Ακόμα καλά-καλά δεν είχε κάτσει η σκόνη πάνω από την Ευρώπη από τους χιλιάδες βομβαρδισμούς, όταν οι συμμαχικές δυνάμεις πήραν μια μεγάλη απόφαση: να δικαστούν οι Γερμανοί εγκληματίες πολέμου.
Αρχικά το σχέδιο ήταν να γίνει η δίκη στο Βερολίνο, αλλά κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό, καθώς η πόλη ήταν κατεστραμμένη. Το δικαστήριο αποτελείτο από Βρετανούς, Αμερικάνους, Σοβιετικούς και Γάλλους, κάτι που προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις, καθώς οι ηττημένοι του πολέμου δικάστηκαν από δικαστές των νικητριών δυνάμεων και όχι από δικαστές προερχόμενους από χώρες που δεν είχαν άμεση ή έμμεση εμπλοκή στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δύο μήνες μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στη Νυρεμβέργη στήνεται το μεγαλύτερο δικαστήριο του 20ου αιώνα και στο ειδώλιο κάθονται 24 Ναζί. Ανάμεσά τους και ο Rudolf Hess, στενός συνεργάτης του Hitler και διοικητής του Άουσβιτς. Κατηγορούνται για εγκλήματα κατά της ειρήνης, εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά την ανθρωπότητας και συνωμοσία.
Όλοι οι κατηγορούμενοι δηλώνουν αθώοι και στις 20 Νοεμβρίου, ξεκινά η δίκη με την ανάγνωση του κατηγορητηρίου από τον βρετανό πρόεδρο του δικαστηρίου Sir Geoffrey Lawrence. Μια δίκη που κράτησε κάτι λιγότερο από ένα χρόνο και έμεινε στην ιστορία ως η Δίκη των Σημαντικότερων Εγκληματιών Πολέμου…
