Ζούμε σε ένα παράλληλο σύμπαν, καλβινιστικά μου του «πολιτικώς ορθού», κουκλάκια; Κάνετε όλοι σας τη δουλειά που ονειρευτήκατε και σας βγαίνει να πληρώνετε τους λογαριασμούς στο τέλος του μήνα; Ή να βγάλετε και το ίδιο τον μήνα, πέρα απ’ το πρώτο δεκαήμερο; Ανωνυμάκια ακροβολίζεστε στα social media και κρίνετε όποιον πάει να κάνει την δουλίτσα του, που σας βρωμάει ή σας ξινίζει και πετάτε την χολίτσα σας, όντας συνήθως και «συνάδελφοι» η άσχετοι που κάνετε τους «κουλτουριάρηδες» του συρμού πάντα και της ευκολίας και της κοινοτυπίας!

Ή όντας ακόλουθοι σε αυλές «τηλεστάρ», που βγάζουν τα 1000πλασια από σας και συνήθως φέρονται στους συνεργάτες τους σαν δούλους, ταράζεστε γιατί τους γραφούμε και καμία παρόλα, ή οποία και αυτή νερό στο μύλο τους ρίχνει και γίνεται ντόρος κι άλλος γύρω απ το ονοματάκι τους και το κόλπο και το ξέρουν και το ξέρουμε. Γιατί πήγα εγώ εκεί που πήγα, γιατί ο Τάσος Θεοδωρόπουλος άλλου, γιατί ο Χ και ο Ψ που έχει άποψη και την λέει και που χει και καμία 30αριά στην δουλειά δεν κάθεται σε ένα θρόνο να περιμένει να του φέρουν τα λεφτά του μήνα σε ασημένιο δίσκο, μπάτλερ με λιβρέα και λευκά γάντια!΄

Κάποτε το σλογκανάκι σε ψαγμένο «έτσι διαφημιζόταν» περιοδικό ήταν: «πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε». Για την κρίση λοιπόν, που ζούμε στο πετσί μας γραφούμε και κάνουμε την δουλειά μας με τους όρους μας και την ελευθερία που πρώτα απ όλα διεκδικούμε και μετά τα άλλα. Δεν ξυπνήσαμε ένα πρωί και είπαμε πάμε να δουλέψουμε 7 μέρες την εβδομάδα από ένα 10ωρο τη μέρα γιατί είμαστε ψωνάρες και δεν γουστάρουμε να καθόμαστε σπίτι ξάπλα στον καναπέ να χαζεύουμε τα σοβατεπί, αλλάζοντας πλευρό όποτε πιανόμαστε!

Σημασία έχει να ‘σαι κάπου να σε σέβονται, να διατηρείς την ελευθερία σου και την όποια αξιοπρέπεια σου άφησαν να κρατήσεις τα λοκ άουτ άλλων εργασιών που ‘χες στο παρελθόν με απληρωσιές και υποτιμήσεις! Και να κοιτάς τους ανθρώπους στα μάτια που σε διαβάζουν, σε ακούν, σε παρακολουθούν γιατί δε τα «πηρές» κάτω απ το τραπέζι, δεν έστησες πολιτικά παιχνίδια, παίζοντας μακριά γαϊδούρα με την εξουσία καταδικάζοντας τους, δεν πουλάς σοβαρότητα ενώ μετράς μπικίνι της κάθε ξεβράκωτης, δεν πάτησες επί πτωμάτων, δεν έσκυψες κάτω από το γραφείο να κατεβάζεις φερμουάρ στον κάθε ισχυρό που θα σου έφτιαχνε καριέρα!

Ε! Λέω σεμνά, γιατί μικρή χωρά, μικρή πόλη και όλοι ο ένας πάνω στον άλλον σε τρεις πλατείες πέφτουμε. Και αν τα ‘χαμε ξεπουλήσει όλα, δεν θα χαμε ανάγκη τώρα την δουλειά, άλλα θα κάναμε τους περισπούδαστους άνεργους που κρίνουν όλους τους άλλους που δουλεύουν. Και ΕΝΦΙΑ έχουμε και άδικη φορολογία στο σβέρκο και θέρμανση και σχολικά και αγγλικά και φροντιστήρια για τα παιδιά και νέα παπούτσια γιατί τα ποδαράκια στα μικρά μεγαλώνουν κάθε μήνα και σουπερ μάρκετ και μια πανάκριβη σαν να ζούμε στην Ελβετία, καθημερινότητα!

Δε μιλάμε για κρίση για να πουλάμε συμπόνοια στο κόσμο, ενώ μένουμε στις βιλάρες, κάνουμε διακοπάρες, έχουμε σκαφάρες και στέλνουμε παιδιά στις ιδιωτικές σχολάρες, αλλά είμαστε ο κόσμος. Και όλοι οι μετά ψευδωνύμων δεν έχετε ανάγκη δουλειάς; Η εκεί που δουλεύετε τα αφεντικά σας είναι η διασταύρωση γονιδίων της Μητέρας Τερέζας και του Αλβέρτου Σβάιτσερ και εσείς προσφέρετε στην ανθρωπότητα τα μέγιστα; Τι στο καλό; Όλοι υπάλληλοι στην Greenpeace και στους Γιατρούς χωρίς σύνορα και στο Χαμόγελο του παιδιού είστε; Η μήπως είστε σε γερμανικές πολυεθνικές, σε τράπεζες, σε εφορίες και σ’ άλλα αιμοσταγή ιδρύματα που ζητάνε μια λίβρα κρέας απ τη σάρκα μας ως άλλους ασυλλόγιστους Μπασάνιους; Η μήπως είστε τίποτα κληρονόμοι που δεν δούλεψαν ποτέ; Η απλά κάνοντας μια επιθεσούλα για την δουλειά του άλλου, αισθάνεστε καλύτερα για τα δικά σας ελλείμματα, κενά, αδιέξοδα;

Όπως και να χει, Ανταουνέτες μου, στο BBC δε με προσέλαβαν φέτος για να πω τις ειδήσεις σε βασιλικά αγγλικά, αλλά ούτε και ο Πρετεντέρης, που ναι του γούστου σας, μου στήσε έναν θρόνο να κάτσω δίπλα του. Γυρέψτε την ποιότητα σας αλλού και καθρεφτιστείτε πάνω της, εγώ προσωπικά, έχω λογαριασμούς να πληρώσω…