Η αλήθεια, δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι ένα πράγμα που κατά κύριο λόγο είναι υποκειμενικό. Μερικές φορές, βέβαια, η υποκειμενικότητα φτάνει σε τόσο προχωρημένο σημείο που μπορεί να θέτει σε αμφισβήτηση και θέματα κοινής λογικής. Για παράδειγμα, “αυτό είναι άσπρο και αυτό είναι μαύρο πουκάμισο”. Σου λέει ο άλλος αυτό δεν είναι άσπρο, είναι άσπρο «σπασμένο» (white off που λένε και οι ρουχάδες), δηλαδή ένα άσπρο που πήρε τον κακό το δρόμο και τράβηξε προς το μαύρο! Άντε να βγάλεις άκρη και να εκφέρεις γνώμη!
Αιτία να γράψω αυτές τις γραμμές ήταν κάποιες διαρροές που είδα σε sites από διαιτητικό περιβάλλον. Διαρροές και όχι δηλώσεις, καθώς από όσο ξέρω, οι εν ενεργεία διαιτητές δεν κάνουν δηλώσεις. Αφορμή είναι το περιεχόμενο των διαρρευσάντων δηλώσεων, μέσω των οποίων ο άρχοντας ποδοσφαιρικού αγώνα είπε την δική του αλήθεια. «Δεν υπάρχει καµία αλλοίωση αποτελέσματος. Δεν καταλογίστηκε κανένα ανύπαρκτο πέναλτι, ούτε ακυρώθηκε κάποιο καθαρό γκολ».
Όσον αφορά το πρώτο μέρος μιας τέτοιας δήλωσής, είναι ένα θέμα για το οποίο για να εκφέρεις άποψη πρέπει να λάβεις υπ’ όψιν σου πολλά παραμετρικά στοιχεία. Επίσης, αν το σύνολο των διαιτητικών παρεμβάσεων οδηγεί το αποτέλεσμα του αγώνα προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Μεγάλα παιδιά είμαστε και όλοι θα καταλάβουμε αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, άσχετα αν «ανθρώπινα» ή από οπαδικό νταλκά μπορεί να μην το μαρτυρήσουμε ούτε στο εαυτό μας.
Τα δε άλλα δύο σημεία, αν συμβούν σαν γεγονότα, μπορούν να έχουν κομβική σημασία, μπορεί και όχι. Αν πάρει μια ομάδα που σφίγγεται να βάλει γκολ, ένα «μουσαντένιο» πέναλτι στο ’70 ή στο 80’, άνοιξε πλέον ο δρόμος. Και αν μετά κερδίσει με 3 ή 4-0, άντε να βγάλεις άχνα. «Τέσσερα έφαγες, το πέναλτι σου φταίει;» θα σου ρίξουν κατάμουτρα στις δηλώσεις. Είναι άλλο όμως το 1-0 να είναι πέτσινο και άλλο να είναι πέτσινο το τρίτο ή το τέταρτο γκολ. Τα ίδια ισχύουν λίγο πολύ και για την ακύρωση κάποιου γκολ.
Πάντως νομίζω ότι τα πράγματα πλέον γίνονται με ένα πιο επιστημονικό τρόπο. Αν κάποιο περιβάλλον Χ θέλει να σπρώξει (με την καλή την έννοια) μια ομάδα Ψ, προστρέχει στη βοήθεια της στατιστικής επιστήμης. Τι λέει η στατιστική; Εάν σε κάποια ομάδα σε κάθε ημίχρονο της δίνεις 2-3 σφυρίγματα αβανταδόρικα (πέρα των κανονικών), δηλαδή την βάζεις σε κάθε αγώνα 5-6 φορές στην περιοχή του άλλου με τα στημένα (τα φάουλ εννοώ), αυτό σημαίνει ότι θα συμβεί πάνω από 200-220 φορές σε ένα πρωτάθλημα. Εάν, πάλι, της αφήνει 2-3 δικά της οφσάιντ στο κάθε αγώνα να περάσουν και κόβει αντίστοιχα του αντιπάλου 2-3 επιθέσεις, αυτό από μόνο του της δίνει στην σεζόν περισσότερες από 100 επιθέσεις, ενώ από την άλλη γλυτώνει από 100 επιθέσεις.
Χωρίς να αναφερθώ σε άλλα «εργαλεία», όπως κάρτες στα πρώτα λεπτά για να μειώνονται οι αντιστάσεις ή προετοιμασία για τιμωρία παικτών σε αγώνες που έρχονται μέσω καρτών, οι στημένες φάσεις και τα οφσάιντ μπορούν να αποφέρουν κάποια γκολ διαφορά στο σύνολο του πρωταθλήματος. Είναι βέβαιο, το λέει και η στατιστική επιστήμη! Άλλωστε το πρωτάθλημα πέρυσι έληξε με 20 γκολ διαφορά, ο πρώτος από τον δεύτερο. Η καλή δουλειά γίνεται υπομονετικά και με συνεχή προσπάθεια. Τύφλα να έχουν τα πέναλτι και τα ακυρωμένα γκολ.
Όσο για το αν κάποιοι άρχοντες των αγώνων βλέπουν τα παιχνίδια πάλι, όπως διαρρέουν, μετά τους αγώνες, έχω να τους κάνω μία πρόταση. Για δημιουργικό αποτέλεσμα να τα παρακολουθούν με τα παιδιά τους. Αν τυχόν τους ζητήσουν εξηγήσεις για μερικά σημεία και οι απαντήσεις τους τα καλύψουν τότε όλα καλά, έχουν κάνει καλά την δουλειά τους. Προσοχή όμως, την αλήθεια! Γιατί αυτά έχουν το χάρισμα να την διακρίνουν από το ψέμα!
