Έφτασε η ώρα της ελληνικής προεδρίας, η ώρα που όλα τα φώτα στην Ευρώπη θα ήταν στραμμένα πάνω μας. Σαν σταχτοπούτα, η Ελλάδα μεταμορφώνεται αίφνης από χώρα της κρίσης και της ανέχειας σε ευρωπαϊκή χώρα με τα όλα της. Το σενάριο είναι πολιτικά ιδανικό. Αν η κυβέρνηση εκμεταλλευτεί την ευκαιρία της ελληνικής προεδρίας, θα καταφέρει να επεκτείνει το πολιτικό της κεφάλαιο και πιθανότατα να φτάσει μέχρι το φθινόπωρο του 2014 με άνεση. Δεν έχω αμφιβολία πως στο Μέγαρο Μαξίμου θα βάλουν τα δυνατά τους για να δείξουν στους Ευρωπαίους το καλύτερο δυνατό πρόσωπο της Ελλάδας. Άλλωστε, το μήνυμα που δίνεται είναι ότι «η Ελλάδα αλλάζει». Και όμως, στα ελληνικά πολιτικά κόμματα αρκούσαν λίγες ώρες για να καταφέρουν να θολώσουν την ευρωπαϊκή εικόνα.

Πρωί Τετάρτης βγάζει πρώτη ανακοίνωση η ΝΔ, με την οποία επιτίθεται με σφοδρότητα στον ΣΥΡΙΖΑ για το γεγονός πως από την προηγούμενη μέρα δεν έχει βγάλει ανακοίνωση για την υπόθεση της απόδρασης του Χριστόδουλου Ξηρού. Στην ανακοίνωση της Συγγρού γίνεται λόγος για έναν καταδικασμένο Ιταλό τρομοκράτη, τον οποίο φιλοξένησε στις σελίδες η κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ «Αυγή» και κατονομάζεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως έχον στενές σχέσεις με τρομοκράτες. Δεν άργησε να απαντήσει η Κουμουνδούρου με δική της ανακοίνωση, στην οποία σημειώνει πως «εκεί που τελειώνει η σοβαρότητα αρχίζει ο “πολιτικός” λόγος της ΝΔ.», ενώ καταλήγει πως η ΝΔ γελοιοποιεί τη χώρα στην Ευρώπη και παντού. Μην φανταστείτε πως το πράγμα έμεινε εκεί. Η ΝΔ επιστράτευσε το βαρύ πυροβολικό της, την Εκπρόσωπο Τύπου της, την εξ’ Ιωαννίνων ορμώμενη Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου, η οποία κάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ να διαγράψει όλα τα στελέχη του που είχαν καταθέσει υπέρ μελών της 17Ν στη δίκη, να διαγράψει όσα στελέχη του κόμματος αποκαλούν τους δολοφόνους της 17Ν «πολιτικούς κρατουμένους» κλπ. Όλα αυτά, την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας επέλεγε να στείλει το δικό του, ακατανόητο κατ’ εμέ, μήνυμα στους Ευρωπαίους δια της απουσίας του από την εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής.

Τι περίμενε δηλαδή; Ότι θα έβαζαν τα κλάματα ο Μπαρόζο, ο Βαν Ρομπάι και οι υπόλοιποι επίτροποι της Κομισιόν. Ότι θα έπεφταν στα πόδια του να τον παρακαλέσουν; Η στάση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος είναι και υποψήφιος με το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την προεδρία της Κομισιόν, μπορεί να παρομοιαστεί μόνο με τη συμπεριφορά ενός κακομαθημένου παιδιού που φωνάζει στους γονείς του «θα σας δείξω εγώ!», όταν δεν του κάνουν το χατίρι. Ενώ λοιπόν ο κ. Τσίπρας θα κέρδιζε δικαιωματικά το βραβείο του γκαφατζή της ημέρας, αν η ΝΔ δεν ξεκινούσε τη γκρίνια για την τρομοκρατία και τη γνωστή ατέρμονη συζήτηση «Καταδικάζει ο ΣΥΡΙΖΑ;».

Αν εξέλειπε η πρώτη ανακοίνωση -αφορμή για το γαϊτανάκι- της ΝΔ, τότε το κόμμα θα είχε κερδίσει και τις επικοινωνιακές εντυπώσεις της ημέρας. Θα είχε δείξει με σαφήνεια ποιος έχει επαφές με τους Ευρωπαίους, ποιον εμπιστεύονται οι Ευρωπαίοι ως συνομιλητή και θα είχε παρουσιάσει τον κ. Τσίπρα ως περιθωριακό γκρινιάρη. Αλλά όχι! Έπρεπε σήμερα, στο κατώφλι της Προεδρίας να θυμηθούμε τον κακό μας εαυτό και το γεγονός ότι δεν μπορούμε να είμαστε Ευρωπαίοι 100% για μια μέρα. Πρέπει να συνδυάσουμε το φράκο με τον φερετζέ. Και μέσα στον κακό χαμό, πετάγεται και το ΠΑΣΟΚ για να κερδίσει και αυτό κομμάτι από την επικοινωνιακή πίτα. Στο σκετσάκι της μέρας, το κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη κρατούσε το ρόλο της συναινετικής γιαγιάς που δεν θέλει να βλέπει τα εγγόνια της να μαλώνουν και τους απευθύνει συμβουλές σε λίγο πιο αυστηρό τόνο.

Την ίδια ώρα, στο Ζάππειο ο Πρωθυπουργός, ο Αντιπρόεδρος, το Υπουργικό Συμβούλιο και οι συν αυτώ υποδέχονταν τους επικεφαλής της Ε.Ε., σε μια μέρα εξαιρετικά σημαντική για την Ελλάδα, μιας και επαναβεβαιώνει την παρουσία της στο στενό πυρήνα της Ευρώπης. Και έχει ιδιαίτερη σημασία η Προεδρία γιατί μπορεί να μην γίνουμε ξαφνικά μια ευρωπαϊκή υπερδύναμη, θα βρεθούμε όμως στο επίκεντρο της προσοχής και καλώς ή κακώς ό,τι λέμε θα ακούγεται και θα εξετάζεται. Γι’ αυτό το λόγο θα έπρεπε σήμερα ειδικά να είμαστε ιδιαίτερα προσεχτικοί σε αυτά που λέμε και κάνουμε. Και όμως, δεν ήμαστε. Και είναι σχετικά αναμενόμενο να προέρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό. Η κυβέρνηση όμως γιατί χάνει την ψυχραιμία της σε μια τέτοια μέρα;

Η σύγκρουση αυτή ήταν ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα της πολιτικής πόλωσης, ενός εκ των σημαντικότερων πολιτικών μας προβλημάτων. Δεν καταφέραμε να κρατηθούμε ούτε τη μέρα ανάληψης της Προεδρίας. Τα κύρια πολιτικά κόμματα δεν κατάφεραν να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση ούτε σε μια τόσο σημαντική μέρα.

Τι να γίνει όμως; Το είπαμε και προηγουμένως, δεν αρκούμαστε στο φράκο της Προεδρίας. Χρειαζόμαστε και τον φερετζέ για να έρθουμε στα ίσια μας.