Όμορφα κι ωραία, τα πράγματα είναι πολύ απλά: κάνουμε τέσσερις νίκες, τρελαίνουμε τον κόσμο ολάκερο, μουρλαίνουμε και τους book-makers και σηκώνουμε το Κύπελλο των Κυπέλλων.
Ok, υπερβάλλω. Αλλά σάμπως και δεν είμαστε η γενέτειρα της οιασδήποτε υπερβολής; Που μας επιτρέπει το ένα βράδυ να αναθεματίζουμε την Εθνική μας (και πολύ καλά κάνουμε, ειδικά όταν οι εμφανίσεις της αγγίζουν το επίπεδο της αδιαφορίας, όπως συνέβη στο παιχνίδι με την Κολομβία) και μετά από μια βδομάδα να την προσκυνάμε (και πολύ καλά κάνουμε, ειδικά όταν αφήνει τα κόκκαλά και τις επικαλαμίδες μέσα στο γήπεδο, όπως συνέβη στο παιχνίδι με την Ακτή);
Εμείς οι ίδιοι, ωραίοι ως παράφρονες και ως υπερβολικοί, μπορούμε και ζητάμε την επανάληψη της ποδοσφαιρικής παραδοξότητας του Euro 2004. Τότε που, ενάντια σε κάθε θέλημα και πρόβλεψη, φορέσαμε ζουρλομανδύα στη Γηραιά Ήπειρο κατακτώντας την ευρωπαϊκή κορυφή.
Ένα έθνος ημίτρελων, ρομαντικών, πεισματάρηδων και αθεράπευτα κακομαθημένων. Που μπορεί να υπερβάλει έτσι απλά γιατί μπορεί. Γιατί είναι στο DNA του. Και γιατί δεν σταματάει να απαιτεί ακόμη κι αν έχει κατακτήσει άπασες τις κορυφές του κόσμου όλου.
Έτσι και σήμερα. Στον σπουδαιότερο ποδοσφαιρικό αγώνα της Εθνικής μας ομάδας από τον τελικό της Λισαβόνας, μπορούμε κι απαιτούμε. Απαιτούμε και ονειρευόμαστε. Ονειρευόμαστε μία ακόμη κορυφή, ονειρευόμαστε την παράταση της απόλαυσης που προσφέρει η ποδοσφαιρική αυτή πανδαισία στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Για να γελάσει το χειλάκι μας, για να ξεχαστούμε, για να γουστάρουμε. Κανένα πρόβλημα δεν θα λύσει μια ενδεχόμενη πρόκριση. Όσοι, όμως, έχουν μπερδέψει την… βούρτσα της χαράς που μπορεί να προσφέρει η Εθνική Ελλάδος, με την π0ύ^3@ των γενικότερων κοινωνικών και οικονομικοπολιτικών τινών που μας τρώνε τη ψυχή μια πενταετία τώρα, ας μας αφήσουν στην ησυχία μας και ας συμμετάσχουν στην φαντασιακή τους εξέγερση χωρίς εμάς, τα αρρωστάκια. Εμείς, σήμερα το βράδυ στις 11 και για ένα 90λεπτο τουλάχιστον, θα είμαστε απασχολημένοι. Και βυθισμένοι μέσα στην υπερβολή μας θα αναμένουμε το μη αναμενόμενο και το παράδοξο της παρουσίας μας στις 8 καλύτερες ομάδες του κόσμου.
Πάμε μωρή Ελλαδάρα!
