Μία γυναίκα πολιτικό στον 8o μήνα της εγκυμοσύνης της, την 33χρονη Marianna Madia, επέλεξε ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας Matteo Renzi, για τη θέση της Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, στην κυβέρνηση που ο ίδιος διαμόρφωσε. Ως γυναίκα ζήλεψα αλλά και απογοητεύτηκα βαθιά γιατί σκέφτηκα ότι στην Ελλάδα μία γυναίκα -όχι μόνο Υπουργός αλλά κάθε γυναίκα εργαζόμενη- μάλλον αναβάλλει την επιθυμία μιας εγκυμοσύνης είτε υπό τον φόβο της απόλυσης, είτε υπό τον φόβο του παραμερισμού από θέσεις πρώτης γραμμής και αποφάσεων εξαιτίας μιας τέτοιας κατάστασης. Και η αντίληψη αυτή δεν επικρατεί μόνο εντός του εργασιακού περιβάλλοντος, αλλά και στο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας που έχει ακόμα αντιστάσεις στην σκέψη μίας γυναίκας σε διευθυντική θέση, μιας γυναίκας με ηγετική μορφή, πόσο μάλλον μιας εγκύου γυναίκας σε θέσεις ευθύνης.

Και η αντίληψη αυτή για την γυναικά σε θέσεις εξουσίας δεν παρατηρείται μόνο στην Ελλάδα, αλλά φαίνεται να επικρατεί στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου. Παράδειγμα αποτελεί άλλωστε η δημοσιότητα που πήρε στα ΜΜΕ πριν 2 χρόνια, η πρόσληψη της 37χρονης εγκύου Marissa Meyer από την Yahoo, στη θέση της Διευθύνοντος Συμβούλου. Ενδεικτικό είναι δημοσίευμα στην βρετανική εφημερίδα Independent τον Ιούλιο του 2012 με τίτλο «Ξεκινά μία νέα εποχή;», αναφερόμενη στην πρόσληψη μιας γυναίκας εγκύου στην πιο υψηλή θέση σε μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες στον πλανήτη. Το ίδιο δημοσίευμα κάνει λόγο για το αρνητικό αντίκτυπο που μπορεί να έχει σε μία επαγγελματική συνέντευξη η πιθανότητα η υποψήφια να μείνει έγκυος στο προσεχές διάστημα θεωρώντας μία τέτοια πρόσληψη ρίσκο. Μάλιστα, το περιοδικό TechCrunch έγραψε τότε, ότι η Mayer πρέπει να είναι η πρώτη Διευθύνουσα Σύμβουλος διαχρονικά σε εταιρία που ανήκει στη λίστα Fortune 500 με εταιρίες τεχνολογίας.

Αλλά δεν ήταν μόνο η κίνηση να επιλέξει μία έγκυο γυναίκα ως Υπουργό του ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας που έκανε το γύρω του κόσμου με θετικά σχόλια, ήταν και η σύνθεση όλου του νέου Υπουργικού Συμβουλίου: ο Matteo Renzi, σε άλλη μια κίνηση συμβολισμού, όρισε τον ίδιο αριθμό γυναικών και αντρών ως υπουργούς του, 8 άντρες και 8 γυναίκες, κάτι που συνέβη για πρώτη φορά στην ιστορία της Ιταλίας. Δεν ήταν λίγοι βέβαια και εκείνοι που μίλησαν για κινήσεις εντυπωσιασμού από τον Renzi, όμως πού είναι το κακό ένας Πρωθυπουργός να εντυπωσιάζει; Και μάλιστα με τόσο όμορφο τρόπο και τέτοιους θετικούς συμβολισμούς;

Προσωπικά πιστεύω ένθερμα, ότι τέτοιες κινήσεις συμβολικές και παραδειγματισμού είναι υποχρέωση ενός ηγέτη μιας χώρας να κάνει, είναι υποχρέωση όλων των πολιτικών. Γιατί ένας πολιτικός οφείλει να αποτελεί πρότυπο για την κοινωνία, οφείλει να δείξει μέσα από τον τρόπο που ζει και τις επιλογές του το σωστό και το πρέπον,  οφείλει να μεταφέρει στο λαό τις σωστές εικόνες και τα σωστά ερεθίσματα έχοντας πάντα στο μυαλό του την κοινωνία πολιτών που θέλει να δημιουργήσει. Ένας ηγέτης οφείλει να πράττει έχοντας το όραμα να δημιουργήσει ένα ανώτερο βιοτικό επίπεδο για το λαό του. Και το ανώτερο βιοτικό επίπεδο δεν ορίζεται μόνο από τα υλικά αγαθά που απολαμβάνει μία κοινωνία, αλλά και από τις αξίες, τα ιδανικά, τους νόμους, ηθικούς και μη, που έχει. Ορίζεται επίσης και από το ποία είναι η διαμορφωμένη κοινή γνώμη σε σημαντικά θέματα, από την αντίληψη των πολιτών σχετικά με την αξία που δίνει στον άνθρωπο -σε κάθε άνθρωπο- και στις ελευθερίες και τα δικαιώματα που αποδίδει στον άνθρωπο και συμπολίτη. Είναι χρέος λοιπόν των πολιτικών να δίνουν το καλό παράδειγμα, να διαμορφώνουν νέα ήθη, να σπρώχνουν την κοινωνία στην πρόοδο. Με αυτή την έννοια, είναι και χρέος των πολιτικών να εντυπωσιάζουν!

Το θέμα των γυναικών σε θέσεις εξουσίας και πρώτης γραμμής αποτελεί σήμερα μία από τις πιο επίκαιρες συζητήσεις και προβληματισμούς. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που αυτό επέλεξε να προβάλλει ως θέμα και η Επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), Christine Lagarde, στη πιο σημαντική ίσως σύνοδο ισχυρών της οικονομίας και πολιτικής στο Νταβός τον περασμένο Ιανουάριο, τονίζοντας ότι για την ανάπτυξη της οικονομίας παγκοσμίως είναι σημαντική η προώθηση γυναικών σε θέσεις αποφάσεων και εξουσίας. Και αυτή φαίνεται να είναι μία θέση που η κ. Lagarde προωθεί στις συνεντεύξεις της, καθώς και τον Μάρτιο του 2013, με αφορμή την ημέρα της γυναίκας, σε συνέντευξή της στο BBC είχε αναφερθεί ξανά στη σημασία των γυναικών σε θέσεις αποφάσεων και στα διοικητικά συμβούλια, λέγοντας ότι η εικόνα της παγκόσμιας οικονομίας σήμερα θα ήταν ίσως διαφορετική και η κρίση ηπιότερη.

Στην Ελλάδα, μετά τις εκλογές του 2012 η νέα Βουλή που διαμορφώθηκε, είχε για πρώτη φορά στη σύνθεσή της τόσο υψηλό αριθμό γυναικών (62 στους 300 Βουλευτές). Σίγουρα λοιπόν υπάρχουν αυξημένα περιθώρια στην παρούσα κυβέρνηση -αλλά και σε όποια μελλοντικά διαμορφωθεί- για περισσότερες γυναίκες σε Υπουργικές θέσεις και κυβερνητικά πόστα. Περιθώρια υπάρχουν επίσης και για την ενθάρρυνση γυναικών να προχωρούν σε μία εγκυμοσύνη ενώ εργάζονται -κάτι που είναι θέμα ζωτικής σημασίας για τη χώρα μας που καταγράφει τόσο χαμηλά στοιχεία υπογεννητικότητας – μέσα από μία σειρά πολιτικών αποφάσεων πρώτης γραμμής και νομοθετικών ρυθμίσεων (π.χ. παιδικοί σταθμοί και χώροι φύλαξης μωρών σε δημόσιες υπηρεσίες και κυβερνητικά κτίρια για τους υπαλλήλους τους, παρότρυνση ιδιωτικών εταιριών σε αντίστοιχες παροχές, κίνητρα σε εταιρίες για πρόσληψη εγκύων, πρόγραμμα επανένταξης στο χώρο εργασίας μητέρων μετά από εγκυμοσύνη).

Η κρίση που πέρασε η χώρα μας τα τελευταία χρόνια δυστυχώς συνέβαλε πέρα από την οικονομία και στην καταστολή της προόδου σε κοινωνικά θέματα και δομές. Μαζί με την ενίσχυση της οικονομίας η Πολιτεία χρειάζεται να εξετάσει και τί πολίτες επιθυμεί να έχει αύριο. Τί πολίτες θέλει να ζουν σε αυτή τη χώρα, να δημιουργούν σε αυτή τη χώρα να συνθέτουν αυτή τη χώρα. Τί πολίτες θέλουν να ψηφίζουν σε αυτή τη χώρα. Γιατί ο πολιτικός είναι αυτός που «εκπαιδεύει» και διαμορφώνει τον πολίτη και ο πολιτικός είναι αυτός που φέρει και την ευθύνη για τον πολίτη που ψηφίζει και συνδιαμορφώνει την καθημερινότητα, συνδιαμορφώνει το μέλλον της χώρας.