Δεν ήταν ένας συνηθισμένος χορευτής. Ήταν από αυτούς που έκαναν τα όνειρα των χορογράφων πραγματικότητα. Που η κίνησή του μάγευε τους θεατές. Και όπως ο ίδιος δήλωνε «μόνο όταν είμαι πάνω στη σκηνή νιώθω ζωντανός».
Αλλά ο Rudolf Nureyev δεν συγκλόνισε τον κόσμο μόνο με το ταλέντο του, αλλά και τον επαναστατικό του χαρακτήρα. Γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου 1938 σ’ ένα βαγόνι της Υπερσηβηρικής αμαξοστοιχίας κοντά στην πόλη Ιρκούτσκ, κι ενώ η μητέρα του βρισκόταν καθ’ οδόν προς το Βλαδιβοστόκ και αμέσως έδειξε ότι διαφέρει από τα άλλα παιδιά. Και παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του, εκείνος αποφάσισε να γίνει χορευτής.
Και στα 20 του ήταν ήδη το μεγάλο όνομα στα διάσημα μπαλέτα Κίροφ. Βέβαια αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μπει στο μάτι της KGB, ωστόσο το 1961, κατά την διάρκεια μιας περιοδείας στη Γαλλία, δεν δίστασε να αυτομολήση. Στο Παρίσι αρχικά συνεργάστηκε με το Μεγάλο Μπαλέτο του Μαρκήσιου de Cuevas, σύντομα όμως πήγε στην Αγγλία, όπου απέκτησε τη βρετανική υπηκοότητα κι εκεί συνεργάστηκε με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου, γνωρίζοντας την επιτυχία ως παρτενέρ της κατά 19 χρόνια μεγαλύτερής του Βρετανίδας χορεύτριας, Margot Fonteyn.
Εκτός όμως από τις κινήσεις του πάνω στη σκηνή, και ο χαρακτήρας του, τράβηξαν τα φώτα της δημοσιότητας. Ο Nureyev ήταν ομοφυλόφιλος και ουδέποτε έκρυψε τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Η ζωή του συνοδεύτηκε με ιστορίες γεμάτες έρωτα, σεξ, σκάνδαλα και τρέλα. Μάλιστα το 1961 δεν δίστασε να φωτογραφηθεί γυμνός στο Παρίσι. Προσβλήθηκε από τον ιό του HIV και πέθανε από AIDS στις 6 Ιανουαρίου 1993, σε ηλικία 55 ετών. Ένα άδοξο τέλος για ένας τόσο μεγάλο καλλιτέχνη.
