία ακόμη φορά ότι ο χρόνος μοιάζει να είναι πιο αδυσώπητος από τα συγκεκριμένα βράχια, πάνω στα οποία η ιστορία θέλει να έχουν ναυαγήσει τα πλοία του Μενέλαου.
Ο κρητικός βαρκάρης με το λουλούδι στο αφτί και το κρητικό μαντήλι, προσωπικότητα που σφράγισε τους ενοίκους του τότε και τους προσκυνητές του σήμερα, δεν ζει πια. Το σύνθημα, όμως, που χάραξε στον βράχο παραμένει: “Η στιγμή είναι τώρα, όχι αύριο.”
Κι όμως, για μας τους τηλεθεατές, ο τρόπος που δημοσιογραφικά αλλά και σκηνοθετικά έγινε η προσέγγιση της ζωής στα Μάταλα του τότε και του σήμερα, έμοιαζε με…προσκύνημα! Οι ένοικοι του τότε μας ξενάγησαν στα τότε σπιτικά τους, στους χώρους που μαγείρευαν, στις πίστες από πέτρα και φύκια που χόρευαν. Μία κυρία-χίπισα του τότε, επιχείρησε να μπει στο αλλοτινό κρεβάτι της, που δεν ήταν παρά ένας αρχαίος τάφος! «Θα γίνω χάλια», είπε στην Κατερίνα, «αλλά δεν με νοιάζει… Το θέλω τόσο πολύ…». Ξάπλωσε, σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος και είπε «Νιώθω τόσο γαλήνη».
Ήταν τόσο δύσκολο να «μοντάρω» την εικόνα του κοριτσιού με το αγαλματένιο κορμί που χόρευε δίπλα στην φωτιά τότε, με την ηλικιωμένη, ντυμένη συντηρητικά κυρία του σήμερα… Ίσως τόσο δύσκολο όσο όταν βλέπω δικές μου φωτογραφίες από την εκδρομή με το Πάντειο στην Ρόδο και στην Κω… Τότε που κοιμηθήκαμε σε υπνόσακους στο κατάστρωμα, για να ξανακοιμηθούμε επτά μέρες αργότερα όταν γυρίσαμε στην Αθήνα…
Το «Πρώτο Πλάνο», λοιπόν, με μια δημοσιογράφο που έχει φροντίσει να καλύψει τα πάντα-όλα όσα χρειάζεται μια παραγωγή που σέβεται τον τηλεθεατή, κατάφερε να με κάνει να λυπηθώ τόσο που δεν υπήρξα ποτέ στα Μάταλα, που δεν ένιωσα ποτέ το σύντομο ταξίδι με τον βαρκάρη και το κόκκινο γαρύφαλλο στο αφτί. Με έκανε να ξαναψάξω να διαβάσω τι έγραφαν τα βενετικά έγγραφα στον ναό της Παναγίας (La Madonna di Matala): «Πλύνετε την κεφαλήν και καθαρίσατε τους πόδας και έπειτα εισέλθητε εις τον ιερόν τούτον οίκον»… Σταματάω εδώ και για όσους δεν είδατε, ευτυχώς υπάρχει το διαδίκτυο!
