Οι σκηνές σεξ μεταξύ του Ντόναλντ Σάδερλαντ και της Τζούλι Κρίστι στο “Μετά τα μεσάνυχτα” (1973) του Νίκολας Ρεγκ, ένα εφιλατικό θρίλερ που διαδραματίζεται στην υγρή και στοτεινιασμένη Βενετία, ήταν τόσο πειστικές ώστε κανείς δεν απόρησε όταν, χρόνια μετά, ο ηθοποιός αποκάλυψε ότι όσα βλέπουμε στην οθόνη, συνέβησαν στην πραγματικότητα.

 


Ο Τζορτζ Κλούνει και η Τζένιφερ Λόπεζ πιο άγουροι και, δυστυχώς, πιο γοητευτικοί στο “Out of Sight” (1998) του Στίβεν Σόντερμπεργκ. Δεν το λες και ριζοσπαστικό αλλά δεν λες κι όχι.

 


Η σκηνή στην οποία ο Μάρλον Μπράντο δοκιμάζει την αποτελεσματικότητα του βούτυρου ως λιπαντικού με “θύμα” τη συμπρωταγωνίστριά του Μαρία Σνάιντερ οδήγησε εκατομμύρια θεατών στα ταμεία των σινεμά από το 1972 όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά το “Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι” του Μπερνάντο Μπερτολούτσι.

 


Η Τζέιν Φόντα και ο Γιον Βόιτ είναι ένα αταίριαστο παράνομο ζευγάρι που βγάζει σπίθες στο κρεβάτι, όπως αποδεικνύουν οι σκηνές από το αντιπολεμικό δράμα “Ο γύρισμος” (1978).

 


Η Τζίνα Γκέρσον και η Τζένιφερ Τίλι βάζουν φωτιά στα σεντόνια στο νεο-νουάρ “Bound” (1996) των αδελφών Βασόφσκι.
 

 


Το “Θέλω και τη μαμά σου” (2001) του Αλφόνσο Κουαρόν κέρδισε επάξια μια θέση στην ιστορία του σινεμά χάρη στην ερωτική σκηνή με τους τρεις πρωταγωνιστές Ντιέγκο Λούνα, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ και Μαριμπέλ Βερντού.

 


Η “Αυτοκρατορία των αισθήσεων” (1976) του Ναγκίσα Οσίμα είναι η λυδία λίθος με την οποία ελέγχεται η “γνησιότητα” των αισθησιακών σκηνών στο σινεμά.

 


Ο Χιθ Λέτζερ και ο Τζέικ Γκίλενχαλ στο “Brokenack Mountain” (2005) αποδεικνύουν ότι ορισμένα πράγματα τα γνωρίζει ο άνθρωπος ακόμα και αν δεν δεν τα έχει διδαχθεί ποτέ.

 


Στο “Κάνε το σωστό” (1989) του Σπάικ Λι ο Μούκι τρίβει το σώμα της Τίνα με παγάκια μια καυτή καλοκαιρινή μέρα στο Μπρούκλιν. Καήκαμε!



Η Τζούλιαν Μουρ και ο Μαρκ Βάλμπεργκ δοκιμάζουν τα “υποκριτικά” προσόντα τους μπροστά στις κάμερες στο “Boogie Nights” (1997), την ταινία για τα άπλυτα της βιομηχανίας ταινιών πορνό που λανσάρησε τις καριέρες πολλών καλλιτεχνών.
 


Το τρίο στο “Κουρδιστό πορτοκάλι” (1971) του Στάνλει Κιούμπρικ είναι παραδόξως μια από τις πιο σοφά χορογραφημένες σκηνές σεξ στην ιστορία του σινεμά. Είναι επίσης μια από τις πιο παραγνωρισμένες.
 


Η Κάθλιν Τέρνερ και ο Γουίλιαμ Χαρτ είναι ένα ζευγάρι ολέθριο και φλογερό στην “Έξαψη” (1981).

 


Στο “Shortbus” (2006) ο Τζον Κάμερον Μίτσελ κινηματογραφεί ένα ποίημα για τις νέες σεξουαλικές φιλές της Νέας Υόρκης.

 


Η Αντέλ Εξαρχόπουλος και η Λεά Σεντού εξερευνούν τις δυνατότητές τους να πάρουν και να δώσουν ηδονή στο “Η ζωή της Αντέλ” (2013) του Αμπντελατίφ Κεσίς που έσκασε σα βόμβα στο φεστιβάλ Καννών και λανσάρησε τις καριέρες των συντελεστών του.

 


Η “Επικίνδυνη ηρεμία στη Νέα Ορλεάνη” (1987) διακόπτεται από τον παθιασμένο έρωτα του διεφθαρμένου αστυνομικού Ντένις Κουέιντ και της εισαγγελέως Έλεν Μπάρκιν.

 


Η Μισέλ Γουίλιαμς και ο Ράιαν Γκόσλινγκ στο “Blue Valentine” (2010) δίνουν νεά ερμηνεία στην έκφραση “σωματικό παίξιμο”.

 


Στον “Χορό των τεράτων” (2001) η Χάλι Μπέρι αποδεικνύει ότι η απελπισία είναι εξαιρετικό αφροδισιακό.

 


Ο Μίκι Ρούρκ και η Κιμ Μπάσιντζερ στις “Εννιάμισι εβδομάδες” (1985) εισήγαγαν μια ολόκληρη γενιά στην “ελαφριά πορνογραφία’.

 


Ο Χένρι Τζέιμς, η γυναίκα του Τζουν και η Αναίς Νιν στο αισθησιακό δράμα “Χένρι και Τζουν” (1990).

 


Ο Τομ Κρουζ και η Νικόλ Κίντμαν σε σκηνές από τον συζυγικό βίο τους στο “Μάτια ερμητικά κλειστά” (1999) του Στάνλει Κιούμπρικ. 

 


Για το σουηδικό “Είμαι περίεργη (κίτρινη)” (1967) δεν υπάρχουν λόγια.Η σεξουαλική επανάσταση άρχισε από εδώ.

 


Ο Αλ Πατσίνο υποδύεται έναν αστυνομικό που διεισδύει στα gay κυκλώματα της Νέας Υόρκης για να πιάσει έναν κατ’ εξακολούθηση δολοφόνο στο “Ψωνιστήρι” (1980).
 


Η “Απώλεια του έρωτα” (2003) περιέχει μία τουλάχιστον σκηνή για την οποία αξίζει να δείτε και να συγχωρήσετε την Κλοέ Σεβινί για την πρωτοβουλία της να γίνει ηθοποιός.

 


Το “Η μικρή Βέρα” (1988) του Βασίλι Πιτσούλ είνα το πρώτο σοβιετικό φιλμ που αναγνωρίζει την ύπαρξη του χάσματος των γενεών και της σεξουαλικής επιθυμίας σε εφηβική ηλικία.

 


Το αφιερωμα δεν θα μπορούσε να “κλείσει” χωρίς την “Έκσταση” (1933), τη μνημειώδη τσέχικη ταινία με τη Χέντι Λαμάρ η οποία όχι μόνο εμφανίζεται γυμνή -πρώτη εμφάνιση γυμνού σώματος σε ταινία- αλλά τλμάει να έχει και οργασμό -αυτό θα εργίσει πολύ να ξανασυμβεί στην οθόνη.