Πέντε μέρες πριν την πιο κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της μεταπολιτευτικής περιόδου και μ’ ένα ποσοστό αναποφάσιστων γύρω στο 7,7%, σήμερα επιχειρώ: α) να επισημάνω το γιατί όποιοι πανηγυρίζουν είναι για τα πανηγύρια και β) γιατί κάθε 24ωρο που περνάει «τροποποιεί» την ψυχολογία των ψηφοφόρων, κυρίως εκείνων που ανήκουν στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Ένα χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης εκλογικής αναμέτρησης είναι ότι η διάρκειά της είναι «εξαιρετικά μικρή», καθώς διάρκεσε σκάρτα 3 εβδομάδες. Ο κόσμος -και αυτό μπορώ να το καταλάβω καθώς κυκλοφορώ στο δρόμο, στον φούρνο της γειτονιάς μου, στο ταχυδρομείο, στο σούπερ μάρκετ, στο κομμωτήριο, στο φαρμακείο- τραμπαλίζει φλερτάροντας με «ιδεολογίες» που δεν έχουν καμία ιδεολογική συγγένεια. Μ’ έχει ξαφνιάσει, δηλαδή, ότι το ίδιο εύκολα είναι για ορισμένους να ρίξουν ψήφο με εναλλακτικές ή ακροδεξιά ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ!

Καθώς ζούμε το τέλος της εποχής των ιδεολογιών, να θυμίσω ότι η αριστερά στην Ελλάδα έπαιρνε ένα κομμάτι της πίτας γύρω στο 4%. Το γράφω γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις έχει προβάδισμα νίκης, είναι αδύνατον να έφτασε στο ποσοστό του 30% και κάτι ως… αριστερό κόμμα. Τι συνέβη, δηλαδή, ξαφνικά; Γίνανε όλοι στην Ελλάδα αριστεροί; Όχι φυσικά. Απλώς «εξουθενωμένοι» από τα μέτρα λιτότητας, ανήκοντας σε μια μεσαία τάξη και ταραγμένοι από την συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, μετακινήθηκαν προς το καινούργιο που φυσικά υπόσχεται ελπίδα, σε μια εποχή που ο ζόφος επικρατεί.

Ποιοι λοιπόν μετακινήθηκαν προς τα εκεί; Κατά την γνώμη μου, ψηφοφόροι από την μεγάλη δεξαμενή του κοινωνικού κέντρου. Θυμίζω ότι όσοι αρχηγοί κομμάτων κατάφεραν στο παρελθόν να πείσουν το κοινωνικό κέντρο κέρδισαν τις εκλογές. Εκεί πόνταρε κάποτε η κυβέρνηση Σημίτη και κυβέρνησε όσα χρόνια κυβέρνησε, εκεί στόχευσε ο Κώστας Καραμανλής και στην συνέχεια ο Γιώργος Παπανδρέου.

Ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται ότι το τελευταία διάστημα έχει πείσει με την επιχειρηματολογία του αρκετούς πολίτες που ανήκαν σε αυτή την κατηγορία, αλλά, άλλο Τσίπρας και άλλο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ουδεμία σχέση μοιάζει να έχει η πολιτική επικοινωνία του αρχηγού με την αριστερή πτέρυγα της παράταξης του. Ο κόσμος με σαφέστατο τρόπο και αυτό φαίνεται απ’ όλες τις δημοσκοπήσεις, δεν θέλει να βγούμε ούτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε από το ΝΑΤΟ.

Το πώς οι θέσεις και οι απόψεις των υποψηφίων εκφράζονται τηλεοπτικώς αυτό αποτελεί ένα άλλο μεγάλο θέμα, όπου η «λογική του τρόμου» μοιάζει να θυμώνει όσους από μας έχουμε «στραγγίξει» τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά και οι ελαφρότητες δηλώσεων όπως της Ραχήλ Μακρή περί «εντολής κοψίματος 100 δις», δηλώσεις πρωτοκλασάτων στελεχών της παράταξης του Αλέξη περί αφοπλισμού της αστυνομίας, μια εποχή όπου κάθε μέρα το αστυνομικό δελτίο επικοινωνεί τεράστια αύξηση εγκληματικότητας, με ληστές που μπουκάρουν στα σπίτια και όχι απλώς ληστεύουν, αλλά βασανίζουν με φριχτό τρόπο τους νοικοκυραίους για ν’ αποσπάσουν από αστεία έως λιγότερο αστεία χρηματικά ποσά, δημιουργεί επίσης προβληματισμό σε αυτή την μερίδα του κοινωνικού κέντρου για το αν και κατά πόσο μπορούμε να εμπιστευθούμε έναν καπετάνιο που επιτρέπει την διάχυση θέσεων που ξεπερνούν το όριο της γελοιότητας.

Ένα ακόμη γεγονός που θα επηρεάσει τον πυρήνα των αναποφάσιστων, που ψυχολογικά η ιστορία έχει αποδείξει ότι τις περισσότερες φορές πηγαίνουν μ’ εκείνον που φέρεται να είναι νικητής, είναι και τα γεγονότα στο Παρίσι, αλλά και οι τελευταίες εξελίξεις που αφορούν την  φερόμενη εμπλοκή του Άκη Τσοχατζόπουλου με το οργανωμένο έγκλημα. Αυτή είναι μια εξέλιξη που αποδεικνύει σε πάρα πολλούς ότι επίορκοι κρατικοί λειτουργοί συνεργάζονται με ποινικούς, για να ενισχυθεί η λειτουργία του παρακράτους.

Σήμερα που γράφω, έχουμε Δευτέρα 19 του μηνός και αύριο θα είναι Τρίτη 20. Μια καινούργια μέρα ημερολογιακά, αλλά και διαφορετική σε επίπεδο πολιτικών εξελίξεων. Το αποκορύφωμα έρχεται την Πέμπτη, όπου η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα πάρει απόφαση για το αν θ’ αγοράσει κρατικά ομόλογα.

Συμπέρασμα; Η δεξαμενή των αναποφάσιστων, του ρεύματος πολιτών που ανήκει στο κοινωνικό κέντρο θα καθορίσει το αποτέλεσμα, ενώ ταυτοχρόνως παρακολουθούμε την εξέλιξη του θρίλερ για το ποιο θα είναι τελικά το κόμμα που θα περάσει τρίτο στην επιλογή του κοινού.

Και για τελείωμα… Προς το παρόν, όσοι ψηφίσουμε στις 25, ας σκεφτούμε πρώτα το πώς θα ξυπνήσουμε στις 26 και μετά ας ρίξουμε το χαρτί μας.

Τα λέμε!