Τελειώνει ο αλαλαγμός και η Ψωροκώσταινα -λέγε με και Ελλάδα- επιστρέφει ξανά στην συνηθισμένη της καθημερινή μιζέρια, μετά την σημερινή αναχώρηση της glam κυρίας Αλαμουντίν, που ήρθε, είδε και απήλθε.

Αφού λοιπόν επί ένα τριήμερο, η δικηγόρος συνάντησε από την ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού -πήρε και ένα ταγάρι δώρο από τον κ. Τασούλα- μέχρι τον πρωθυπουργό και το ζεύγος Βαρδινογιάννη, σήμερα μας λέει γεια και επιστρέφει στο Λονδίνο. Και καλά κάνει, αφού πέρα από το επικοινωνιακό τρικ της επίσκεψής της, δεν μάθαμε και τίποτε συγκλονιστικό για το τι μέλλει γενέσθαι τους επόμενους μήνες.

Την λύση της διεκδίκησης στα διεθνή δικαστήρια μάλλον την ξεχνάμε γιατί όπως πληροφορούμαι από σοβαρές νομικές πηγές και όχι μόνο, πολύ δύσκολα θα κερδίσουμε την υπόθεση. Οπότε περιμένουμε μπας και οι Βρετανοί φιλοτιμηθούν να ακολουθήσουν την σύσταση της UNESCO -χλωμό έως κάτωχρο το βλέπω- και δεχθούν τελικά να επιστρέψουν τα κλεμμένα -λέμε εμείς- τα αγορασμένα με οθωμανικά φιρμάνια από τους Τούρκους λένε αυτοί.

Η περίφημη συνέντευξη τύπου δεν έβγαλε τίποτε το ουσιαστικό πέρα από το «βλέποντας και κάνοντας» με την κα. Αλαμουντίν να είναι φυσικά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.

Προσωπικά, βαρέθηκα επί τρεις ημέρες να ακούω για την σουίτα της στη Μεγάλη Βρετάνια, για το μεσημεριανό της στο Μικρολίμανο και τον συμπαθέστατο κ. Λευτέρη Λαζάρου να έχει εμφανιστεί σε όλα τα κανάλια. Κι αυτό γιατί δεν με ενδιαφέρει αν έφαγε πετρομπάρμπουνα από την Αίγινα ή τι κρασί επέλεξε να πιει, όπως και δεν ενδιαφέρει και τους περισσότερους. Με ενδιαφέρει αν θα κάνει τίποτε για να επιστρέψει πίσω ένα κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που αφαιρέθηκε βάναυσα για να καταλήξει στο Βρετανικό Μουσείο.

Προσωπικά, ο τσαμπουκάς της Μελίνας με τον τότε διευθυντή του Μουσείου μπροστά στις κάμερες την δεκαετία του ’80 ήταν για μένα πολύ πιο ζωντανός και ουσιαστικός. Μπορεί να μην πέτυχε το σκοπό του, ήταν όμως διαποτισμένος με την αποφασιστικότητα και το θάρρος μιας γυναίκας που ήταν πάνω από όλα σίγουρη για κάθε φράση της και βλέποντάς την φτιαχνόσουν κι εσύ.

Μπορεί η συμπαθέστατη κα. Αλαμουντίν να έχει τις καλύτερες προθέσεις, δεν νομίζω όμως ότι έπεισε πολύ κόσμο με τα όσα είπε και κυρίως όσα έπρεπε να πει και δεν είπε. Το να δώσει κάποιες απειροελάχιστες λεπτομέρειες για την νομική γραμμή που προτίθεται να ακολουθήσει μαζί με τους συνεργάτες της, θα ήταν πρωτίστως καλό για την ίδια, αλλά δεν το έκανε.

Φεύγοντας σήμερα από την Ελλάδα, φορτωμένη με ελιές και λάδι Καλαμάτας από τον πρωθυπουργό, το ταγάρι του κ. Τασούλα και κάποια δείπνα με εφοπλιστές και επιχειρηματίες, δεν μας αφήνει ουσιαστικά τίποτε το απτό για να την κρίνουμε. Επέλεξε για τους δικούς της λόγους προφανώς να μην το κάνει τη δεδομένη στιγμή, μην περιμένει όμως να την αποθεώσουμε γι’ αυτό, ειδικά από την στιγμή που μας την εμφάνισαν ως την πλέον ενδεδειγμένη λύση.

Οπότε παραφράζοντας ελαφρώς το γνωμικό, νομίζω ότι δικαιούμαι να πω «Έφυγε η Αμάλ, σχόλασε ο γάμος»….

Υ.Γ.: Όπου «γάμος» μπορείτε να βάλετε όποια λέξη επιθυμείτε!

Υ.Γ.2: Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και για την λέξη «έφυγε»!