Αμέτρητες φορές είπα έλεος, περιμένοντας στις ατελείωτες ουρές για να πιαστώ στο τέλος μπροστά στο γκισέ αδιάβαστος. Πού είσαι βρε Σαμαρά; Σε ποια χώρα «σκότωσες» τη γραφειοκρατία;
Κάτι πονηρό παίζεται. Δεν εξηγείται αλλιώς. Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι οι άρχοντες της γραφειοκρατίας είναι διεστραμμένοι, ερεθίζονται με την απελπισία που μας προκαλούν. Ηδονίζονται να μας βλέπουν, να ιδρώνουμε, να ξεφυσάμε και να μας καταπίνει και στο τέλος να μας φτύνει αμάσητους η γραφειοκρατία.
Χιλιάδες πράγματα θα μπορούσα να πω χωρίς καν να έχω μπει στο θέμα. Όταν το πρότεινα να γράψω τον πόνο μου σαν θέμα με ρώτησαν «πόσες λέξεις θες;» Τι λέξεις; Τόμο ολόκληρο θα μπορούσα να γράψω, τι να μου κάνουν πεντακόσιες λέξεις, σκέφτηκα.
Εδώ ο δράστης, στη δική μου ιστορία, είναι πρόσωπο που μέχρι πρότινος ήταν φανερό. Το έγκλημα ξεκίνησε από τη στιγμή που η γιαγιά θέλησε να αφήσει στην εγγονή της και ανήλικη κόρη μου ένα εξοχικό σπίτι στην ανατολική Αττική μετά το θάνατό της. Η Οδύσσεια μόλις ξεκίνησε…
Βέβαια ο Οδυσσέας πιο γρήγορα βρήκε την Ιθάκη παρά εγώ την άκρη της ιστορίας αυτής… Γελάω ακόμα με τον εαυτό μου καθώς ο τραγικά αφελής σκέφτηκα ότι: «Έμπειρος είσαι, με τη γραφειοκρατία πολλές φορές τα ‘χεις βάλει και τώρα θα τα καταφέρεις. Στο… ύψος σου και ηθικό ακμαιότατο». Μύθος. Ξεκίνησα να βρω μία καλή συμβολαιογράφο που να μου κοστίσει φτηνά λόγω κοινού γνωστού και οικονομικής δυσπραγίας. Καλά έως εδώ. Τη βρήκαμε την κυρία Καλλιόπη, λίγο πριν πάρει τη σύνταξή της(!).
Σε πρώτη επικοινωνία η. κ. Καλλιόπη μου ανακοινώνει τα χαρτιά που θα χρειαστεί: ληξιαρχική πράξη θανάτου της μητέρας σας, τη δημοσίευση της διαθήκης της θανούσης από το Ειρηνοδικείο, τη βεβαίωση του Ειρηνοδικείου ότι αυτή ήταν η κύρια διαθήκη και δεν υπήρξε δημοσίευση άλλης διαθήκης, το συμβόλαιο της αγοράς του οικοπέδου και τη μεταγραφή του στο υποθηκοφυλάκιο, σχεδιάγραμμα του οικοπέδου από μηχανικό με τις συντεταγμένες, όπως ορίζει ο νέος νόμος. Αν έχετε παλιό να τρέξετε να βγάλετε καινούργιο. «ΕΝΦΙΑ» από την εφορία για τη μητέρα σας ώστε να φαίνεται ότι δεν χρωστά φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, το Ε9 της, του 2010, του 2011, του 2012 και του 2013, όπου να φαίνεται ότι είναι δηλωμένο τα προηγούμενα χρόνια. Αν έχει συμπληρωθεί λάθος το συγκεκριμένο ακίνητο έστω και ένα τετραγωνικό, να βγάλετε καινούργια (ήδη έχω αρχίσει να λιποθυμάω..). Βεβαίωση οικογενειακής κατάστασης που να φαίνεται ότι η κόρη μου έχει πατέρα εμένα, πιστοποιητικό πλησιέστερων συγγενών που να φαίνεται ότι εγώ είμαι ο γιος της γιαγιάς της κόρης μου…ώστε να προκύπτει το…συμπέρασμα ότι η κόρη μου είναι εγγονή της μητέρας μου (βάλτε ένα τέλος κυρία Καλλιόπη, πόσα να αντέξω ακόμα; Μην πείτε άλλα!). Αστυνομική ταυτότητα της κόρης σου (της οποίας ακόμα δεν έχω βγάλει ο δυστυχής…) Αριθμό Φορολογικού Μητρώου στην κόρη σου. «Μα είναι ανήλικη». «Άσχετο, να πας να της βγάλεις» ήταν απάντησή της συμβολαιογράφου.
«Αφού τα διεκπεραιώσεις αυτά θα σου δώσω χαρτί για το φόρο κληρονομιάς, το οποίο και θα μου το επιστρέψεις εφόσον πρώτα περάσεις από την εφορία. Η εφορία θα σου ζητήσει και αυτή κάποια συνοδευτικά χαρτιά… (Ωχ Παντοδύναμε) αλλά εκεί θα σε βοηθήσω (;). Φωτοτυπία αστυνομικής ταυτότητας δικιάς σου και της συζύγου σου (Ωχ δεν έχει βγάλει καινούργια και είμαστε 18 χρόνια παντρεμένοι. Αχ ρε Σοφία και στο έλεγα. Πάλι θα μου λέει ότι γκρινιάζω…).
Με τόσα που μου είπε άρχισε να με «λούζει κρύος ιδρώτας». Μήπως η κυρία Καλλιόπη τελικά ανήκει σε καμία τρομοκρατική οργάνωση; Μήπως δεν είναι συμβολαιογράφος αλλά τρομοκράτης. Λόγω πείρας, ήξερα ότι στην προσπάθεια να βγάλω το κάθε χαρτί η κάθε υπηρεσία θα μου ζητούσε τα δικά της δικαιολογητικά. «Ήμαρτον Θεέ μου. Τι Γολγοθάς με περιμένει;» Μάλιστα με ενημέρωσε η κυρία Καλλιόπη ότι για κάθε χαρτί από τα παραπάνω το οποίο θα παίρνω στα χέρια μου να της το δίνω, για να προχωράει.
Σημείο συνάντησης μας, ορίστηκε η πλατεία Μαβίλη, δίπλα στην Αμερικάνικη πρεσβεία. Βόλευε καθώς το σπίτι μου ήταν πιο κοντά στο σπίτι της στην πλατεία Μαβίλη, παρά στο γραφείο της στα Κάτω Πατήσια. Τόσες φορές που συναντηθήκαμε έξω σχεδόν από την αμερικάνικη πρεσβεία μάλλον θα είμαι πλέον εγώ και η κυρία Καλλιόπη στα αρχεία της Αντιτρομοκρατικής, ως «ύποπτοι».
Για να συνοψίσουμε. Με ποιους θα εμπλακώ. Με το δήμο, με την Αστυνομία, με την εφορία, με το ειρηνοδικείο, με μηχανικούς, με φωτογράφο (έκδοση αστυνομικής ταυτότητας), με την κόρη μου και με τη σύζυγό μου. Αχ ξέχασα και τον εργοδότη μου που θα πρέπει να δείξει απύθμενη κατανόηση και συμπάθεια για τα πρωϊνά που θα αργοπορώ τρέχοντας για τη «χαρτούρα». Αν ο τελευταίος «δεν δείξει κατανόηση», με βλέπω απολυμένο. Ωστόσο, η απόλυση δεν με τρόμαζε μπροστά στη γραφειοκρατία. Βαθιά ανάσα και βοήθα Παναγιά.
«Λίγα χρόνια πριν δεν χρειάζονταν όλα αυτά τα χαρτιά. Τώρα μας τα ζητούν» μου… εξήγησε η τρομοκράτισσα κυρία Καλλιόπη. Και τι με ενδιαφέρει εμένα, για παρηγοριά μου το είπε; Τώρα τι κάνουν;
Και το «θαύμα» έγινε. Η αδερφή μου, που και εκείνης τα παιδιά κληρονομούσαν, θα μου προμήθευε τα χαρτιά από το ειρηνοδικείο, φωτοτυπίες όμως. Ε, και; Τρέχω αμέσως στο ΚΕΠ για το γνήσιο. «Δεν πιστοποιούμε κύριε… Δεν βλέπετε ειδήσεις; Και οι φωτοτυπίες όπως είπε και ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζονται από το Δημόσιο ως γνήσια έγγραφα. Να βλέπετε και ειδήσεις και όχι μόνο μπάλα», μου είπε μια κυρία στα ΚΕΠ. Και μου δίνει και ενημερωτικό για το νόμο περί… αποδοχής των φωτοτυπιών ως γνήσια.
«Εγώ μπάλα; Εγώ απληροφόρητος; Το δημόσιο το γνωρίζει όλα αυτά περί φωτοτυπίας;» Αθώες σκέψεις ενός ανύποπτου Έλληνα. Δεν το πιέζω. Πηγαίνω γραμμή για την Αστυνομία. Εκεί δεν μπορεί θα μου κάνουν το γνήσιο. Αμ δε…
«Για τα χαρτιά του ειρηνοδικείου μόνο δικηγόρος μπορεί να σας το κάνει πια. Όχι εμείς. Στις βεβαιώσεις οικογενειακής κατάστασης και στη ληξιαρχική πράξη θανάτου μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε». Πληρώνω τα σχετικά χαρτόσημα για την επικύρωση.
Μην τα πολυλογώ για τα άλλα χαρτιά του Ειρηνοδικείου τρέχω στη δικηγόρο και μετά «γραμμή» για την κυρία Καλλιόπη. Στα χέρια μου κρατώ ένα σωρό χαρτιά. «Τι να τα κάνω αυτά; Άχρηστα είναι. Δεν σου είπα ότι θέλω τα πρωτότυπα;». «Όχι κυρία Καλλιόπη δεν μου το είπατε. Και γιατί δεν τα δέχεστε, εδώ το κράτος δέχεται φωτοτυπίες που δεν φέρουν ούτε καν το…χαρτόσημο της γνησιότητας». «Να πας στο ειρηνοδικείο να φέρεις πρωτότυπα…» Δεν εξηγείται αλλιώς, πρέπει να το απολαμβάνει που θα ταλαιπωρηθώ. Αχ κυρία Καλλιόπη τι μου κάνετε; Στο ειρηνοδικείο αφού περίμενα δύο ώρες στην «ουρά» βγαίνει μία υπάλληλος και λέει «το σύστημα έπεσε, μας έβγαλε εκτός. Δεν ξέρουμε πότε θα συνδεθούμε ξανά. Όσοι θέλετε ελάτε αύριο, οι υπόλοιποι περιμένετε».
Μην τα πολυλογούμε, περίμενα εκεί, περίμενα και σε άλλη ουρά για το άλλο χαρτί που να λέει κατηγορηματικά ότι δεν έχει δημοσιευτεί άλλη διαθήκη. Λες και δεν μπορούσε να μου το δώσει το ίδιο γραφείο. Το τι «μεγαρόσημο» πλήρωσα δεν θυμάμαι, έχασα το λογαριασμό και ταυτόχρονα ένα ολόκληρο πρωινό, από τις 9.30 έως τις 14.00. Ουρές τσακωμοί και ένα «σύστημα» που μας είχε πετάξει όλους εκτός .
Τι να πρωτοπώ για τον πόνο μου;
Η κατάσταση χειροτέρεψε τραγικά στην εφορία. Εκεί οι ουρές ήταν το κάτι άλλο. Στην προσπάθεια να βγάλω ΑΦΜ στην κόρη μου έπρεπε να είναι παρούσα και η σύζυγος. Εκτός αυτού έπρεπε στα χέρια μου να κρατώ και την αστυνομική ταυτότητα της κόρης μου. Ευτυχώς αυτή βγήκε σχετικά γρήγορα και επί τόπου. Η ουρά όμως στο ΑΦΜ έκανε τρελά φιδάκια, ευτυχώς που δεν ξεκινούσε και από τον κάτω όροφο.
Στην έκδοση του ΕΝΦΙΑ πήγα να αρπαχτώ στα χέρια με τον εφοριακό και με τα όσα ζητούσε, ωστόσο κατέληξα να του επισκευάζω τα δύο συρραπτικά του για να κερδίσω την εύνοια του. Για την έκδοση του Ε9 της μητέρας μου των τελευταίων τεσσάρων ετών μόνο εξέταση DNA δεν μου ζήτησε η επόπτρια της εφορίας για να διαπιστώσει ότι είμαι ο γιος της θανούσης και ότι έχω έννομο συμφέρον να μου τα δώσει για λογαριασμό της κόρης μου. Μου ζήτησε να καταθέσω αίτημα και να πάρω αριθμό πρωτοκόλλου. Βέβαια ενώ μπορούσε να τα εκτυπώσει με το πάτημα ενός πλήκτρου τα πολυπόθητα Ε9 μου ζητούσε τη διαθήκη της μητέρας μου, βεβαίωση οικογενειακής κατάστασης και το πιστοποιητικό πλησιέστερων συγγενών. Χαμογέλασα πλατιά. Οι επικυρωμένες φωτοτυπίες τελικά θα αξιοποιούνταν. Μόνο η διευθύντρια της εφορίας δεν την παρακάλεσε προκειμένου να μου τα δώσει τα Ε9 την ίδια μέρα και όχι μετά από μια βδομάδα.
Πέρασαν δύο μήνες σχεδόν με το να τρέχω και να μαζεύω χαρτιά, που η έκδοση του καθενός από αυτά αποτελούσε περιπέτεια . Ευτυχώς που η διαθήκη δεν ήταν μπερδεμένη, θαύμα που τα τετραγωνικά είχαν συμπληρωθεί σωστά και στα τέσσερα Ε9, ένιωσα τυχερός που δεν χρειάστηκε τελικά και βεβαίωση μηχανικού ότι το σπίτι δεν έχει αυθαιρεσίες. Ευγνωμονώ το Θεό που δεν έπεσα πάνω και σε καμία απεργία εφοριακών.
Εάν αντέξατε και διαβάσατε όλη την ιστορία αυτή , έστω και σε μορφή… περίληψης είστε και εσείς ήρωες. Έχετε μέλλον. Ο επιμένων νικά, όπως μου έλεγε συνεχώς και η συγχωρεμένη γιαγιά.
