Τι σχέση μπορεί να έχει το “αξεσουάρ-φετίχ-δεύτερο δέρμα” λεγόμενο τάχα μου δήθεν “έξυπνο” κινητό τηλέφωνο σχεδόν του καθενός από εμάς (το οποίο δεν αποχωριζόμαστε ούτε εκεί που… και ο βασιλιάς πάει μόνος του) με γυναίκες που πέφτουν θύματα απαγωγής και δουλεύουν σαν σύγχρονες σκλάβες στην άλλη άκρη της γης;

Την ίδια μάλιστα στιγμή που ως αυτοχριζόμενοι “ακτιβιστές” δηλώνουμε φιλόζωοι, οπαδοί του κινήματος των χορτοφάγων και των εναλλακτικών τρόπων εξοικονόμησης ενέργειας και από την ασφάλεια του καναπέ μας τασσόμαστε υπέρ των φτωχών, των αδυνάτων, των πληγέντων από λιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς και πάσης φύσεως φυσικών ή άλλων φαινομένων, συνανθρώπων μας;

Κι όμως, χωρίς να το γνωρίζουμε, γινόμαστε καθημερινά συνένοχοι σε μια από τις χείριστες εκμεταλλεύσεις του ανθρωπίνου γένους και συγκεκριμένα γυναικών που βιώνουν έναν εφιάλτη άνευ προηγουμένου προκειμένου όλοι εμείς, οι… της Δύσης, οι “προοδευτικοί” ή αλλιώς “φιλεύσπλαχνοι” άνθρωποι, να μπορούμε ανά πάσα ώρα και στιγμή να προσθέσουμε άλλο ένα “μου αρέσει” ή μια φωτογραφία από τη δήθεν ευτυχισμένη μας ζωή, στο μπλε διαδικτυακό σαλόνι της συνήθειας που έγινε λατρεία ή απλά θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε κάποια από τις πολυάριθμες εφαρμογές που τόσο “απλόχερα” μας προσφέρουν τα γνωστά σε όλους μας “smartphones”.

Που μπορεί να μην έχει κάποιος να φάει που λέει ο λόγος, αλλά θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να εξασφαλίσει ένα από αυτά και αυτομάτως να έχει ένα “καθαρό κούτελο” για να κυκλοφορήσει στην κοινωνία. Που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει και ούτω καθεξής.

Στο θέμα μας, όμως. Για να κατασκευαστεί κάθε ένα από τα εν λόγω κινητά τηλέφωνα, χρειάζονται έως και 30 είδη μετάλλων, τα οποία διέρχονται από την απαιτούμενη επεξεργασία και για τη συλλογή των οποίων απάγονται γυναίκες όλων των ηλικιών, για να “εργαστούν” ως σκλάβες σε διάφορες περιοχές του ανατολικού Κονγκό στα σύνορα με τη Ρουάντα, που θεωρείται μία από τις πλουσιότερες περιοχές σε χημικά στοιχεία και συγκεκριμένα σε ταντάλιο. Το μέταλλο αυτό αποτελεί ένα από τα βασικότερα υλικά από τα οποία κατασκευάζονται τα προαναφερθέντα τηλέφωνα.

Γυναίκες που υφίστανται καθημερινά τον εξευτελισμό, βιάζονται, στερούνται κάθε είδους δικαιώματος, γίνονται αποδέκτες ξυλοδαρμών, αποκτούν πληγές και μώλωπες στο σώμα και στην ψυχή. Γυναίκες που ποτίζουν με τα δάκρυά τους κάθε κομμάτι μετάλλου που μαζεύουν στα ορυχεία της ντροπής και της ισοπέδωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Μέταλλα που υπογραμμίζουν την απανθρωπιά και το ότι τελικά δυστυχώς φαίνεται να επαληθεύεται και στην πράξη ότι “ο άνθρωπος είναι για τον άνθρωπο, λύκος”.

Επικροτούμε την πρόοδο και την εξέλιξη της τεχνολογίας με σκοπό τη βελτίωση της ζωής του ανθρώπου. Εδώ όμως η ζωή του ανθρώπου απαξιώνεται μέχρι που υποκύπτει στα τραύματά της.

Ας το σκεφτούμε αυτό, όσο είναι εφικτό, την επόμενη φορά που θα βρεθούμε σε ένα κατάστημα κινητής τηλεφωνίας για να επιλέξουμε το επόμενο τηλέφωνο που θα προσδώσει περισσότερο… κύρος στην “υπέρλαμπρη” και δήθεν πολυάσχολη ζωή μας.