Τελικά μετά από τα συνεχή παρακάλια της μανούλας, πείστηκε ο Λώρις να πάει να την δει. Στο εξοχικό της στη Λούτσα, έχει ήδη δύο μήνες που παραθερίζει εκεί η γυναίκα και έχει κάνει μαύρα μάτια για να δει τον κανακάρη της.
Πήρε, λοιπόν, την καλή του ο Λώρις και έκανε κατά Λούτσα μεριά από πρωίας. Όλα ωραία και καλά, γίνανε μπάνια, φαγητά, ξάπλες και όλα τα σχετικά. Στο φεύγα η μανούλα, καθότι είχε βάλει και μποστανάκι, είχε μια τσαντούλα έτοιμη με λίγες μελιτζάνες και λίγα κολοκύθια. Επ ουδενί να τα πάρει ο υιός, αλλά η μανούλα, γάτα! Μέχρι να στρίψει το μάτι του ο Λώρις, του τα έχωσε στην τσάντα του.
Δύο μέρες μετά -ευτυχώς τα ζαρζαβατικά αυτά δεν χαλάνε εύκολα- τα βρίσκει στην ο Λώρις στην τσάντα. Ως μάνα εξ ουρανού τα είδε. Τα χαρτζιλίκια έχουν φτάσει στον πάτο και η πείνα δεν κάνει σκόντο.
Με τις μελιτζάνες και τα κολοκύθια ανά χείρας, βουρ στο ίντερνετ να δει τι θα κάνει με τα υλικά που έχει, διότι η νεαρά ούτε νερό δεν ξέρει να βράσει.
Βρίσκει λοιπόν την παρακάτω συνταγή, που είναι στα μέτρα του. Μια συνταγή, βέβαια, που με μερικές μικρές μετατροπές μπορείς να τρως διαφορετικό φαγητό για 3-4 μέρες, όπως μακαρονάδα, ομελέτα κ.α. Φαντασία να έχεις….
Υλικά
2-3 μελιτζάνες
1-2 κολοκύθια
2 σκελίδες μέτριες σκόρδο
2 μέτριες κόκκινες ντομάτες
Φύλλα βασιλικού(αν θες)
Μαύρες ελιές
Κάπαρη σε αλάτι
Λάδι για τηγάνισμα
Εκτέλεση
Κόβουμε τις μελιτζάνες και τα κολοκύθια σε κύβους, τα τηγανίζουμε διαδοχικά, χωριστά να πάρουν χρώμα και τα στραγγίζουμε σε χαρτί κουζίνας. Στο ίδιο τηγάνι βάζουμε ελάχιστο νερό και την κάπαρη να πάρει μία βράση και χύνουμε το νερό.
Προσθέτουμε τις ντομάτες ψιλοκομμένες, το σκόρδο σπασμένο αλλά με την φλούδα, το βασιλικό ψιλοκομμένο, τις ελιές, λίγο λάδι και μαγειρεύουμε, στο τέλος αφαιρούμε το σκόρδο. Κατόπιν προσθέτουμε την μελιτζάνα και τα κολοκύθια. Καρυκεύουμε και ολοκληρώνουμε το μαγείρεμα.
Το φαγητό μας, βασικά, τρώγεται ως λαδερό συνοδεύοντας το με τυρί φέτα ή το κάνουμε σάλτσα για μια ωραία μακαρονάδα ή με αυγά για μια ομελέτα με λαχανικά ή με όποιο άλλο τρόπο εμπνευστούμε.
