Δεν είμαι εγώ αυτός που θα πει αν είναι ένοχος ο Άγγελος Φιλιππίδης. Ούτε δικαστικός είμαι, ούτε δικαστικό ρεπορτάζ κάνω και τέλος πάντων σε αυτή τη χώρα που κανένας δεν πιστεύει στο τεκμήριο της αθωότητας ας πιστέψω εγώ. Αλλά υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο δεν θα περιμένω την ετυμηγορία των ενόρκων. Η ασχετοσύνη του σε σχέση με την τεχνολογία.
Εκεί ο Φιλιππίδης είναι ένοχος πέρα για πέρα. Και όπως σε άλλους αφαιρούν τα πολιτικά δικαιώματα, εκείνου πρέπει να του αφαιρεθεί το δικαίωμα επικοινωνίας.
Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Ακόμη κι οι πέτρες το ξέρουν ότι το κινητό προδίδει ανά πάσα στιγμή τη θέση του χρήστη. Κι αν δεν το ‘μάθε ο Άγγελος Φιλιππίδης απ’ το σκάνδαλο των υποκλοπών επί Καραμανλή (μπορεί να είχε άλλες ασχολίες ο άνθρωπος), αποκλείεται να μην πέρασε από μπροστά του το στόρι με τον σούπερ κοριό της ΕΥΠ και τους στημένους ποδοσφαιρικούς αγώνες. Τόσα χρόνια μανιακός με τη μπάλα είναι, κάτι θα πήρε το αυτί του. Και κάπως θα κατάλαβε ότι αυτός ο διάολος το κινητό, έχει πολλά ποδάρια.
Πώς λοιπόν πίστευε ότι ενώ ήταν στην Κωνσταντινούπολη, θα δήλωνε τόπο διαμονής το Μανχάταν και θα τους δούλευε όλους; Αδυνατώ να το κατανοήσω ότι υπήρξε τόσο τεχνολικά αδαής, ιδίως σε μια εποχή όπου η τεχνολογία παίζει τόσο μεγάλο ρόλο στις ζωές όλων μας. Ιδίως στα χρηματοοικονομικά, που υποτίθεται ότι ήταν και η ειδικότητα του κατηγορουμένου. Στον συγκεκριμένο τομέα απ’ όσο γνωρίζω όταν δύο παράγοντες θέλουν να πούνε κάποια πράγματα άνευ ωτακουστών, τις βγάζουν τις μπαταρίες απ’ τα τηλέφωνά τους. Αλλιώς τα κινητά, ακόμη και τα θεόκλειστα, γίνονται κανονικά μικρόφωνα και σε ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος.
Οπότε; Οπότε μάλλον είχε αλλού το νου του, μάλλον αισθανόταν υπερβολικά σίγουρος. Κι η τεχνολογία αντί να τον βοηθήσει τον πρόδωσε άσπλαχνα…
