Παρακολουθώ τα τελευταία εικοσιτετράωρα, όλο αυτό τον χαμό που ξεκίνησε από την βράβευση του Σάκη Ρουβά ως πρωταγωνιστή στις «Βάκχες», τους «κεραυνούς» της Χρυσούλας Διαβάτη και τα όσα ακολούθησαν σε sites και blogs. Η λέξη «θλίβομαι» είναι η μόνη που μου έρχεται στο μυαλό γι’ αυτή τη δύσμοιρη ελληνική showbiz, με σταρ και ανθυποστάρ, να διεκδικούν όλοι μαζί τα δέκα λεπτά δύσμοιρης δημοσιότητας.
Ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι δεν έχω τίποτε προσωπικό ούτε με τον Σάκη, ούτε με τον Ρέμο, ούτε με την «εξαφανισμένη» Βίσση, ούτε με την Βανδή, ούτε με τον Κιμούλη και, για να μην μακρηγορώ, με κανέναν. Κάνοντας αυτή την δουλειά για κάτι παραπάνω από είκοσι πέντε (25) χρόνια, είδα, γνώρισα και συνομίλησα με δεκάδες τραγουδιστές, ηθοποιούς, παρουσιαστές και παρουσιάστριες. Ε, όλοι τους -με εξαίρεση τον Λάκη Λαζόπουλο και τον Νίκο Οικονομόπουλο- τα καλύτερα μου τα είπαν off the record, τονίζοντας μάλιστα ότι δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να δημοσιοποιηθούν.
Η περίφημη, ας πούμε, σκηνή ξεκατινιάσματος με πρωταγωνίστριες τις κυρίες Ελένη Μενεγάκη, Τζένη Μπαλατσινού, Δέσποινα Βανδή και Νατάσσα Θεοδωρίδου σε κεντρικό ρεστοράν του Κολωνακίου, όπου εκτοξεύθηκε ακόμη και ποτήρι με κρασί, έμεινε για μήνες επτασφράγιστο μυστικό. Mέχρι και αυστηρές υποδείξεις του στυλ «αν γραφτεί οτιδήποτε ξεχάστε την…….(δεν γράφω το όνομα για να μην τραβιόμαστε με εξώδικα) από τα περιοδικά σας» εστάλησαν σε φιλικούς βέβαια τόνους από μάνατζερ, βοηθούς και γενικά την «αυλή» της σταρ!
Είναι αυτές οι αυλές που μου «καίνε» τον εγκέφαλο χρόνια τώρα. Ο Ρουβάς είχε τον Ψινάκη αρχικά, τον Καφίρη μετά και, όπως είναι φυσικό, για να τον βρεις στο τηλέφωνο για μια δήλωση ή για να πάρεις μια άποψη, περνάς από ένα στρατό παρατρεχάμενων. Κάποτε είχα πάρει την συμπαθέστατη κατά τα λοιπά Δέσποινα Βανδή για ένα ρεπορτάζ που δεν είχε σχέση με τη νέα δισκογραφική δουλειά της και μου είπε ευγενέστατα να μην την ενοχλήσω ξανά στο προσωπικό της τηλέφωνο.
Μάλλον τελικά τα κινητά τους τα έχουν για να μιλάνε με τους φίλους τους, τα ταίρια τους, την εταιρεία τους και όχι με τους δημοσιογράφους. Τους προτείνεις π.χ. μια φωτογράφηση στο σπίτι τους, σε επιλεγμένα σημεία, και λειτουργούν σχεδόν όλοι σαν να είναι αστέρια μεγέθους George Clooney και βάλε, κάνοντας λόγο για προσωπικό άβατο, καταφύγιο και διάφορα άλλα!
Ο George για να τους διαφωτίσω λίγο, «άνοιξε» κυριολεκτικά ο ίδιος την κατοικία του στο Λος Άντζελες, στο συνεργείο του CBS, τους ξενάγησε παντού και απάντησε απενοχοποιημένα, σε ότι τον ρώτησαν. Στον γάμο του στην Βενετία, δεν έτρεξε να κρυφτεί όπως ο Ντέμης με την Δέσποινα που είχαν και μια στρατιά σωματοφύλακες περιμετρικά, ενώ βαρεθήκαμε να βλέπουμε φωτό και βίντεο από τα τεκταινόμενα, στα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης του κόσμου.Εδώ έχω δει τους φωτογράφους να παρακαλάνε για μια πόζα και τον σταρ η την σταρ-τρομάρα τους-να λένε «όχι τώρα, δεν θέλω» και να φεύγουν τρέχοντας.
Ζούμε εδώ και χρόνια με κάτι κόντρες τύπου Βανδή-Βίσση ή Νότη-Ρέμου και αναλύουν οι συνάδελφοι τι είπε ο ένας, τι απάντησε ο άλλος, πως επανήλθε ο πρώτος και ούτω καθεξής.Θα μου πείτε έχουμε κι άλλους; Όχι, δεν έχουμε, οπότε θα πορευτούμε με αυτούς που έχουμε και με το επίπεδο που έχουν σαν προσωπικότητες.
Κι εδώ αρχίζουν τα ωραία! Έχετε αναρωτηθεί γιατί ζητάνε σχεδόν όλοι να δουν τις συνεντεύξεις τους πριν τυπωθούν; Μα για να μην δημοσιευτεί η πιο αληθινή φράση που είπαν, όταν χαλάρωσαν και μίλησαν σαν άνθρωποι και όχι σαν σταρ.
Σε μια συνέντευξη που έκανα με πολύ γνωστό τραγουδιστή, ένοιωσε τόσο άνετα, που μου είπε πραγματικά ό,τι αισθανόταν εκείνη την στιγμή. Το κορυφαίο απ’ όλα ήταν ότι θα ήθελε να τραγουδήσει κάποια στιγμή με τον Πάριο σε ρόλο guest -να είναι δηλαδή αυτός το πρώτο όνομα και ο μεγαλύτερος ερωτικός ερμηνευτής το δεύτερο.
Όταν απομαγνητοφώνησα την συνέντευξη η οποία έπρεπε να σταλεί και στην δισκογραφική του, κατάλαβα ότι δεν θα δημοσιευόταν ποτέ. Μου το επιβεβαίωσαν λίγες ώρες αργότερα και τα στελέχη της εταιρeίας του, οι οποίοι δεν ήθελαν επ’ ουδενί να μπει στην εφημερίδα που εργαζόμουν.Γιατί; Επειδή κατά την γνώμη τους, ο καλλιτέχνης τους εμφανιζόταν ως κωλόπαιδο και όχι ένας επιτυχημένος χαμηλών τόνων τραγουδιστής.
Θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο για παρουσιαστές που παίρνουν τηλέφωνο και ζητούν απολύσεις συντακτών, επειδή η γκόμενά τους στενοχωρήθηκε από κάτι που γράφτηκε ή για μια αρετουσάριστη φωτό της σταρ, που δείχνει την αλήθεια γυμνή.
Δεν θα το κάνω γιατί πραγματικά βαρέθηκα να ασχολούμαι με όλα αυτά τόσα χρόνια, αν δηλαδή ο κ#%ος της Μελέτη είναι αληθινός ή ψεύτικος και αν η Βανδή εκείνου του αλήστου μνήμης εξωφύλλου του Nitro, ήταν όντως τόσο «φτιαγμένη» από το ατελιέ.
Απλά θα θυμηθώ τη θεϊκή ατάκα φίλου διευθυντή σε ανδρικό περιοδικό, τον οποίο είχα πάρει τηλέφωνο κάποια στιγμή για να δω τι κάνει. «Τι να κάνω ρε μαλ..α» μου είπε. «Έκανα φωτογράφηση εξωφύλλου -επρόκειτο για μια ευτραφή σχετικά καλλονή- με την Μ……..α ολόγυμνη και τώρα έχω πάρει τον μπαλτά και κόβω τις πατσές και ό,τι περισσεύει, σαν χασάπης!».
Λίγες εβδομάδες αργότερα την «κρέμασε» με δόξα και τιμή στο τσιγκέλι των περιπτέρων ανά την ελληνική επικράτεια και πούλησε τρελά.
